Ben Kocanım ( Emek Serisi 1 )

Bahar

İlginin hamileliği herkeste şok etkisi yaratmıştı resmen. Ayrıca herkeste ikinci bir şok dalgası yaratan İlginin bebeği 2 aylık olana kadar hissedememesiydi ama nereden bilsindi ki yani aklına gelmemişti kızcağızın.
Tebrik etme ve dalga geçme faslından sonra karısıyla birlikte hele şükür evinin yolunu tutabilmişti Burak. Evin önüne aracını park ettiğinde İlginin koltukta uyuya kaldığını gördüğünde bir öpücük kondurdu sevdiğinin saçına. Öyle bir gelmişti ki bu kız hayatına tüm düzenini altüst etmiş ve kendi düzenine uydurmuştu Burağı ve hiçte şikayetçi değildi genç adam.
" Seni seviyorum karıcım " diye mırıldanıp indi araçtan.
Kapıdaki görevliye seslendi kendisine yardım etmesi için. Kucağına aldığı karısıyla görevlinin açtığı kapıdan girdi ve asansöre bindi bundan sonrasını kendisi halledecekti artık. Asansör çıkarken İlgi tek gözünü açıp baktı Burağa " Neredeyiz ?" diye mırıldanıp iyice boynuna sığındı. Burası onun yuvasıydı artık başka yer haramdı ona.
" Evimize çıkıyoruz karıcığım asansördeyiz "
İlgi iyice sığındı bulunduğu yere " Kolların en rahat yataktan daha rahat be " dediğinde güldü ve saçlarını öptü Burak.
" Artık senin yatağın kollarım zaten karıcığım dibimden ayrılmak haram sana "
İlgi kafasını kaldırıp karıcığım diyen Burağa baktı aşk dolu gözlerle hiç hayal etmediği fakat hayallerinden de güzel bir adama dönüşüyordu Burak ve iyi ki dönüşüyordu.

Aradan geçen 3 ayda İlgi iyice şişmiş ve 5 aylık olmuştu. Bebeklerinin cinsiyetinin de erkek olduğunu öğrenen Burak ise ilk çocuğu ben yaptım birde erkeği buldum diyerek herkese havasını basıyordu. Elinden gelse alnına yazacaktı ben baba oluyorum diye. Gelen müvekkillerine , marketteki kasiyerlere , adliye çalışanlarına gördüğü herkese söylüyordu " Ben baba olacağım " diye nasıl söylemesindi be baba oluyordu boru mu yanii !
Bu duruma en çok üzülen ise Gülçindi çünkü asla böyle bir mutluluğu kocasına yaşatamayacağını biliyordu. Oysa ki bilseydi kocası kendisinden başka hiçbirşeyi önemsemiyor ve kendisine bir süpriz hazırlıyor.

Defneye söyleyemesede Poyraz da Burağın o heyecanını acayip kıskanıyor oda istiyordu bir bebek. Fakat unutamadığı ve kendisinin kıydığı bir bebek vardı ortada nasıl derdi ki şimdi Defneye bebek istiyorum diye. Hiç yüzüne vurmamıştı gerçi Defne bu durumu ama o kendi vicdanında hep suçlu olacaktı.

