YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Lütfen oy verip bol bol yorum yapmayı unutmayın 🥺❤️
Diğer kitabım: SİYAH ATEŞ
Instagram hesabım: @ezgivani (bana her daim buradan ulaşabilirsiniz.)
Alnev - Van Gogh (mükemmel bir parça. Adamın sesi de tam olarak hayalimdeki Kaya'nın sesi.)
Keyifli okumalar🪶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bilirsin günahları yazan melek soldadır. Hatta bundandır kalbin solda olması. Çünkü belki de aşk, yaşanılan en büyük günahtır."
Aziz Nesin'i severdim. Düşüncelerine, savunduklarına ve söylediklerine saygı duyardım. Fakat bana; sana en çok dokunan sözü nedir, diye sorarsanız şüphesiz bu derdim. Aşk yaşanılan en büyük günahtır.
Ben günahkâr bir adamdım. Yıllar önce büyüdüğüm evden kapıyı çarpıp çıktığımda ardımda bıraktığım o masum çocuğun karşısına geçsem korkudan tir tir titreyeceği bir adama dönüşmüştüm.
Elime bir silah aldım; sayamadığım kadar kalp durdurdum. Fakat öyle bir gün geldi ki bir kalbin çarpması için tüm dünyayı durdurmak istedim. Onun kalbi atsın diye herkesi öldürmek istedim.
Zayıftım ama güçlüydüm. Kalpsizdim ama ona ait bir kalbim vardı. Sevilmek istemiyordum ama onun sevgisine muhtaçtım. Herkesi yakıp yıktım ama onun karşısında kül oldum. Ona bağlandım, dolandım, mühürlendim. Onu öyle çok sevdim ki bu benim sonum oldu.
O, benim en büyük günahım oldu.
...
2 Ocak 2021
"Mutlu yıllar Kaya Bey," dedi sekreterim Esra telaşla yanımda yürürken. "Geleceğinizi bilmiyordum..."
Ona aldırmadan asansörlerin olduğu tarafa doğru ilerlemeye devam ettim. Ayağındaki topuklular yüzünden bana yetişmekte zorlanıyordu.
Kucağında sıkı sıkı tuttuğu dosyaları karıştırmaya başlamıştı. "Aslında amcanız bugün çok yoğun... dilerseniz bir sonraki toplantısını size..."
"Hayır," diye böldüm onu artık çaba sarf etmediğim o soğuk sesimle. "Çalışmaya gelmedim."
Esra sustu ve yanımda ilerlemeye devam etti. "Peki..."
Soğuktum, mesafeliydim ve serttim. Bunu özellikle yapmıyordum; insanlara tahammülüm sıfırdı. Çok öfkeliydim. Hayatımdaki, bir elin parmaklarını geçmeyen sevdiklerim dışında insanlarla kurduğum iletişim genelde bu şekildeydi. Herkes benden çekinirdi. Bununla gurur duymuyordum fakat kimsenin benimle gereksiz samimiyete giremeyişinden de memnundum.
