ඇඳ උඩ ඉඳන් මතක් වුන දේවල් ගැන කල්පනා කර කර හිටිය මම මෙතුල් ලඟට එනකම් දැක්කේ නෑ..
"දැන් මොකද බන් කරන්නේ ?"
එයාගේ හඬ වෙනදට වඩා ලොකු පීඩාවකින් බර වෙලා තියෙද්දී මට අපරාදේ අර කතාව කිව්වේ කියලා හිතුනා..
"ඒක ගැන හිතන එක නතර කරපන් බන්..ප්ලීස්..මට ඕනා මේ ප්රශ්න හැමදේම විසඳලා නිදහස් වෙන්න..මේවා හැමදාටම අමතක කරලා දාන්න"
මම කිව්වම එයා මගේ කතාවට එකඟ වෙන්න වගේ ඔලුව වැනුවා..
"හම්ම්..ඒත් දැන් මේවා විසඳ ගන්නේ කොහොමද බන් ? අර රොනල් කාරයා උඹ වටේ ආපහු කැරකෙන්නේ එච්චර හොඳකට නෙමේ.."
"ඔව්..ඒත් මිනිහා සයිකෝ කාරයෙක්ගේ ඔලුවක් තියෙන කෙනෙක් මිසක් මහමොල කාරයෙක් නෙමේ..මිනිහට දේපල වලට වඩා කාටහරි වද දීලා සතුටක් ගන්න ඕනේ ජාතියේ එකෙක්.."
මම කිව්වේ ඇඳේ ඇල වෙලා සිවිලිම දිහා බලාගෙන..සුසුමක් හෙලපු මෙතුලුත් මගේ එහා පැත්තෙන් හාන්සි වුනාම අපි දෙන්නම සිවිලිම දිහා බලන් කල්පනා කරන්න ගත්තා.
"මම ඕකව මරලා හිරේ යන්නද?"
එකපාරට මෙතුල් කිව්වම පුදුමයෙන් වගේම බයෙන් ගැස්සිලා ගිය මම එයා දිහා බැලුවා..
"උඹට පිස්සුද යකෝ..තමුසේ හදන්නේ මිනීමරැවෙක් වෙන්නද ?"
මම කිව්වත් එයා මම දිහා බලන්නේවත් නැතුව දිගටම සිවිලිම දිහා බලන් හිටියේ එයා ඒක ගැන බරපතලෙට හිතනවා කියලා මට තේරෙද්දි ..
"මචං මේ අහපන්..මරන එක නෙමේ එකම විසඳුම..ඒකෙන් වෙන්නේ ඌ කරපු පව් වලට හරියට දඬුවමක්වත් දීගන්න බැරි වෙන එක..අපි නිකම් මිනීමරැවො කියලා හංවඩු ගැහෙන එක..මම නිසා විනාස වුන ජීවිත ඇති බන්..තවත් මේ දේවල් මෙහෙම වුනොත් සිරාවට මම පිස්සෙක් වෙයි..ඒනිසා ඔය අදහස අත්හැර ගනින් හොඳ එකා වගේ"
මම එක දිගටම කියවන් ගියේ තවත් කිසිම ජීවිතයකට මම නිසා විනාස වෙන්න දෙන්න බැරි කමටයි..ටික වෙලාවක් ඒ විදිහටම හිටපු මෙතුල් ආපහු ලොකු හුස්මක් ගත්තා..
"අපිට ඇත්තටම ඕකට කරන්න පුලුවන් දෙයක් නැද්ද බන්?"
එයා ඇහුවේ කල්පනාකරී හඬකින්..ඒ හඩින් කලින් අදහස අත්හැරලා දාලා කියලා මට තේරෙද්දි සන්සුන් වුන මම ආපහු අැඳට වැටුනා.
YOU ARE READING
HUNTING PAST ✓
Non-Fiction❝ ඇයි ඔයා අඬන්නේ ?..... ඔයාට අඩන්න බැරි නිසා...... ❞ ⚠️ Trigger warning: This story contains content that may be distressing to some readers, including themes of sexual assault, drug use, and various mental health issues. Please proceed with cautio...