Defne , Poyrazı işe gönderdikten sonra telefonunu eline alıp heyecanla arama tuşuna bastı.
" Ay zor gönderdim işe resmen gitmek bilmedi sen ne yaptın çıkabildin mi evden " dedi heyecanla.
Karşısından ise en az onun kadar heyecanlı bir erkek sesi duyuldu.
" Çıktım çıktım çok heyecanlıyım ya sende bir an önce çıkta geç kalmayalım "
Kıkırdayarak " Merak etme geç kalmayacağız girişte beklerim ben seni " dedi ve ardından vedalaşarak kapattılar telefonu.
Defne kısa bir hazırlanmanın sonucunda evden çıktı ve bir taksiye binerek yola koyuldu. Bugün kendisini uzun bir gün bekliyordu cidden.
Taksiyle ulaşacağı şere geldiğinde yüzündeki sıcak gülümsemesiyle indi araçtan çünkü Mete kendisinden önce gelmiş bir o yana bir bu yana dolanıyordu kapıda.
" Şiii az sakin " diyerek yaklaştı genç adama.
" Sakin olamıyorum Defne inan ki öyle çok heyecanlıyım "
Defne , Meteyi daha fazla heyecanlandırmadan içeriye geçtiler birlikte. Çocuk esirgeme kurumuna başvuru yapmıştı Mete 1 ay önce ve şans ki burada çalışan müdür Defnenin arkadaşı çıkınca Defne de olaya dahil olmuş arkadaşının mutluluğu için elinden geleni yapmaya başlamıştı.
Mete içeriye geçtiklerinde " Baharı görebilir miyim ?" diye sordu direk müdür Cansuya. Cansu hanım gülümseyip telefonla aradı ve Baharı getirtmelerini söyledi.
O gelene kadar ise gereken prosödürler halledilmeye başlandı. Şimdilik sadece korucu aile olabilecekler ama yapılan ziyaretlerde bir aksilik çıkmazsa birkaç seneye kendilerinin olacaktı tamamen Bahar. Gülçinin bu süprize sevineceğine yürekten inanıyordu Mete.
Kapı açıldığında bir anda kucağına atlayıverdi Bahar Metenin. Mete bu sıcak karşılamayı hemen kabul edip kollarını doladı küçük kıza.
" Geldin " diye mırıldandı Bahar Metenin boynuna gömülmüşken.
" Sözümü tutarım demiştim seni hiç bırakmayacağım "
Daha da sıkılaştırdı kollarını Bahar sözle söylemesede hiç bırakma demekti bu.
Cansu hanımın ve Defnenin bu görüntü karşısında gözyaşlarını tutamamıştı.
" Baharcım" dedi Cansu hanım ve Bahar hiç yerinden kıpırdamadan sadece kafasını diğer tarafa çevirip baktı Cansu hanıma " Efendim cansu anne " dedi.
"Mete abinle gitmek istermisin ? Artık onunla yaşamak ?"
Bahar kafasını hızla Meteye çevirdi heyecanla gözlerinden ışıklar saçarak baktı genç adama " Beni alacak mısın ? Karınla da tanıyacağım yani ? "
Hevesle kafasını salladı Mete " Hıhı alacağım seni. Karımla da tanışacaksın eminim ki çok iyi anlaşacaksınız ve artık hep bizimle yaşayacaksın. "
Bahar öyle heyecanlıydı ki konuşamadı bir süre ama sonra aklına gelenlerle düştü yüzü azıcık " Ama ya karın beni sevmezse "
Mete küçük kızın yanağını okşamak için elini kaldırdı ve şefkatle okşamaya başladı pürüzsüz teni.
" Seni öyle çok sevecek ki ben kıskanacağım küçüğüm sakın korkma tamam mı ? İkimizde seni çok seveceğiz bizim baharımız olacaksın sen ama tabi ki sen istersen ? Eğer istersen bizim kızımız olacaksın Bahar , beni baban olarak kabul eder misin ?"
Küçük kız tutamadığı gözyaşlarını birer birer akıtırken hevesle kafasını salladı ve sıkıca sarıldı Meteye.
İki kişi girdikleri binadan 3 kişi çıkmışlardı. Bahar hevesle eşyalarını toplamış arkadaşlarıyla vedalaşıp koşa koşa gelerek Metenin kucağına zıplayıvermişti.
Arabanın yanına geldiklerinde Metenin araba kullanması için inmesi gerekiyordu Baharın ama o hiç istifini bozmuyordu.
" Canım sen şimdi arka koltuğa geç ben arabayı kullanacağım ya seninle kullanamam " dediğinde Bahar dudaklarını büzdü ve öylece iniverdi aşağıya. Mete onun o haline kıyamayıp Defneye gülümsedi ve eğildi Baharın boyuna inebilmek için.
Kendisine bakmayan küçük kızın çenesine nazikçe dokunup kendisine bakmasını sağladı.
" Ne bu surat küs müyüz ?"
Omzunu silkti Bahar ve dayanamayıp onun o bal yanaklarına birer öpüçük kondurdu Mete.
" Zorunlu birşey olmasa inan ki asla seni kucağımdan indirmezdim canım ama güvenliğin için önemli bu hem bu arada sende Defne teyzenle tanışırsın ha ne dersin tanışalım mı Defne Teyzeyle "
Bahar kafasını salladığındı Defne devreye girdi ve onunla arkaya oturdu. Yol boyu Baharın sorularını cevapladılar birlikte ve tüm sorular Gülçine aitti. Ne kadar Meteye güvense de küçük yüreğinde bir reddedilme korkusu vardı Baharın ya beni geri gönderirlerse diye ölümüne korkuyordu.
Üçü birlikte hazırlayacakları süpriz için önce güzelce alışveriş yaptılar ardından mekanla görüşmeye gittiler.
En sonunda artık Defne eve bırakıldığında Gülçinle tanışma vakti gelmişti minik Baharın. Arabayı evin önüne park edip arkasına döndü Mete " Hazır mısın Baharım " diye sorduğunde Bahar " Korkuyorum " diye mırıldandı.
Mete arabadan inip arka tarafa geçti ve sıkıca sarıldı Bahara.
" Artık sana korku yok Baharım çünkü artık baban yanında annende yanında olacak ve asla seni bırakmayacağız tamam mı ? "
Küçük kız kafasını salladığında " Anneyle tanışalım mı artık "
Mete küçük kızı kucağına almış eve girdiğinde Gülçin merakla baktı ikiliye.
" Hoşgeldin aşkım , hoşgeldin küçük hanım " dedi önce ve Meteye dönüp " Kim bu prenses ? " diye sordu.
Mete gülümseyip " Kızımıza merhaba de sevgilim " dedi ve geriye birbirini inceleyen iki kız kalmıştı.