«អឺ...ឈ្លោះគ្នាតិចតួចសោះ សុទ្ធតែប្រាប់ឲ្យគេយកប្រពន្ធទៅបាញ់ចោល»
«ថេយ៍/ម៉ាក់»ជុងហ្គុក និង ដាយអាឡា ងាកទៅរក
ប្រភពសំឡេងព្រមគ្នា រួចភ្ញាក់ខ្លួនព្រេីត មិននឹកស្មានថា
ថេយ៉ុង នៅទីនេះ ថែមទាំងត្រូវបានក្រុមភ្នាក់ងារពិសេស
ចាប់វាយខ្នោះដូចជនល្មើសទៀត។
«អ្នកណាប្រពន្ធអ្នកណា?»
«ថេយ៉ុង ប្រពន្ធ ជុងហ្គុក»
«ចៃដន្យអីយេីងមានប្រពន្ធតែម្នាក់គឺ អារ៉ាយទែ»ពូកែ
សងសឹកណាស់ មិនចេះចាញ់គ្នាទេ ប្រឹងយកឈ្នះរៀងៗ
ខ្លួន ពិសេសអាយកពាក្យសម្ដីគ្នាមកវាយបកគ្នាម្ដងម្នាក់
ហ្នឹងតែម្ដង។
«ប្រធានាធិបតី!»ចិត្តក្ដៅ ហាឡេីងសុទ្ធតែលែង
ត្រូវការអ្នកណាមិនថា ដាយអាឡា ឫ ជុងហ្គុក ប៉ុន្តែពេល
គេប្រកែកថាខ្លួនមិនមែនជាប្រពន្ធគេក៏ខឹងញ័រសាច់ រលីង
រលោងរកយំ។
«ប៉ា ឲ្យពូៗដោះខ្នោះចេញពីដៃម៉ាក់សិនទៅ»នាងតូច
ចិត្តក៏ពិតមែន តែមិនបានខឹងឫចងគុំនុំចង់ឲ្យ ថេយ៉ុង ជួបការលំបាកឡេីយ។
«ញុំាតែអាហារកូនទៅ កុំខ្វល់ពីអ្នកដទៃ»អ្នកដទៃ?
អ្នកដទៃហ្ហេស? គ្រាន់តែឮ អ្នកខ្លះពេបមាត់សម្រក់ទឹកភ្នែក
តក់ៗ។
«បងច្បាស់ហើយឫថាអូនជាអ្នកដទៃ?»ថេយ៉ុង ប្រេី
ខ្នងដៃជូតទឹកភ្នែក លេីកចិញ្ចេីមសួរមនុស្សប្រុសគ្មាន
បេះដូង អង្គុយលេីកទឹកមីហុតគ្រូកៗធ្វើមិនដឹងមិនឮ។
«ជុងហ្គុក!កុំមកធ្វើមិនឮ ឆាប់ឆ្លេីយនឹងអូនមក!»
«ជុងហ្គុក ហ្រ្វេដតន់ដានេសហ៍!»
«ប្រធានាធិបតី!»
«ប្រធានាធិបតី!»
«ប្រធានាធិបតី អាប្រធានាធិបតីផ្ដាច់ការតណ្ហាក្រាស់! អ្ហឹកៗ ឆ្លេីយនឹងអូនភ្លាម!»ក្រុមភ្នាក់ងារពិសេស ងាកមេីល
គ្នា រួចធ្វើមុខឡេឡឺៗមិនយល់ពីរឿងហេតុដែលបានកេីត
ឡេីង រឹតតែភ្ញាក់ផ្អើលពេលឃើញជនបង្កប់ដែលពួកគេ
ចាប់បានជេរ លោកប្រធានាធិបតី អាៗកប់ៗមាត់ តែ
ជុងហ្គុក គ្មានបញ្ចេញប្រតិកម្មខឹងចិត្តក្រៅទ្រូងបន្តិចសោះ។
