YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Kız anam ne sövdünüz Kaya'ma be 🥹 Neyse haklısınız. Bir şey diyemiyorum....
Bir önceki bölümün yorum sayısı için çok teşekkür ederim! Hepsini büyük bir hevesle teker teker okudum 🥰🥰
Krobak - Broken CLANN - I Hold You Mastodon - The Sparrow Lullaby - Low Balmorhea - Remembrance Balmorhea - The Winter
Okurken bunları muhakkak dinlemelisiniz ❤️
Keyifli okumalar!
"Her kalbin çarpıntısı, kendi ecelinin ayak sesidir." -Bayezid-i Bistami
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir gün bir rüzgar esti ve kocaman bir ağaca sığınmış o yaprağı sevgiyle okşadı. Yaprak, rüzgarın varlığını sevdi; dokunuşunu sevdi.
Rüzgar her geldiğinde onu ılık bir meltemle okşayıp gitti. Yaprak aşıktı artık, her gün rüzgar çıkması için dua eder olmuştu.
Yaprak rüzgara kapıldı. Benimsedi, sevdi, bekledi, teslim oldu ona.
Güzel havalara düşman oldu. Rüzgarsız günlerden nefret eder oldu. Yaprak rüzgara alıştı.
Sonra bir gün o rüzgar şiddetlendi; bir önceki ziyaretlerinde okşadığı o yaprağı sert bir esintiyle tutunduğu daldan kopardı bu sefer. Yaprak süzülerek yeryüzüne ulaştı. Yere düştü ama yine de kızmadı rüzgara. Sığındığı ağacın dibinde sessizce sonbaharı temsil etti.
Hâlâ mutluydu. Rüzgarı hâlâ seviyordu. Varlığını seviyordu. Üstelik ağaca tutunuyordu hâlâ. Dalından kopmuştu ama o ağacın gölgesi yeterdi. Varlığı yeterdi.
Gün geldi rüzgar büyüdü, güçlendi, şiddetlendi; önce bir hortuma evrildi, sonra dev bir kasırgaya dönüştü.
Yaprak, rüzgarın onu okşayan meltemini severken; o, yıkımın ta kendisi oldu. Önüne çıkan hiçbir şeye acımadı. Her şeyi yıktı.
Yaprak hâlâ bekliyordu. Rüzgarın varlığını, sığındığı ağacın dibinde sabırla bekliyordu. Bir meltem gibi yüzünü okşaması için gün sayıyordu.
Rüzgarın neye dönüştüğünü bilmeden bekliyordu. Rüzgarın aslında ne olduğunu bilmeden bekliyordu. Rüzgarın her şeyi yıktığını, her yeri enkaza çevirdiğini bilmeden bekliyordu. Rüzgarı beklediğini sanıyordu ama aslında habersizce onun sonu olacak o kasırgayı bekliyordu.
Kasırga geldi. Her şeyi yerle bir ederek geldi ve yaprağın sığındığı ağacı kökünden kopardı.
Yaprağın tutunduğu gerçekleri kayboldu. Sevdiği rüzgar kayboldu. Yaprak kayboldu. Yaprak kasırganın gücü karşısında savunmasızdı ama onu yıkan bu olmadı.
