YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Bir önceki bölümün yorum sayısını yesem mi ne yapsam 🥲 Satır arası yorumlarınıza çok gülüyorum, aşırı komiksiniz keşke arkadaşım olsanız 🥹
Keyifli okumalar!
Ashe - Moral Of The Story Lady Gaga, Bradley Cooper - Shallow
"Dürüst bir adam, ölümü göze alır gerçeği her açıklamaya kalkışında." -Bernard Shaw
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerim odamın penceresinden sızıp yüzüme çarpan güneş ışığıyla birlikte aralanırken yüzümü buruşturdum. Biraz daha uyumak istiyordum ama etraf bunun için fazla aydınlıktı.
Elimi uzatıp komodine götürürken gözlerim panikle tamamen açıldı ve hızlı bir hareketle telefonu alıp saate baktım.
10.28
Alarmım henüz çalmamıştı. Rahatlamış bir şekilde nefesimi üflerken elimi alnıma götürdüm ve kendime gelmek için biraz bekledim. Uyandığımda ilk yarım saat yatakta oyalanmayı çok severdim ama kalkıp hazırlanmam gerekiyordu. Bugün terapi günüydü ve beş günün sonunda Kaan'ı görebilecektim.
Kendimi kaybettiğim o perşembe gününden beri yoktu. Bana gideceğini söylemişti ama yine de onu özlemekten kendimi alıkoyamıyordum. Birkaç kere mesajlaşmıştık. Bana nasıl olduğumu ve ne yaptığımı sorduğu mesajlar atıyordu ama bu mesajlaşmalar kısa sürüyordu. Gün içinde elimde telefonla ondan mesaj beklediğim zamanlar oluyordu ve neredeyse aklımdan hiç çıkmıyordu.
Annem o gün çıldırmış bir durumda eve geldi ve bana sıkıca sarılırken hıçkıra hıçkıra ağladı. Ona bunu yaşattığım için kendimi kötü hissettim ve intihara kalkıştığımı kesinlikle öğrenmemesi gerektiğine karar verdim. Her ne kadar bu konu hakkında ona hesap sorup bana neden engel olmadığını öğrenmek istesem de Kaan'ın dediğini yaptım ve onun üstüne gitmedim. Annem de sakinleşince konuyu kapatıp beni ilgiye boğma işine geri dönmüştü zaten.
Cuma günü annem uyurken gizlice karakola gidip ifade vermiştim. Telefon görüşmesini Kaya Kandemir'den bahsetmeden aktarmak çok zor olmuştu ama bunu başarmıştım ve Güven Komiser'le onun odasında oturup bir saat kadar çay içip ne yapabileceğimiz hakkında konuşmuştuk. Telefon sinyallerinden bulabileceklerini söylese de onun da pek bir umudu yoktu.
Beş gündür annemin ilgisinden gerçekten boğulacak duruma gelmiştim. Her sabah bana özenle kahvaltı hazırlıyor; zorla, tıka basa doyana kadar yediriyordu. O kadar çok zorluyordu ki bazen lokmalarım ağzımda büyüyordu ve yutamıyordum. Şu anlık onu üzmemek için sessiz kalıyordum ama isyan bayrağını çekmek üzereydim.
"Gece! Kahvaltı hazır!"
Yüzümü bıkkınlıkla buruştururken yataktan çıktım ve banyoya doğru ilerledim. "Geliyorum!"
