Our Lifeless Love (Ongoing)

Chapter Thirteen

SAIJALE

KANINA ko pa hinahanap ang Ground floor! Halos mag ka pareho lang rin kasi ang mga pinto dito kaya hindi ko alam kung anong pinto ang bubuksan ko papuntang ground floor. Hindi talaga ako titigil hanggang sa hindi ko masasapak ang lalaking 'yon!

Halos isipin ko ng mag pakamatay dahil sa mga bangongot na 'yon! Hayup na 'yan.

"Saijale?"

Inis kong sinira ang pintoan at tumingin sa babaeng tumawag sa akin. Kumunot ang noo niya nang makita ang mukha kong hindi na ata maipinta sa inis.

"All those fucking nightmares was made by an asshole!" Inis kong sigaw, halos mag echo rin ang boses ko dito sa hallway.

"Pwede ba...kumalma ka at hinaan mo boses mo" Pag banta sa akin ni Alera.

"Wala na akong pake! Kill me, fucking bite me or drain my blood! Basta masuntok ko lang ang lalaking 'yon!"

"Saijale!" Inis na asik ni Alera.

Pero nag matigas ako "I almost believe that I was different, I almost thought that I'm a danger to all of you...kasi 'yon ang pinapakita sa akin...and it feels so real! Alera...parang totoo ang lahat ng 'yon! Ang pag danak ng dugo ang pag patay ko sayo at ang iba pang mga pangyayaring hindi ko kahit kailan man maisip na mangyayari!" My tears began to fall as I broke down and let myself sat at the floor.

Agad akong niyakap ni Alera at pinatahan. I sobbed and hugged her. I needed that hug since the nightmares begin.

Minulat ko ang mga mata ko. I saw a figure of a man leaning on the wall, crossing arm and wearing a blue uniform, I didn't clearly saw his face but I saw his white hair, subramg ayus pa nito. Umayos siya ng tayo at nag lakad na paalis without looking at my direction.

Kanina pa kaya siya nandon?

Did he hear my rants?

"....siya lang ang may kulay asul na uniporme"

My eyes widened and immediately stand up as I remember what Iuha said!

That man!

He's the president!

Maybe he knows where's that jerk!

"Sai!"

Hindi ko pinansin ang pag tawag ni Alera sa akin. Mabilis akong tumakbo para habulin ang lalaking 'yon. But he just Dissapear, parang bula, nag laho nalang siya bigla.

I stop and breath heavily. I look around and saw a one and only gray door. Umayos ako ng tayo at tumingin sa paligid. Where the hell am I?! Bakit parang nawala lahat ng mga pinto at naiwan itong nag iisa. Wala ring lahit ano rito. Nandito kaya 'yong president?

Dahan-dahan akong lumapit sa pinto. Napalunok ako bago hawakan ang doorknob at buksan ito. Bumungad sa akin ang madilim ngunit nakikita ko ang hagdan pababa. Kahit natatakot ako ay buong tapang akong humakbang at bumaba sa hagdan. Habang pababa ako ng pababa ay halos lumabas ang puso ko sa kakatibok nito ng malakas.

Unti-unti na rin akong nakakakita ng liwanag. I slowly walk closer to the light and saw a guy with black hair and wearing a Black uniform. He was doing something, naka talikod ito sa akin kaya hindi niya ako nakitang bumaba rito. Mukhang busy rin siya kaya hindi niya pansin ang presensya ko.