Ben Kocanım ( Emek Serisi 1 )

Tanıtım

Poyraz gelin odasının kapısının önünde heyecandan yerinde duramıyordu. Hayatının aşkı biricik sevdiği defne o kapının arkasında bembeyaz gelinliği içerisinde tamamen onun olmak için hazır bekliyordu. Bu düşünce ile geniş bir gülümseme yayıldı yüzüne. Bu gülüşü fark eden en yakın arkadaşı burak ona takılmadan edemedi.
" Ne o damat bey geceyi mi düşünüyorsunuz yoksa"
Böyle bir şeyi başkası söylese kızardı büyük ihtimal ama burak onun için kardeş demekti. O ne söylese olurdu.
" Oğlum ben 5 yıldır bu günü bekliyorum bugün sataşma bana fena olur" dedi onun şakasıcı moduna uyarak.
" Tamam tamam bugünlük susuyorum nasılsa önümde uzun zaman var o zaman bana bulaşma dostum"
Lafını bitirip arkadaşının sırtına vuran burak bu adam sonunda mutluluğu yakaladığı için çok mutluydu. Poyraz tam burağa cevap verecekti ki o sırada gelin odasının kapısı açılıp aradan defnenin en yakın arkadaşı gülçin kafasını aradan uzattı.
" Ee damat bey gelini görmeye hazır mı bakalım "
" Gülçin bu anı 5 yıl 4 ay 3 gündür bekliyorum bence beni oyalama ve çekil"
Gülçin gerçektende bu adama acıyordu. Bunca yıldır arkadaşının peşinde heyak olmuştu resmen. O yüzden kapıyı çok açmadan kendisi dışarı çıktı.
" Valla düşündüm haline acıdım enişte bahşiş bile istemiyorum buyur gir."
diyerek kapıyı eliyle gösterdi poyraza.
Poyraz geride kalan burak ve gülçine gülümseyerek kapıya yöneldi. Eli kapının kolunda derin bir nefes aldı. Gerçekten hayatında hiç bu kadar heyecanlandığını hatırlamıyordu. Yavaşça açtı kapıyı kapının açılması ile önce gözlerini kapatıp sevdiğinin lavanta kokusunu içine çekti. Ciğerleri bu kokuyla bayram ederken usulca girdi içeri ve bembeyaz gelinliği içinde bir kuğu gibi zarif sevdiğini gördü. Üst bedeni dar alta doğru genişleyen dantelli gelinliği içerisinde çok ama çok güzeldi. Poyraz ne yaklaşabiliyor ne konuşabiliyordu resmen büyülenmiş gibi öylece kalakaldı.
" Poyrazım "
Defnenin o kadife sesini duyunca daha ne kadar genişleyebileceğini tahmin dahi edemediği gülümsemesi iyice arttı. O sesle birlikte yaklaştı sevdiğine.
" Defnem " diyerek elini tuttu. Şu an o bal dudaklarını tatmak vardı ama büyük ihtimalle defne bundan pek hoşlanmazdı şu an. Çünkü makyajının bozulmasını istemezdi. Şunun şurasında hepi topu 4 saat falan oğlum gece senin diyerek rahatlattı kendisini. Elleri ellerinde , gözleri gözlerinde öylece birbirlerine bakakaldılar. Defne bu adamı çok uğraştırdım ama iyiki kabul etmişim diye düşündü. Poyraza şans verdiği günden beri bir kere bile üzülmemişti hiç pişmanlık hissetmemişti. Aksine en büyük pişmanlığı daha önceki ona karşı uyguladığı sert tavırlardı. Ama poyraz öyle bir erkekti ki hiç o kötü hareketlerini yüzüne vurmamıştı.
" Bu gece benim mi olucaksın sen şimdi "
Poyrazın sesiyle dişlerini göstererek gülümsedi.

" Evet sevgilim sonsuza kadar senin olucam benden kurtuluşun olmıcak "
cümlesi bitince dudaklarını büzüp masum ber moda geçti.

" Ben seni o cafede ilk gördüğüm andan beri hiç kurtulmak istemedim zaten gül yüzlüm. Şimdi o dudaklarını normal hale getir yoksa ruj makyaj falan dinlemem öperim."

" Aa tamam hemen düzelttim öpmek için biraz bekle sevgilim makyajımı bozamayız"

" Beklerim bilirsin "

Yine birbirlerinin gözlerinde kaybolmuşken kapının tıklatılıp açılması ile aralarındaki elektrik bozuldu.
Poyraz arkasını döndüğünde altta burağın onun biraz üstünde gülçinin kafasını gördü. Bunların ikiside deliydi.

" Hadi kumrular sizi bekliyor insanlar " diyen gülçine poyraz kafasıyla tamam işareti yaptı. Sevdiğine dönüp
" Hadi bakalım biz olmaya varmısın "
diye sordu. Defne bu cümleye güldü.
" Hiç olmadığım kadar " dedi ve poyrazın koluna girdi.
İki sevgili yepyeni bir hayata adım atacaklardı bu akşam.

Poyraz yıllardır bu kıza olan aşkının acısıyla yaşamışkan şimdi onun olacak olmasından büyük bir mutluluk duyuyordu. Ömür boyu sevdiğini mutlu etmeye adamaya hazırdı. Artık bu kızın gülüşü için yaşayacaktı.

Defne ise yıllardır poyraza etmediği eziyet kalmamışken onun hala kendisine bu kadar iyi olması ile o günlerden büyük bir pişmanlık duyuyordu ama artık ömrüm onun diye düşündü. Artık bu adama yaptığı eziyetleri unutturup onu mutlu etmek için yaşıcaktı.

İkiside birbirlerini mutlu etmeye and içmişken kaderin onlar için apayrı bir planı vardı. Sadece ikisine birazcık mutluluk şansı tanımıştı o kadar...