YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Bugün 15 Kasım, yani bizim evrenimizde Kaya'nın doğum günü. Bu yüzden özel bir bölüm yazdım onun ağzından...
Kaya 2017 yılında aklıma ilk düştüğünde gözleri gelmişti gözümün önüne. Toprak kahvesi renginde, gür kirpikleri olan ve her daim derin bakan gözleri. Bir adam yazmalıyım demiştim. Nefret, öfke ve kin dışında bir duygu bilmeyen, aslında çok merhametli ama bunun kendisi bile farkında değil. O adam bir kadını öyle güzel sevmeli ki onun için kendinden vazgeçmeli, onun için gözünü kırpmadan her şeyi yapmalı.
Sonra henüz yeterince gelişmemiş kalemimi elime aldım ve başladım yazmaya. O dönem bazı özel sebepler yüzünden yarım kaldı Kaya fakat yıllar sonra, tam beş yıl sonra bir gece vakti tekrar aklıma düştü. Kalk yaz dedim. Kalk ve yarım bıraktığın o hikayeyi tamamla.
Şimdi Kaya'nın doğum gününü kutluyoruz ve çok duygusalım şu an...
İyi ki doğdun Kaya Kandemir.
İyi ki düştün aklıma.
İyi ki yazdım seni.
🎧Dedublüman - Sanki Rüya 🎧Dedublüman - Yetemedim 🎧Dedublüman, Çağrı Çelik - Dağılma 🎧Alnev - Van Gogh
"O yüzden kadınların gözleri daha güzeldir, çünkü onlar hâlâ ağlayabiliyor. Erkeklerin gözleri güzelliğini kaybetti çünkü erkekler ağlamaz diye yanlış bir fikir var." -Osho, Yakınlık
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌪
15 Kasım 2021 (Kaya Kandemir)
Yaşamak için ne gerekir?
Uğruna savaşacağın dünyevi bir amaç mı? Bir gün istediğin her şeye sahip olacağına duyduğun kör inanç mı? Bir Tanrı mı? Umut mu? Sevdiklerin mi? Öfken mi?
Cevabını bilmiyordum. Savrulup durduğum bu keşmekeşte ipleri ne zaman elime aldığımı da hatırlamıyordum fakat o iplerin elimden ne zaman kaydığını çok net hatırlıyordum.
Gözlerime bakan bal rengi gözlerin kara kuyusundan düşmeye başladığım o ilk an hayatımın ipleri elimden kayıp gitmişti. Artık beni ben yönetmiyordum. Beni yöneten korkumdu.
Ve neyden çok korkarsan, her şeyin düzeleceğine inandığın an kapını ilk korkun çalıyordu.
Bir keresinde adını dahi hatırlamadığım bir kadın, seviştikten hemen sonra yattığı yerden bana bakarak, "Sanki hiçbir şeye inanmıyorsun," diye mırıldanmıştı, seks sonrası sigarasını tüttürüyordu.
