Ben Kocanım ( Emek Serisi 1 )

Yapamam

" Yapamam diyorum Poyraz üstüme gelme benim yapamammm bak istersen heceleyeyim ya-pa-mam"

2 gündür duyduğu sözler yine yine kulağına çalınıyordu genç adamın ve artık delirmek üzereydi.

" Ne demek yapamam ya Defne oyun oynamıyoruz burada senin hayatından bahsediyoruz biz sen iyi olmazsan bebeğe ne faydan olacak ki senin ha ölürsen ne olacak düşündün mü ? "

Ölmeyi  tabi ki istemiyordu ama  öldürmeyide istemiyordu ki o kıyamazdı bebeğine.

" Düşünmek istemiyorum ki ölecek olsam da olmasam da ben katil olamam o bebeğe kıyamam "

Defne son sözünü söyledikten sonra banyoya girerek kapıyı kitledi. Yalnız kalmalıydı biraz , kafası dağılmalıydı.
Kafasını dağıtmayı düşündüyse de asla  bebeğine kıyamayacağı kesindi , bu bebek doğacaktı.

Gülçin , Mete den zorlukla kurtularak sonnuda sonuçlarını almak için doktorunun yanına gelebildi.
" Esra o kadar heyecanlıyım ki bir an önce dökül bakalım zaten zor kurtuldum Meteden "
Esra karşısındaki heyecanlı kadına burukça gülümsedi. Gülçinin neşesi karşısındakinide sarıveriyordu ama birazdan bu neşeyi alacağını bilerek gülümsemek zordu.
" Gülçin " dedi ama devam edemedi bir an ve genç kızda birşeyler olduğunu fark ediyordu ama konduramıyordu.
" Söyle canım " dedi hala gülümsemeye çalışarak.
" Bak şimdi vereceğim haber dünyanın sonu değil emin ol çözüm bulunabilir "
Tükürüğü boğazına takılırken Esraya bakmaya devam etti genç kız. 
"Yumurtalıklarına giden yol tıkalı ve bu nedenle spermler yumurtalığına ulaşamıyor. "

Gülçin bu denilenlerden pek birşey anlamamıştı. Onun aklına takılan tek bir soru vardı. 

" Anne olamayacak mıyım ? " derken sesi öyle acıklı çıkmıştı ki kıyamıyordu karşısındaki kadına Esra. Onu üzmeyi hiç istememişti ama gerçekler söylenmeliydi. 

" Hayır öyle bakma olaya lütfen çözümü var tabiki bunun ve en kısa zamanda o çözümü bulacağız ve sen dünyanın en iyi annesi olacaksın." 

Eve geldikten saatler geçmişti ama ikisi de tek kelime etmiyordu  birbirine. Dayanamıyordu Defne kocasının bu haline sonuçta bu bebeği onu mutlu etmek için istemişti ama yine onu üzüyordu işte. Asık suratıyla kocasının yanına oturdu ama o yüzüne bile bakmıyordu. Ona bir süre bakıp yerinden kalkarak kocasının göğsünde birleştirdiği kollarını çekti ve kucağına yerleşip sıkıca sarıldı.Kafasını boynuna gömüp kokusunu içine çekti.  

Poyraz nasıl olurdu da böylesi bir sevgiye kayıtsız kalabilirdi ki ! Oda sıkıca sarıldı karısına mis kokusunu içine çekerek rahatlatmaya çalıştı kendisini ama bunu kaybetme ihtimali aklına geldikçe rahatlayamıyordu. 

" Gitme " diye mırıldandı saçlarına öpücük kondururken " Beni bırakıp gidemezsin Lütfen Defne gitme " 

Kocasının o ses tonun ölebilirdi Defne. Kafasını gömdüğü yerden çıkardı ve onun kara gözlerine baktı sevgiyle. 

