YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR!
İlk yayınlanma tarihi: 05.07.2017
Tekrar yayınlanma tarihi: 12.12.2022
"Şunu unutma. Ben şehri yıkıp geçen kasırgayım ama sen, yerinden bile kıpırdatamadığım bir kuş tüyüsün. Bir kuş tüyü kadar hafifsin, üflesem uçars...
Hello! Bölüm bir tık gecikti, biliyorum. Ama merak etmeyin bir yere kaybolmadım; bütünlemelere girip geldim.
Tokio Hotel - Run Run Run Ari Abdul - BABYDOLL Canozan - Toprak Yağmura
"Düşmanından çok dostundan sakın! Çünkü dostluk biterse; sana nasıl zarar verebileceğini en iyi dostun bilir." - Bob Marley
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çıplak ayaklarım, ahşap zeminde ilerlerken her adımımda uğursuz bir gıcırtı çalıyordu kulağıma. Bir evdeydim. Daha önce gelmediğim bir evdi burası. Buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum.
Bir dağ evine benziyordu. Camdan ötesi sadece ağaçtı. Hava henüz kararmamıştı ama ağaçların arasından süzülen ışık hüzmeleri, son dakikalarının tadını çıkarıyordu. Hüzmeler, cama dokunarak dağılıyor ve gözümü alıyordu.
Üşüyordum, evin içi vücudumu sızlatacak kadar soğuktu.
Evin girişinde, kapının hemen önündeydim. Karşımda kocaman bir salon; salonun iki basamak yukarısında ufak, şirin bir mutfak vardı. Mutfağın yanında ahşap, dönen bir merdiven yukarı çıkıyordu. Her şey ahşap ve tahtadandı. Biraz eskimişti sanırım; gıcırdıyordu.
Salonda açık kahve tonlarında bir koltuk grubu; huzur veren, çevresi taştan bir şömine vardı. Mutfağın hemen yanında dışarı açılan başka bir kapı daha vardı.
"Gece!"
İrkildim.
Kaan?
Gözlerim hızla etrafı taradı ama kimseyi bulamadı. "Kaan?" diye seslendim.
Mutfağa ulaştığımda, iki basamak merdiveni çıktığımda; kaşlarımı çatmıştım ve duyduğum tek şey aldığım nefeslerimdi. "Kaan?" diye seslendim tekrar. Buraya beni o mu getirmişti?
"Gece yardım et!"
Tekrar irkildim. Kalp ritmim ve nefeslerim hızlanırken içimde bir kağıt parçası tutuştu. Benden neden yardım istiyordu?
"Kaan?" diye fısıldadım panikle. Sendeleyerek etrafımda tam tur döndüm. Sesin nereden geldiğini anlayamıyordum. "Kaan neredesin?" diye bağırdım endişeyle. "Kaan!"
"Gece! Beni öldürecek! Yardım et!"
Kalbim korkuyla sıkışırken koşmaya başladım ve merdivenleri tırmanıp yukarı çıktım. Koşmak çok zordu. "Gece!"
Ses aşağından geliyordu. "Kaan!"
"Gece yardım et! Beni öldürecek! Kaya beni öldürecek!"
