එහෙම්ම කාමරේට ආපු මම දොර වහගත්තේ ආච්චි කන්න වගේ මගේ දිහා බලන් ඉන්න අතරේ..
ආච්චිට එහෙම කතා කරපු එක ගැන මට පොඩි පසුතැවිල්ලක් ඇති වුනේ මොනා නැතත් මට යන්න තැනක් නැතුව තියෙද්දී එයා මාව බාරගත්ත නිසා..
එයා මාව කොච්චර හොඳට බලා ගත්තත්, රෑට ඇහැරැනාම කොච්චර වෙලා පිට අත ගගා මාව සංසුන් කලත්, කොච්චර මම වෙනුවෙන් නින්ද කැප කලත් එයා මාව පිලිකුල් කරනවා කියලා මම දන්නවා..
එයාට මම ගැන තිබ්බේ අනිත් අයට වගේ අනුකම්පාවක් වුනත් ඊටත් වඩා එයා පිරිමි ගොන්නක් අතින් රේප් වෙච්ච එකෙක් කියලා මාව පිලිකුල් කරනවා කියලා මම දැනගත්තේ ආපු මුල් දවස් වල කාමරයක් හරි ගස්සනකම් එයාගේ පුටුයකවත් මට ඉඳගන්න ඉඩ නොදෙද්දී..
මගේ ඇඳුම් එයාගේ එ්වා එක්කවත් නොදා වෙනම හෝදද්දී, මගේ තුවාල හොඳ වෙනකම් අහල පහල මිනිස්සුන්ගෙන් මාව හංගලා තියන් ඉද්දී මට තේරැනා ඇත්තටම එයා මාව ගොඩක් පිලිකුල් කරනවා කියලා..
මොනා නැතත් ඒකට වැරැද්දක් කියන්න බෑ කියලා මම ඉවසගෙන හිටියා හැමදේම..ඊට වඩා එයා එයාගේ නම්බුව ගැන හිතුවේ එයයි මගේ අම්මාලයි අතර ලොකු වෙනසක් මට නොපෙනෙන අතරේ..
රෑට ඇහැරෙන සිද්ධිය එක්ක පස්සේ පිලිකුල් කරන සිද්ධිය ටික ටික හරි ගියත් තාමත් එයා ඒ ගැන හිතනවා කියලා මම දන්නවා..
සුසුමක් හෙලපු මම තව දිගට මේ ගැන කල්පනා කරන්න නොගියේ එහෙම වුනොත් එයා කරපු දේවල් මම අමතක කරලා දාපු සිද්ධිත් මතක් වෙලා ආච්චිට වෛර කරන්න පටන් ගනී කියලා..අඩුම ගානේ එයා මට ගහන්නේ බනින්නේ නෑ..
කාමරේට ඇවිත් කල්පනා කර කර හිටපු මම පියවි සිහියට ආවේ මගේ phone එකට message එකක් ආවම..
පුස් ඌරා
මං ගෙදර ආවා.
8.56pmReply නොදාම ඒක පැත්තකින් තිබ්බ මම අකිල දුන්න කාඩ් එක අතට අරන් බැලුවේ ඒක තියාගන්නවද විසික් කරනවද කියලා..
Company එකේ කාවවත් මට විශ්වාස නැති වුනත් එයා රොනල් ගැන කියපු කතාවෙන් මට හිතුනේ එයාව විශ්වාස කරන්න පුලුවන් කියලා..
මොකද රොනල්ගේ ඇත්ත මූන දන්නේ බොහොම ටික දෙනයි..අනික් හැමෝම වගේ එයාට හිස නමන්නේ එයාගේ බලයත් වැඩි නිසා..එහෙම වෙලත් කිසි බයක් සැකක් නැතුව මට එයා ගැන කියපු විදිහට අනුව සේරම නැතත් පොඩි දෙයක් හරි එයා දන්නවා..
YOU ARE READING
HUNTING PAST ✓
Non-Fiction❝ ඇයි ඔයා අඬන්නේ ?..... ඔයාට අඩන්න බැරි නිසා...... ❞ ⚠️ Trigger warning: This story contains content that may be distressing to some readers, including themes of sexual assault, drug use, and various mental health issues. Please proceed with cautio...