YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Disturbed - The Sound of Silence Michelle Morrone - Hard For Me Woodkid - I Love You (Acoustic) Coldplay - Fix You
"Dünü unutmalı bugünü yaşamalısınız. Çünkü dün ile bugün arasında bir kavga çıkarsa yarını kaybedersiniz!" -Balzac
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acımak.
Hissettiğim duygu sadece buydu. Acıyordum. Bir hastane odasında gözlerim bilinmezliğe açılmadan önce; pert olmuş bir arabada korku ve çaresizlikle gözlerini kapatan Gece Ünver'e çok acıyordum. Yaşadıklarına yanıyordum sadece. Ona yaşatılanlara yanıyordum. Düşürüldüğü durumlara öfkeleniyordum. Hayatının altını üstüne getirenlere öfkeleniyordum.
Onun hissettiği acıyı içimde tam olarak yaşayamasam da tahmin edebiliyordum.
Aşıktı, yalnızdı, çaresizdi ve belki de öfkeliydi...
Derin ve Kaya'nın görüştüğünü biliyor muydu? Biliyorsa bunu öğrendiğinde çok üzülmüş olmalıydı. Yanmış olmalıydı kor bir ateşte. Mahvolmuş olmalıydı. Ona sarılmak istiyordum. O Gece'yi göğsüme yatırıp saçlarını okşayarak teselli etmek istiyordum.
Geçti, demek istiyordum gözyaşlarını silerken, bir adamla tanışacaksın ve her şey yoluna girecek...
Yalnız ve çaresiz bırakılmıştı. İhanete uğramıştı. Acı çekiyor olmalıydı. Kesinlikle çok acı çekiyor olmalıydı fakat... tüm bunlara nasıl dayanmıştı?
Derin bir nefes alıp yavaşça dışarı üflerken yaslandığım bedene biraz daha sokuldum.
Artık sorular sormayacaktım. Artık cevap aramayacaktım. Gece Ünver o gece, o arabanın içinde ölmüştü. Onun yaşadıklarını geride bırakıp yoluma devam etmem gerekiyordu. Evet, Gece'nin Kaya'sı gitmişti. Onu bırakmış, terk etmişti ama o Gece, o arabada öldüğünde bu konular da kapanmalıydı. Peşini bırakmalıydım.
Gece'nin Kaya'sı gitmişti ama benim Kaan'ım gitmeyecekti.
Kaan'ın önüme koyduğu temiz, beyaz sayfaya geçmişin kara çizgilerini eklemeyecektim. Bu sayfayı pislik insanların ihanetleriyle kirletmeyecektim. Onunla güzel anılar biriktirecektim o sayfada.
Parmakları saçlarımda dolaşıyor, saç tellerime güven tohumları ekiyordu. Çenesini başımın üstüne yaslamıştı ve bir saate yakındır böyle duruyorduk. Onun kollarında, sakinleşmiş bir şekilde öylece duruyordum. Ayakkabılarımı çıkarmıştım. Oturduğumuz koltukta kıvrılmış bir şekilde ona sığınmıştım.
Bir süre ağlamış, olanları ona anlatmıştım. Beni kollarının arasına alıp sessizce dinlemişti. Sonra gözyaşlarım kurumuş, ruhum dalgalarını yutan bir deniz gibi dinmişti.
