HUNTING PAST ✓

chapter 53

"අනේ අයියේ answer කරන්නකෝ..!"

කටින් වචන පිට කරගන්න බැරව හිත යටින් මම අයියට යැද්දේ එයාගේ phone එකට කොච්චර කෝල් ගත්තත් ආන්සවර් නොකරද්දී..

පොලීසියටවත් තාත්තාටවත් කතා කරන්න හිතුනත් ඒක නිකම් හොරා අම්මාගෙන්ම පේන අහනවා වගේ වැඩක් වෙන නිසා මම හොඳට හිතලා අයියට කතා කලේ මේ ගෙදරට අනෙක් අයට සැක හිතෙන්නේ නැතුව එන්න පුලුවන් එකම කෙනා අයියා නිසා..

මේ වෙලාවේ මටයි, කාමරේ අර තුන්දෙනාගේ ගොදුරක් වෙලා ඉන්න කවුරැන් හරි වේවා එයාවයි බේරගන්න පුලුවන් කම තිබ්බේ අයියට විතරයි..

"කෝල් එක ගන්නකෝ..පොඩි හදිස්සියක්.."

මම message එකක් යැව්වත් කිසි ප්‍රතිචාරයක් නොවෙද්දී බලාපොරොත්තු බිඳ වැටුනු මම බාත්ටබ් එකේ ඔලුව ගහගත්තේ වෙන මොකක් කරන්නද කියලා හිතා ගන්න බැරි වෙද්දි..

Contacts වල කොච්චර උඩ පහල ගියත් උදව් කරන්න පුලුවන් තරම් කවුරැත් නැති වෙද්දී මගේ අවධානය නතර වුනේ එක්කෙනෙක් මත..

නෙතිල් අයියා..

ලොකුවට කතා බහක් වෙලා නැතත් මේ වෙලාවේ පිදුරැ ගහෙත් එල්ලෙන්න බලන් හිටිය මම එයාගේ නම්බරේ ඩයල් කරා..

තප්පරේ ගානේ ගෙවිලා යද්දී එයාගේ කොල් එකත් කට් වෙලා ගියාම මට තේරැනේ මගේ සීමාවේ මම අන්තිම අඩියේ ඉන්නේ කියලා..

ඔලුව දෑතින් බදා ගත්ත මම දොර ලඟට ගිහින් කන තියන් හිටියේ ගෑනු ලමයා ජීවතුන් අතර ඉන්න කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන ගමන්..

වෙන හැමදේටම මම මුහුන දුන්නේ මේකෙන් කවදාවත් මට ගැලවෙන්න තියා හිතන්නවත් බෑ කියලා මම දැනන් හිටිය නිසයි..උදව් ඉල්ලන්න තරම් ශක්තියක් මට නැති වෙද්දි ජීවිතේ කවදාවත් නැති තරම් මහන්සියෙන් හිටිය මම උදව් ඉල්ලන්න තරම් හයියක් හිතට ගත්තත් පලවෙනි පියවරේම ඒක අසාර්ථක වුනාම මම මේ සතියට මිලියන වතාවටත් හිතුවා ඇයි මම මෙච්චර අවාසනාවන්ත කියලා..

අන්තිමේදි මම තීරණයක් ගත්තා..

උත්සහ කරලවත් බලනවා කියලා හිතපු මම තාත්තට කතා කලාම රින්ග්ස් දෙක තුනකින් කොල් එක amswer වුනේ මගේ හිතේ චූටි බලාපොරොත්තුවක් ඇති වෙද්දී..