" Gitmek istemiyorum zaten sevgilim ama katil olarakta yaşayamam ki vicdanım hiç durmaz eğer ona birşey olursa. Bir daha gülemem , nefes bile alamam " 

Birşey demedi genç adam ne dese olumsuz cevap alacağını biliyordu o nedenle tek hamlede karısının dudaklarına kapandı. Kendisini onun bedeninde rahatlatmaya ihtiyacı vardı şu an. 

Gülçin duyduklarını kaldıramıyordu. O her zaman kendisini anne olarak görmüştü ve şimdi bunun için önünde bir engel vardı. Kendi bedeni kendisine en büyük hayali için engel koyuyordu. Esra çözümü var demişti ama yine de rahatlayamıyordu Gülçin. Meteyle bile konuşacak gibi hissetmiyordu kendisini. 

İlginin artık ayakta duracak hali kalmamıştı bildiğin tavşana dönmüşlerdi be bu neydi yani ? Adamda ki libido bitmiyordu kardeşim. O balkondaki telefon konuşmasını bitirmeden anında giyindi. Bir kez daha sevişmeyi kesinlikle kaldıramazdı. Bitmişti , bitmişti yani  acilen bir sürü tatlı yemeliydi. Burak odaya girdiğinde İlginin giyinmiş olduğunu görünce astı suratını " Ama niye giyindin ki güzelim ?" dediğinde ilginin suratında oluşan o ifadeye gülmeden edemedi ama. 

" Vallahi bak bana yaklaşırsan çığlık atarım insan öldürüyorlar diye kolumu kıpırdatacak halim yok benim bak yataktan ölümü alırsın. " diyerek kendisini balkonun yanındaki koltuğa attı " Sen şimdi bana bir sürü tatlı söylüyorsun haydii " 

Burak kafasını eğip gülümsedi bu kızın emir  veren hali de ayrı çekiciydi arkadaş en kısa zamanda bununla ilgili bir fantazi kurmalıydı. 

Defne birlikte olduktan sonra uyuyan kocasını izledi uzun uzun ve eğilip saçlarına bir öpücük kondurdu. Bir elinde de bebeğinin ultrason resmi vardı ve bebeğinin babası da yanındaydı, huzur buydu işte. Bunları kaybedecek olma düşüncesi korkutsa da şu an onlara sahipti. 

Poyrazın gözlerini açtığını gördüğünde elini anında onun dudaklarına koydu. 

" Şimdi susuyorsun ve beni dinliyorsun. Evet yaşadığımız çoğu şeyi hatırlamıyorum ama seni çok seviyorum ben hissediyorum bunu ta içimde. Seni hep mutlu edeceğime dair söz vermiştim kendime ama yapamadım sanırım yine " diyerek burukça gülümsedi " Birgün hastaneden çıkarken bir çocuğa bakışlarını gördüm ki senin ne kadar çok çocuk istediğini farkettim. O an karar vermiştim anne olmaya seni baba yapmak için. Bu beni öldürebilirmiş belki bunu öğrendik ama yine de ondan vazgeçemem ben. O masum canın katili olamam , senin parçana kıyamam sonucunda kendime zarar versem de ona kıyamam. " 

Elini çekti dudaklarından ve eğilip bir öpücük kondurdu. 

" Sen ne dersen de ama ben bebeğimize kıyamam Poyraz. Ayrıca biliyorum ki bana birşey olsa da o dünyanın en mutlu bebeği olacak çünkü babası sensin. Onu hep sevip hep korursun. " 

Bir süre sustu ve birbirlerine baktılar Defne yine eğilip öptü kocasını  ardında  da onun göğsüne yerleşti. 

" Lütfen bebeğimizden vazgeçme Poyraz , ondan nefret etme sev onu hatta benden fazla sev onu. " 

Poyraz gözünden akan yaşa engel olamazken sıkıca sarıldı karısına nasıl sevmezdi ki zaten onu...

" Seviyorum zaten ve hep seveceğim seni de onuda " diye mırıldandı.