Our Lifeless Love (Ongoing)

Chapter Twenty eight

VLEARIE

SUMANDAL ako sa pintoan at tinakpan ang bibig ko. Humikbi ako habang dahan-dahang umupo sa sahig. Subrang sakit ng puso ko nang marinig ang sinabi ni Alera, Vampires are the villains in her life.

Kaya pano ko sasabihin sakanila-sakaniya ang totoo?

Ang totoo na isa na ring halimaw ang kaibigan niya. Alam ko...

Alam kong hindi niya ako kayang tanggapin.

Hindi ko na napigilang humagolgol. Iniisip ko palang na sabihin sakanila ang totoo ay nasasaktan na ako sa mga reaksyon nila, They will hate me.

Sila nalang ang miron ako...

I can't lost them.

Niyakap ko ang sarili ko at hinayaan ang mga luha kong mag lakbay sa aking pisngi.

"Vlea..."

Minulat ko ang mga mata ko at napalunok nalang nang marinig ang kaniyang boses. Kinagat ko ang labi ko. I don't want to talk to him right now.

Dahil sa tuwing makikita ko siya ay na aalala ko ang pagiging halimaw ko. Na aalala kong patay na ako.

"Vlea...kausapin mo ako" Puno ng pag susumamo ang kaniyang boses.

Umiling ako "H-hayaan mo muna ako, Tre, Gusto kong mapag isa sa oras na 'to"

"Ngunit hindi mo kailangang pag daanan ito ng mag isa"

Natigilan ako nang marinig ang boses ni Sai.

"Nandito ako, Vlea, Handang makinig at handang umalalay sayo" She sweetly said.

"Hindi mo ako maiintindihan, Sai." Pinunasan ko ang luhang dumaloy sa aking pisngi at sinandal ang ulo ko sa pinto.

"Pipilitin kong intindihin, Vlea"

"Please...I just want to be alone"

"Vlea..."

"Go! Ayaw ko ng kasama! Gusto kong mapag isa!"

Nang wala na akong marinig galing sa labas ay nag patuloy na ako sa pag iyak hanggang sa mapagod ang mga mata ko.

"Ang bilis naman ng araw!" Nakangusong sambit ni Gley habang sumasakay sa Bus.

Nang maka upo na ako ay sinandal ko ang aking likuran sa sandalan at pinag cross ang aking mga braso. Katabi ko si Alera habang mag katabi naman sa likuran si Sai at Gley. Huminga ako ng malalim at sinandal ang ulo ko sa balikat ni Alera. Mukhang nagulat siya sa ginawa ko dahil sa bahagyang pag galaw ng balikat niya.

Umayus siya ng upo para maging comfortable ang ulo ko sa balikat niya. Hindi ko na napigilang maluha nanaman.

Sa oras na tumungtong kami sa Nostrum ay alam kong hindi ko na makakausap si Alera. Alam kong hindi ko na maibabalik ang pag kakaibigan namin. She will hate me, Just how she hate those Vampires who killed her parents.

"I'm so sorry" Bulong ko na tanging siya lang ang makakarinig.

"Umiiyak ka ba?" Hindi ko man tignan ang mukha niya ay alam kong naka kunot ang noo niya.