KASIRGA

-14- İHTİRAS

Sufle - Pus
Angelicca - Your Only Me
Nicholas Bonnin - Elf Of Hell

"Siz bana aptal hayaller peşinde koşmayan bir kalp gösterin, ben de size mutlu bir insan göstereyim..."
- Çehov

"Tolstoy'un bisikleti..." Dipten gelen kahverengiliklerin istila etmeye başladığı kızıl saçlarını tek omzunda topladı edebiyat öğretmenimiz olan Dilara Hoca. Otuzlarının başındaydı, öğrencilerle kurduğu ilişki her zaman gergindi. Kahverengi, baygın gözleri bütün sınıfın üstünde dolaştı ve benim üzerimde durdu. "Evet, Gece...Tolstoy'un bisikletini daha önce hiç duydun mu?"

Uzun zamandır göz teması kurmadığım bu agresif kadının bakışları karşısında huzursuzlandım. Benimle pek iletişim kurmadığı gibi bana pek söz de vermezdi. Eğitim hayatımın genelinin aksine bu sene çok başarısızdım. Derslere vermem gereken önemi kaybetmiş, neredeyse çoğu dersten çakmıştım. Sadece kitap okuyordum.

Kendimi gerçek hayattan ve onun getirdiği sorumluluklardan soyutlamış,  hiç tanımadığım insanların hayal dünyalarına yerleşmiştim.

Öğretmenlerim de bunun farkındaydı ve her fırsatta beni ikaz etmekten çekinmiyorlardı.

Gergin bir şekilde ayağa kalkarken hafifçe başımı salladım. "Tolstoy bisiklet sürmeyi 67 yaşında öğrenmiş," dedim. "Tolstoy'un bisikleti kavramı da buradan gelir. Hayatta hiçbir şey için geç olmadığını anlatır." Sesim de bakışlarım kadar soğuktu.

Memnuniyetle beni dinlerken hafifçe başını salladı. "Doğru. Peki, sen ne düşünüyorsun bu konuda?"

Omuz silktim. "Hayatta bazı şeyler bisiklete binmek kadar kolay değildir," dedim ifadesiz bir sesle. "Katılmıyorum."

Sınıftakiler fısıldaşarak homurdandı. Dikkat çekmek için muhalefet olduğumu söyleyen birkaç cümle duyunca gözlerimi devirmemek için direndim ve ifadesizliğimi korudum.

"Şşt!" Dilara Hoca sınıfa ters ters baktı, ardından bakışları tekrar beni buldu. Kollarını göğsünde bağlayıp kalçasını öğretmen masasına yaslarken ince dudakları gergin bir gülümsemeyle kıvrıldı. "Katılmıyorsun, tabii ki olabilir. Fakat gerçekleşmesi uğruna hiç çabalamadığın bir şey için geç olduğunu söyleyebilir misin?"

Dudaklarımı birbirine bastırdım ve zihnimden dilimin ucuna doluşan kinayeli cümleleri yuttum. "Bazen bazı şeyler çabalasanız da olmaz. Bir bataklıkta kulaç atmak gibi düşünebilirsiniz bunu. Bataklığın içinde huzurlu bir şekilde yüzebilir misiniz?"

"Kurtulmayı deneyebilirsin ama?"

Hafifçe gülümsedim. "Kurtulamayacağınızı bilirken, kurtulmayı deneyemezsiniz."

Tek kaşını kaldırdı. "Bir sonraki yazılıya çalışmayacaksın yani? Çünkü ilk sınavdan aldığın nota bakılırsa dersimden kalacaksın."

Sadede gelmişti. Diğer öğretmenlerin beni köşeye çekip ikaz etmesi bir işe yaramayınca bunu sınıfın önünde yaparak utanmamı amaçlıyordu.

Saçımı kulağımın arkasına ittim ve umursamaz bir tavırla tekrar sırama oturdum. "Konu Tolstoy'un bisikleti değil miydi?" diye sorarken bakışlarım karşımda duran öğretmenime meydan okuyordu.