«ប៉ាមិនដកថយ/អូនមិនព្រមចាញ់!»លោកប៉ាក្មេកនិង
អនាគតកូនប្រសាបន្លឺសំឡេងឡេីងព្រមគ្នា រួចចែកផ្លូវគ្នាដេីរម្ខាងម្នាក់ចូលក្នុងសេតវិមាន ទុកឲ្យ លោកជំទាវអាន់ណា និង លោកប្រធានាធិបតី ងាកមេីលមុខគ្នារួចគ្រវី
ក្បាលហួសចិត្ត។
«តឹងទ្រូងណាស់លោកអឺយ!»មកដល់បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវតឹងទ្រូងគុណនឹងមួយរយដង ពេលឃេីញលោកប៉ានិង
មនុស្សរបស់ខ្លួនឈ្លោះគ្នាដណ្តើមតេឡេទូរទស្សន៍។
«ចេញឲ្យឆ្ងាយ យេីងត្រូវការមេីលព័ត៌មាន!»
«តែខ្ញុំមកដល់មុន ជាអ្នកចុចបេីកទូរទស្សន៍មេីលមុន
បេីប៉ាក្មេកមិនសុខចិត្តទេ ដេីរចេញទៅ»អត់ខ្វល់ សំខាន់គេ
មកដល់មុន អ្នកបេីកទូរទស្សន៍មេីលមុន ធម្មតាមនុស្សមក
មុន ត្រូវតែមានសិទ្ធិធំជាងហេីយមិនអ៊ីចឹង?
«សេតវិមានរបស់កូនយេីង! ទូរទស្សន៍កូនយេីង! យេីងជាឪពុក យេីងមានសិទ្ធិជាងឯងជាអ្នកដទៃ!»ជាឪពុក
ជាអ្នកផ្ដល់កំណើត ចិញ្ចឹមបីបាច់ រកប្រាក់ឲ្យសិក្សាតាំងពី
បឋមសិក្សារហូតចប់ថ្នាក់បណ្ឌិត ទេីបក្លាយទៅជាប្រធានាធិបតី សំអាងអីក្មេងទេីបកេីត ទេីបស្គាល់ ជុងហ្គុក បានប្រហែល១ឆ្នាំ លេងចរិតក្អេងក្អាងដល់ម្លឹង?
«ហុឺ?អ្នកដទៃ?ណូៗលោកប៉ាក្មេក បេីច្រឡំអាច
មានប្រសាសន៍ម្ដងទៀតបានណា»អ្នកដទៃយ៉ាងម៉េច?
មនុស្សគេស្រឡាញ់គ្នាណាលោកប៉ា ថែមទាំងជិតរៀបការ
ឆាប់ៗនេះទៀតផង គ្រឿងក្នុងក៏សុីអស់ហើយ អ្នកដទៃយ៉ាងម៉េច?
«ហេតុអី្វមនុស្សឯងមុខក្រាស់យ៉ាងនេះ?ឪពុកគេស្ដីថាឲ្យប៉ុណ្ណឹងហើយនៅត្រដរមករកកូនគេទៀត!»
«កូនលោកប៉ាជាអ្នកទៅតាមឲ្យខ្ញុំឲ្យមកវិញ លួងលោម អង្វរ សុំខ្ញុំជានាគ្នា មិនមែនខ្ញុំជាអ្នកចង់មក
វិញខ្លួនឯងទេ ចង់និយាយអ៊ីចឹង ហុឹស!»
