ශෙනන් Pov :
ආපහු පංතියට යනකොටත් මම අපේ පාපන්දු තරැව ගුවන්ගත කලා කියලා හැමතැනම පැතිරිලා තිබ්බේ ආඳාල කතාවට ලඟින් ගිය නැති සිද්ධිත් එකතු වෙලා... මම යන යන තැන ලමයි ඔලු හරව හරව එක එක ඒවා කියන්න ගත්තත් මම බිම බලාගෙන කෙලින්ම පන්තියට ගියා...
ඊටත් වඩා මගේ ඔලුවේ කැරකුනේ සික් රෑම් එකේදි නෙතිල් අයියා එක්ක වුන දෙයයි... ගොඩ කාලෙකින් කවුරුවත් මට ඒ විදිහට ලං වෙලා නෑ... එයා මගේ ඇඟට ඇඟිල්ලක් වත් තිබ්බේ නැති වුනාට ඒයාගේන් ආපු සීතලඋණුසුම් පීඩනය හිතා ගන්න බැරි විදිහට මාව නොසන්සුන් කලා... අපි දෙන්නාගේ අතරේ තිබ්බ පීඩනය වේදනාත්මක දෙයක්ද වින්දනයක්ද කියලා මට හිතා ගන්න බැරි වුනා...
මගේ කරැමෙට පිහිටලා තියෙන මූන නිසා එක එක ගණයේ මිනිසුන් අසහනකාරි හැඟීම් එක්ක මට ලං වුණ පලවෙනි වතාව මේක නෙමේ... ඒවගේ ඒවට මුහුණ දීලම ඒ වගේ අවස්ථාවකට මුහුණ දෙන්න ඕන විදිහත් මම දන්නවා....
Just trust me.... මගේ ඉණ වටේ අත යවලා මට කියලා නොමිලේ ගුවන් ගත වෙච්ච පලවෙනි කෙනා නෙතිල් අයියා නෙමේ....
ඒත් නෙතිල් අයියා එක්ක වුන සිද්ධියෙදි... ඒක වෙනස්... ඒක කේන්තියක් ඇති කලේ නෑ. මාව කලබල කලේ නෑ... මම ඒකට කැමතිත් නෑ... ඊටත් වඩා මට තිබ්බේ කුතුහලයක්...
මගේ අයියාගේ හොඳම යාලුවට මගේන් මොනාද ඕනා වෙලා තියෙන්නේ කියලා... හැමදාම මම දිහා බලන් ඉන්නේ ඇයි කියලා... ඇයි මට එයාව එච්චර හුරු පුරුදු කියලා....
.
.
.
කරපු කේස් එක්කම මම ගෙදර දිව්වේ ආච්චි තරහා මරහා අමතක කරලා උගුරෙන් පහලට බස්සගන්න පුලුවන් කෑම ටිකක් හදලා තියේවි කියලා... ප්‍රශ්න හැම එකම මට අමතක වුනේ මිදුලේ නවතලා තිබ්බ කලු පාට BMW කාරෙක දැකලයි...
තාත්තා...!!
එක පාරට ගැස්සිලා ගියත් හිස් හැඟීමක් එක්ක කාරෙක ලඟට ගිය මට සුසුමක් පහත දැමුනේ ඒක තාත්තගේ වාහනේ නෙමේ කියලා දැක්කමයි...
' ඔව්, එයාට මෙහෙ එන්න කිසිම හේතුවක් නෑ..!'
මටම හිතා ගත්ත මම කාරෙක පහු කරන් අඩියක් යන්න හම්බුනේ නෑ... වේගෙන් හැරුන මං කාරක දිහා හොඳට ආපහු බැලුවා....
YOU ARE READING
HUNTING PAST ✓
Non-Fiction❝ ඇයි ඔයා අඬන්නේ ?..... ඔයාට අඩන්න බැරි නිසා...... ❞ ⚠️ Trigger warning: This story contains content that may be distressing to some readers, including themes of sexual assault, drug use, and various mental health issues. Please proceed with cautio...
