Ben Kocanım ( Emek Serisi 1 )

Arada kalmak

Poyraz yanlış duyup duymadığını anlayamadı. Ne diyordu ki bu kadın şimdi o daha ameliyatı sindiremeden defne düşünmüş ve ameliyat olmaya karar vermişti ha birde tabi bebek kararı vardı ki bunu hangi akla hizmet bulduğunu merak etmiyor değildi. Şaşkınlığını sesine yansıtarak bir umut sordu karısına.

" Anlayamadım da ben tekrar eder misin ?"

Defne poyrazın surat ifadesinden birşey çıkaramamıştı. İstemiyor muydu yani ? Onun sorusu ile kendini açıklamaya başladı.

" Doktorun dediklerini duyduk ameliyat olmam gerek. Ameliyat olup kurtulucam inşallah ama kurtulamama ihtimalimde var ve ben seni yalnız bırakmak istemiyorum sevgilim. En azından benden bizden bir parça seninle kalsın istiyorum. Hastanede o hamile kadın ve eşine nasıl baktığını gördüm sende istiyorsun yani tabi benden istemiyorsan o başka "

Defne sonda kafasını eğmişti. Eğer senin gibi yarını belli olmayan birinden ne çocuğu derse ne yapardı bilmiyordu. Poyraz ise sevinse mi üzülse mi bilemiyordu şu an. Karısı onu düşünüyordu onun için çocuk yapmak istiyordu fakat bu sağlığını bozabilirdi hemde fazlasıyla. Elini karısının çenesine koyup onu kendisine bakmaya zorladı.

" Defnem anlıyorum seni ve emin ol kii hayatta hiçbirşeyi istemediğim kadar baba olmak istiyorum ve bu çocukların annesi sen ol istiyorum sen olmazsan kimse olamaz zaten. Ben daha ameliyatı sindiremeden sen şimdi hamilelik diyorsun bu sağlığını ne kadar bozar biliyor musun ? Ne dedi doktor ilaç tedavisi falanda var hamileyken o ilaçları kullanamazsın ki kullanırsan bebeğe zarar gelir. "

Defne ağlamaya başlamıştı ister istemez. Bu adama en büyük hayalini bile veremeyecekti yani. Ne işe yarıyordu ki o zaman Defne.

" Ben özür dilerim " dedi en sonunda. Poyraz onun yanaklarını kurulamaya çalışırken niçin özür dilediğini anlayamamıştı.

" Ne özrü defnem " dediğinde boynuna sarılan kadınla bir an şaşırsada hemen oda kollarını sardı karısına.

" En büyük hayalini bile sana veremiyorum seni bir bilinmezin içine sürüklüyorum ben seni haketmiyorum ki "

Derin bir nefes aldı poyraz. Bu konuyu bir türlü aşamayacaklardı galiba anlamıyor muydu bu kadın bu hayatta ne gelirse gelsin yeter ki defneden gelsin dediğini.

" Bu konuyu son kez tekrar ediyorum defne. Sakın bir daha ben seni haketmiyorum falan deme çünkü senden başkası beni asla hakedemez zaten. Ben seninim sen benim. Ne olursa olsun en yaşanırsa yaşansın bu değişmez , değişemez. Diğer konu ise sen bana en büyük hayalimi verdin zaten bana aşkını verdin , ömrünü verdin , karım oldun daha başka bişey istemiyorum şimdilik tabi. Sağlığına kavuştuğunda bizimde bir bebeğimiz olacak inşallah. "

Poyraz Defneyi sonunda sakinleştirip bu gece orada kalmaya ikna etti. Gece kollarında onu herşeye ikna edebilirdi sonuçta.

Gülçin eve geldiğinde eşyaları yerlerine yerleştirdi. Önce saçlarına ve yüzüne maskesini yaptı. Ardından o haliyle mutfağa geçip yemek hazırlıklarına başladı. Mete sevdiği için lazanya hazırladı bir güzel. Lazanyayı fırına verince hemen gidip yüzünü yıkadı. Saçları biraz daha durabilirdi sonuçta. Mutfağa geri dönünce tiramisu hazırlıklarına başladı. En sonunda ikiside bitince sıra kendisini hazırlamaya geldi. Hemen banyoya ilerleyip güzelce yıkandı. Çıktığında güzelce kremlendi ve bugün aldığı iç çamaşırı takımlarından mor olanı alıp üzerine giydi. Aynada kendisine baktığında acayip beğendi. Beyaz teni ve sarı saçların koyu mor acayip yakışmıştı. O halde güzelce saçlarını kuruttu ve maşayla biraz hareketlendirdi. Hemen böyle karşısına geçip Mete'ye kalp krizi geçirtmemek için dolabına yönelip en kısa ve en dekolteli elbisesini buldu. Bembeyaz olan bu elbise cidden poposunu zor kapatıyordu ve göğüs dekolteside oldukça cesurdu. Ayrıca beyaz ince kumaştan biraz içindeki mor çamaşırlarda görünüyordu. Makyaj yapmamayı seçti Gülçin. Çiçek kokularından oluşan parfümünü sıkıncada hazır olduğunu anlayıp salona geçti ve güzelce masayı kurmaya başladı.

