YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Sabırla bölüm beklediğiniz için çok teşekkür ederim. Hayatımda bazı iniş çıkışlar, bazı kaymalar oldu bu birkaç günde. Sonra tam düzelttim derken seçim geldi. Toparlanamadan bir de onun stresini yaşadım. Dolayısıyla kendime gelip de iki kelimeyi bir araya getiremedim bir türlü. Nihayet iyiyim, uzun bir bölümle geldim. Umarım beğenirsiniz.
Neyse, keyifli okumalar. Hepinizi çok öpüyorum 💋
Deeperise, Gökhan Türkmen - Durumlar Müsait R I T U A L - Wouldn't Be Love
"Mantığın durduğu yerde şeytan yardım eder." - Dostoyevski
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yirmi altı yıllık bir bedendim. Hayatımda pek çok yeniden doğuşuma, dirilişime ışık tutan anlarım olmuştu. Fakat hiç bu kadar gerçek hissetmemiştim. Hiç bu kadar güçlü kalkmamıştım düştüğüm yerden. Çok fazla düşmüştüm, çakılmıştım, gömülmüştüm. Ayağa kalkmaya çalışmalarım güçsüz, başarısız bir çabadan başka bir şey olamamıştı. Kalkmak zorunda olduğum için çabalamıştım, kalkabileceğim için değil.
Fakat şu anda dimdik ayaktaydım. Güçlü ve sağlamdım. Başında dikildiğim o masada kartlar yeniden dağıtılıyordu ve bu kez alışıla gelmişin aksine avantajlı konumda olan bendim. Hayatım bir kumardı ve ben kazanmaz üzereydim.
"Evleneceksin benimle," diye fısıldadı hırsla. "Duydun mu? Benimle evleneceksin ve Gece Kandemir olacaksın."
O, şehri yıkıp geçen kasırgaydı ama ben bir kuş tüyü olmayı reddediyordum. Ben kasırganın dokunmadığı bir kuş tüyü değil, ulaşmak uğruna geçtiği şehirleri yerle bir ettiği son durağıydım. Ben onun son durağıydım.
"Gerçek bir Kandemir olacaksın, Gece. Benim gerçek ve tek karım olacaksın."
Nefeslerimiz birbirine dolanırken, soluduğum nefes ona aitken titreyen dudaklarım gülümsedi. "Evleneceğim," diye fısıldadım. "Seninle evleneceğim, Kaya Kandemir."
Eli enseme gitti ve beni kendine doğru çekip güçlü kollarıyla sıkıca sardı. Yeniden ona sığınıp damarlarımda dolaşan gücün varlığını hissettim. Nefesleri şükreder gibiydi.
Keşkelerim vardı şimdi. Bana ait olmayan keşkeler. Keşke gelseydi, keşke söyleyeseydi, keşke çaresiz kalmasaydı, keşke beni bırakmasaydı, keşke bebeğim ölmeseydi, keşke yaşadığımız hiçbir şeyi yaşamasaydık.
Keşkelerin geri dönüşü olmazdı. Keşkeler sonsuzluğa uzanırdı ama geçiyordu. Bitiyordu. İpleri elime aldığımı hissedebiliyordum.
"Kaya?" diye mırıldandım tereddüt içinde, dudaklarım boynuna sürtünüyordu.
Başını eğip saçlarımı öptü. "Söyle."
"Baran'ı da görmek istiyorum," dedim lafı geveleme gereği duymadan. Nefeslerimi düzene sokmaya çalışıyordum. Kaya'nın bana yaslı bedeni gerildi. "İtiraz etme. Ona söyleyecek iki çift lafım var. Sen Derin'i hallet."
