YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Aşağıdaki fotoğraf Kandemir kardeşler 🥹 Abisinin biricik prensesi için Ester'den başkasını düşünemedim. Tam bir Arya Kandemir oldu 😬😬
Instagram hesabım : @ezgivani
Söyleyecek başka bir şeyim yok. Sizi seviyorum muah 🫶🏻🫶🏻
Novo Amor - Embody Me Black Atlass - Crystallize (acoustic) Ghostly Kisses - Such Words Nuages - Dreams Sufle, Gökcan Sanlıman - Kayboldum
"Yakmışım da ben de yanmışım Sararmış resmine dalmışım" -Ufuk Beydemir, Hiç
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı anlar vardır size bir ömür gibi gelir. O anlarda o kadar çok şey düşünürsünüz ki geçen zamanın saniyelerden ibaret olduğunu idrak edemezsiniz.
Bazı şeyler vardır yaşandığına inanamazsınız. Gözlerinizin gördüğüne inanmak istemezsiniz, inkâr etmek için sebepler ararsınız. Ben inanamıyordum, bana kalkan bu elin gerçekliğine inanamıyordum.
İçimde bir ateş daha tutuştu ama bu kez o ateşi yakan abimdi.
"Atlas? Abi?" Ayla'nın afallamış sesi kulaklarıma dolduğunda yaşlı gözlerim hâlâ abimin bana vurmak için kalkan eline bakıyordu.
"Ne oluyor burada?" dedi Ayla bizim yanımıza ilerlerken. Sesinde dehşetle karışık bir şaşkınlık vardı. Kimse ona cevap vermiyordu.
Kaya abimin elini bıraktı ve elini arkaya atıp bileğimi sahiplenici bir dokunuşla kavradı. "Derdin benimle senin," dedi. "Ne yapmak istiyorsan bana yapacaksın. Onun saçının teline bile dokunmayacaksın."
Abimden bir cevap gelmiyordu. Yüzünü göremiyordum. Gördüğüm tek şey Kaya'nın beyaz gömleğiydi. Gözlerimden süzülen yaşlara engel olmadım ve başımı çevirip Ayla'ya baktım. Abimin ne yaptığını anlamış, olduğu yerde kalmıştı. Şok içindeydi. Kızarık gözlerini şaşkınlık içinde kırpıştırıyordu. O da inanamıyordu gördüklerine.
"Atlas sen yoksa..." dedi ve cümlesinin devamını getiremedi. Gözleri beni buldu ve hâlimi görünce kaşları çatıldı.
Kaya burnundan bir nefes verip bana döndü. Yüzümde nasıl bir ifade vardı bilmiyordum ama gözleri gözlerimle buluştuğunda o kadar öfkelendi ki bir an dönüp abime saldıracağını sandım. Ama yapmadı.
Ellerini yüzüme götürdü ve gözyaşlarımı silerken, "Korkma," diye fısıldadı. "Korkma Gece. Bir şey yok."
Ayla orada dikilmeye son verip abime doğru ilerledi ve onu tutup bizden uzaklaştırdı. "Atlas sen ne yapıyorsun?" diye sordu kısık bir sesle. "Kendine gel, ne yapıyorsun sen?"
Abim bir şey söylemedi. Gözlerimi kapattım ve kendime gelmek için biraz bekledim. Çenem ve dudaklarım titriyor, dişlerim birbirine çarpıyordu. Kaya beni kendine çekti ve kollarının arasına saklamak ister gibi yüzümü göğsüne gömdü. Korkmuştum, dizlerim ve bedenim tir tir titriyordu.