Tam son tabağı da koymuştu ki kapının tıkırtısını duydu ve masanın başında salonun girişine doğru dönüp beklemeye başladı. Girişte gördüğü adamla eliyle masayı gösterip " Süprizz " diye bağırdı. Mete ise yorgun argın eve gelmişti ama şu görüntü tüm o yorgunluğu silip süpürmüştü. Bembeyaz elbisesi ile melek gibi bir kadın ve güzel bir sofra daha ne istenirdi ki hayattan. Biraz yaklaşınca elbisenin içinden az çok seçilen mor çamaşırları farketti ve daha ne istenirmiş görmüş bulundu. Gülçinin yanına yaklaşıp sıkıca sarıldı. Çiçek kokusunu içine çekti derince.

" Bu kadar güzel bir süpriz görmemiştim ömrümce "dedi saçlarının arasında.

" Buna çok sevindim sevgilim " dedi gülçin ardından genç adamı sofraya oturtup lazanyaları sundu. Yanına birazda kırmızı şarap ve işte aranan romantik ortam bulunmuştu.

Güzel bir sohbet eşiliğinde yenen yemeklerden sonra Gülçin aklına gelen cinlikle meteyi koltuklara oturttu.

" Şimdi sevgilim burada uslu uslu oturup beni izliyorsun " diyerek dudaklarına masum bir öpücük kondurdu.

" Ne yapıcaksın ki" diyen adama sadece göz kırpıp laptobundan güzel bir şarkı açtı. Ardından metenin karşısına geçip dudağının kenarını ısırarak ona baktı ve yine göz kırptı.

" Düşündüğüm şey değil dimii " diyen adama " Tam da düşündüğün şey sevgilim " yanıtını verdikten sonra müziğe uygun olarak vücudunu kıvırmaya başladı. Mete ise sıcakladığı için gömleğinin düğmelerini açtı ve elini kendine doğru çırparak biraz ferahlamaya çalıştı ama bu mümkün değildi ki gülçin karşısında öyle seksi haliyle oynarken.

Gülçin zaten kısa olan elbisesinin ucunu hafif kaldırarak oynarken bir anda yavaş yavaş çıkarmaya başladı. Beyaz elbisenin altından azıcık gördüğü şeyleri net olarak gören mete ise adem elmasını iyice belli edecek şekilde yutkundu. Az önce melek olan kadın şu an şeytandı resmen ateşlere çağıran cinsinden hemde. Gülçin elbisesini çıkarıp meteye fırlattı ve oynamaya devam etti. Bu sefer hareketler daha yavaşlamış ve hafif kendisini okşamalara bırakmıştı. Meteye biraz yaklaşıp kalçasını yüzüne doğru kıvırınca adam elini uzatmak istedi tabiki. Ama gülçin eline vurup " Sabır " dedi ama adamın hali hiç bekleyebilecek gibi değildi. Gülçin de bu nedenle fazla uzatmadan adamın kucağına oturdu ve oturduğu an tam en hassas noktasında hissettiği sertlikle oda yutkundu. Başlattığı oyun kendisinide yakmıştı o anlarda.

Burak hayatında nadir gecelerden birini yaşıyordu. Neden diyecek olursanız nedeni açıktı. Pijamaları eşliğinde evde tek başına oturuyordu ve bir kızdan mesaj bekliyordu. Lisede bile böyle birşey yapmamıştı ki o . Tam yeter lan diyeceği sırada gelen mesajla hemen geri yerine pıstı.

" Deli olma ihtimalin var sanırım kardeş. Tanımadığın insanla nasıl dertleşeceksin Allah aşkına"

Tamda senden beklenen cevap minik fare dedi keyifle burak.

" Yoo deli falan değilim. Hem tanımadığın insana bir an kardeş derken hemen sonra tanışmıyoruz ne dertleşmesi demekte biraz garip değil mi acaba " yazıp gönderdi.

" Benimle dertleşmek isteyen sen beni sorgulayan sen bak buda deli olduğunun diğer kanıtı bence "

Mesajı okur okumaz kahkasını patlattı burak. İşte bu kız bir mesajla bile kendisini güldürebiliyordu. Bunu düşününce ister istemez aklına geçirdikleri güzel zamanlar geldi. Öyle çok eğlenmişlerdi ki birlikte , hayatında hiçbir kadınla o kadar eğlendiğini hatırlamıyordu burak.

" Vov birde hazır cevabız ha işte tam aradığım dert ortağı :) Ne olur ki arada şu canı sıkılmış çaresiz insana yardım etsen ha sevap hem sevap " yazıp gönderdi. Çok geçmeden cevap gelmişti.

"Normalde hiç böyle şeyler yapmam ama sanki sana bir ısındım be hem ne olabilir ki bir iki mesajdan. Ee kendini tanıtmayacak mısın dert ortağı "

Dudağını kıvırarak düşündü burak.

" II tanıtmıcam unuttun mu ? Tanımadığın biri ile dertleşmek demiştik. Sen benim kim olduğumu bilmeyeceksin ben senin kim olduğunu bilmicem. Öyle dertleşicez sadece hem bak bana seslenmen için birşeyde bulduk birbirimize dert ortağı dicez "

" Eee bıda değişikmiş ama evet dedik bir kere bizde sözden dönülmez. Şimdi ben yatıyorum sonra konuşuruz dert ortağı iyi geceler "

Burak gülümseyerek televizyona döndü. Niye böyle birşey yapıyordu bilmiyordu ama daha şimdiden hoşuna gitmişti bu iş.