ශෙනන් pov :
"කෝ මෙතනට එන්න"
ෆස්ට් ඒයිඩ් එක අරන් ආව මම වීදුරැ කටු අස් කරා කරා හිටිය නෙතිල් අයියා ලඟට ඇවිත් කිව්වම එයා කල්පනාවක ඉඳලද කොහෙද එකපාරට ගැස්සුනා..
"ආහ්..ඇයි ?"
"ඔය වීදුරැ කටු ටික ඩස්ට්බින් එකට දාලා එන්න..අතට බෙහෙත් දාන්න ඕනා"
මම මෙතුල්ගේ ඇඳට තට්ටුවක් දාන ගමන් කිව්වම එයා මම දිහා මොකාද එකා වගේ බලන් හිටියා..
"බෙහෙත් දාන්න ඕනේ නෑ..ඕක හොඳ වෙයි"
"තප්පර දෙකක් දෙන්නම් මෙතනින් ඉඳගන්න"
මම සන්සුන්ව කිව්වම වෙන මුකුත් නොකියා වීදුරැ ටික බින් එකට දාලා නෙතිල් අයියා ඉක්මනට කීකරැව මගේ ලඟින් ඉඳගත්තා..
"තුවාලත් කරගෙන..ඊටහපන් බිත්ති දිගේ බඩ ගාලා..අම්මපා හරි සිහියකින් හිටියා නම් කකුල් දෙක කඩනවා ආපහු පන්ඩිත වැඩ කරන්න බැරි වෙන්න"
තුවාලේට බෙහෙත් දාන ගමන් එක දිගටම නෙතිල් අයියට දෙහි කැපුවත් මගේ මූන දිහා හිනා වේවී බලන් හිටියා මිසක් එයා කිසි දෙයක් නොකියද්දී මම එයාගේ අත මිරිකුවේ රිදෙන්නමයි..
"ආව්ව්ව්.."
"ආව් තමා..පන්ඩිත වැඩ කරාට ඔලුව ගැලවෙන්න එකක් දෙන්න හිතෙනවා"
මම කිව්වම එකපාරට මාව උස්සලා අරන් ඔඩොක්කුවෙන් තියා ගත්ත නෙතිල් අයියා මගේ මූන ඉඹගෙන ඉඹගෙන ගියේ මම අත පය විසික් කර කර එයාගෙන් ගැලවෙන්න දඟලන අතරේ..
"ඒයි..මොකක්ද කරන්නේ..කෙල ගෑවෙනවා අප්පා..කෝ අයියෝ පුස් ඌරෝ.."
මම දඟලන වාරයක් පාසා මගේ වටේ එතිලා තියෙන එයාගේ අත් තව තද වෙද්දි මම පුදුම වුනේ ඉස්සර මාව මෙහෙම අත් වලට තද වුනේ අපයෝජනයට ලක් වෙන්න විතරක් වෙද්දී අද ඒ විදිහටම මගේ වටේ මේ තද වෙන අත දෙකෙන් මට වෙනදටත් වඩා ආරක්ෂාවක් දැනුන නිසායි..
"මට තව තුවාල කරගන්න හිතෙනවා ඔයා මාව ඔහොම බලාගන්න කොට----ආව්..ආව්..ආව්..අයියෝ..කන.. කන.."
නෙතිල් අයියා කියන කොට මම එයාගේ කනෙන් අල්ලලා අනෙක් පැත්තට ඇඹරැවේ එයාට මහ හයියෙන් කෑගැහෙද්දී..
YOU ARE READING
HUNTING PAST ✓
Non-Fiction❝ ඇයි ඔයා අඬන්නේ ?..... ඔයාට අඩන්න බැරි නිසා...... ❞ ⚠️ Trigger warning: This story contains content that may be distressing to some readers, including themes of sexual assault, drug use, and various mental health issues. Please proceed with cautio...
