YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Diğer kitabım: Siyah Ateş, ilk bölümü 1 Nisan'da gelecek. Kütüphanenize eklemeyi unutmayın 💕
Bol bol yorum bekliyorum 🫶🏻
Keyifli okumalar!
"Eski bir yanılsama var. İyi ve kötü denir." - Friedrich Nietzsche,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birini öldürmek kolay bir şey olmasa gerekti... En azından mantık çerçevesinde bakarsak kolay olmamalıydı. Fakat öfke öyle güçlü ve tehlikeli bir duyguydu ki size ne yaptığınızı düşünme fırsatı bile tanımazdı. Yeterince öfkeliyseniz tek bir an yeterliydi dünyayı yok etmeniz için. Her şey bir anda olurdu ve sonraki saniyelerde ya pişmanlık duyardınız, ya da kendinizden korkardınız.
Hukukta da öfkenin elbette bir yeri vardı. Cinnet ve öfke anında işlediğiniz bir cinayetle, planlayarak; kurgulayarak işlediğiniz cinayetin cezası bir değildi. Bakıldığında cinayet cinayetti gerçi. Fark eder miydi, etmezdi.
Fakat bu kaltak onu öldürmem için her yolu deniyordu.
"Kaya Kandemir! Oyun bitti, çık ortaya!"
Bedenim öfkeden seğirirken gözlerimi abimden çekip hızla önümde bekleyen adama döndüm. Bir anda öfkelenmiştim ve bütün vücudum alev alev yanıyordu. Avcumu açıp ona doğru uzatırken bir gözüm seğiriyordu.
"Silahını ver."
Adam eğdiği başını kaldırıp bana şaşkınlıkla baktı. "Aman yenge..." dedi kekeleyerek. "Böyle bir şey yaparsam abim beni öldürür."
"Oyun bitti kocacığım! Çık ortaya!" Bakışlarım yeniden kapıya kayarken kendimi tamamıyla kaybetmek üzereydim. Dişlerimi sıkıp yeniden adama döndüm.
"Başlatma şimdi yengene," dedim dişlerimin arasından. "Ver şu silahı."
Damarlarımdan kan yerine kin akıyor; bütün organlarım öfkemle kavruluyordu. Az evvel döktüğüm gözyaşlarımı kurşun olarak Derin'in üzerine yağdırmaya hazır hâldeydim.
"Gece saçmalama," dedi abim kolumu tutarak. Sesinde şaşkın bir tını vardı.
Kolumu hiddetle çekip abimin elinden kurtardım. "Ver dedim sana!"
"Sözün bizim için emirdir ama... yapamam yenge. Affet. Abimin izni olmadan böyle bir şey..."
"Çık ortaya kocacığım! Hepinizi mahvedeceğim!"
"Sana silahını ver dedim!"
Abim kolumu sertçe tuttu ve beni arkasına çekip adama döndü. "Sen git kardeşim, bakma buna. Derin'i oyalayın, Kaya geliyor hemen."
