១សប្ដាហ៍ក្រោយមក...
«ប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមិនទំនេរទេ!»ថេយ៉ុង ប្រឹងក្រាញ
ននៀល មិនព្រមទៅតាមការអូសទាញរបស់អតីតសង្សារ
តែយ៉ាងណាក៏ត្រូវតែទៅ ព្រោះកម្លាំងខ្សោះខ្សោយមិនអាចឈ្នះគេបានឡេីយ។ ណាមួយ លោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ក៏មិន
នៅ សត្វចិញ្ចឹមទាំងពីរក្បាលក៏ត្រូវពួកគាត់យកទៅតាមខ្លួន
បាត់។ តេីអ្នកណាអាចជួយខ្លួននៅពេលនេះបានទៅ?
«បងប្រាប់ហើយថាបងមិនធ្វើអ្វីអូនទេ បងគ្រាន់តែ
នាំអូនទៅជួបមនុស្សម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ»
«អ្នកណាក៏ខ្ញុំមិនជួបទាំងអស់ លែងភ្លាមទៅ!!ដឹប»
នាយតូច លេីកជេីងត្រំលេីជេីងរបស់ វ៉ាយឡែត រួចយក
ដៃចាក់គ្រាប់ភ្នែកពូែកសម្លឹងឃើញតែទ្រព្យសម្បត្តិរបស់
អ្នកដទៃ ទាល់តែគេលែងដៃចេញពីកដៃតូចស្ដើង ហើយលេីកទៅខ្ទប់ភ្នែក ភ្លាត់ស្នៀតឲ្យ ថេយ៉ុង រត់ទៅបាន។
ដឹបបប អឹក...
កាយស្ដេីងដួលព្រួសទៅលេីដីទាំងជំហរ ពេល
កញ្ចឹងកប៉ះទៅនឹងឈេីជ្រុងដ៏រឹងមាំ។ វ៉ាយឡែត ញញឹម
សមចិត្ត ដ្បិតសំណាងនៅខាងខ្លួន រួចបីអ្នកដែលសន្លប់
ស្ដូកស្ដឹងនាំយកទៅព្រៃខាងក្រោយភូមិ។
«ឡែត បេីគេតាមទាន់យេីងគិតយ៉ាងម៉េច?»ដោះ
គ្រឿងអលង្ការចេញពីខ្លួន ថេយ៉ុង បណ្ដេីរ នាងសួរ
សង្សារបណ្ដើរ បារម្ភខ្លាចអ្នកណាតាមទាន់ស៊យធំទាំងពីរ
នាក់។
«ខ្វល់ច្រើនធ្វើអី ដោះឲ្យតែលឿនៗទៅ!»
«ឡែត...ចុះបេី ថេយ៉ុង ដឹងខ្លួនឡេីងគេប្ដឹងពួកយេីង
?»
«គិតច្រើនម្ល៉េះ?បេីចង់ប្ដឹង គេប្ដឹងតាំងពីថ្ងៃដែលបង
លួចខ្សែដៃនិងលុយគេបាត់ហើយ មិនមែនទុកឲ្យរស់ដល់
រាល់ថ្ងៃនេះទេ!»នាងខ្លាច នាងភ័យ ព្រោះនេះជាលេីកទី១
សម្រាប់នាង តែនាងត្រូវតែធ្វើ ដេីម្បីបានលុយទៅទិញ
របស់ដែលនាងត្រូវការ ចំណែក វ៉ាយឡែត វិញ ឈរ
ហួចយ៉ាងរំភើយ។ គេមិនភ័យព្រួយខ្លះទេឫ ពួកគេកំពុង
តែប្លន់ណា!
