Ben Kocanım ( Emek Serisi 1 )

Utanmak

Hikayeyi okuyan arkadaşlara teşekkür ederim. Okuyanlar lütfen yorumsuz ve votesiz bırakayın :)

Defne elindeki o sevimli bibloya bakarken kafası çok karışıktı. Gerçekten ne yapacağını , kime güvenebileceğini bilmiyordu. Bu hayattaki en büyük sığınağı annesini kaybettiğini öğrenmişti ve bu boşluk tarif edilemezdi.
Sonra bibloya bakınca poyraz geldi aklına ve ne düşüneceğini bilemedi. Söyledikleri hayatının temellerini kökten değiştiren birşeydi ama söylerkenki o ifade ve yaydığı hava yalan söylemediğini gösteriyordu. Zaten poyraza güvenmese ne yapacaktı ki başka kimi vardı.
Bu farkındalık içini acıttı. Babası annesinin ölmesine neden olmuştu yani ha zaten tam olarak bir baba olamamışken birde hepten yalnız kalmasına yol açmıştı. İçinde kalan son sevgi kırıntılarınında böylece gittiğini fark etti defne. Sokaktaki bir adamdan farkı şoktu o adamın hatta sokaktaki adama daha çok saygı duyuyordu.
Gözünden akan yaşı eliyle sildi. Ağlamak hiçbirşeyi değiştirmicekti. Şu an kendi hatasını yaşıyordu aslında defne ne demişti poyraz arabayı o kullanıyordu. Kendi mutlu hayatına bomba düşüren oydu. Kocasının kim olduğunu bilmeyen kimsesiz bir kızdı defne. Ah pardon evliydi artık dimi yani kadın olmuştu. Aklına gelen şeyle " Off " diye inledi. Hayatı boyunca merak ettiği ve hatırlamak istediği ilkini hatırlamıyordu. Ah salak kocanın adını dün öğrendin hatta soyadı neydi ki diyen iç sesine kızdı. İlkler önemliydi ve defne bunu hatırlamıyordu. Belindeki ağrışla biraz kıpırdanınca ayağının ve kolunun sızlamasıyla öylece kaldı. Heryeri çok ağrıyordu. Resmen vücudu dökülmüştü. Ve şu an büyük bir sorunu vardı.
Ufak ufak çişi gelmeye başlamıştı ve bu halde birazcık yan bile dönemiyorken nasıl işeyecekti ki.
Yu an evde tek yardım edebilecek şahıs poyrazdı ama onunda nerede olduğunu bilmiyordu hem ne diyecekti ki çişim geldi yardım et mi ?
Bir süre hissin geçmesini bekledi ama gideceğine artıyordu bu his. Sonra düşündü en son ne zaman tuvalete gittiğini bile hatırlamıyordu ki !
Battı balık yan gider diyerek seslenmeye başladı. Yoksa yatağa edecekti ki bu daha kötüydü sanki.
" Poyraz "
Sesi biraz az çıkmıştı ve evde hiç tıkırtı yoktu. O nedenle bir daha denedi.
" Poyraz...... Poyraaaaaaz "

Poyraz salondaki kanepede yatarken bir anda defnenin sesini duyması ile telaşla kalktı. Koşturararak odaya gitti. Kapıyı telaşla açarken bir yandanda defneyi soru yağmuruna tutuyordu.
" Defnee iyimisin ? Ağrın mı var ? Susadın mı yoksa ?"
Defne öylece bakıyordu poyraza. Sadece bir adını seslenmişti nedendi ki bu telaş.
" Defne birşey desene ne oldu ?"
" Şey sakin ol iyiyim ben ama "
" Evet defne amaa " dedi poyraz. Ona birşey olacak düşüncesini hala atamamıştı. Uzun zamanda atamayacaktı.
Defne sağlam koluyla askıda duran kolunu okşarken kafasını eğdi ve mırıldandı.
" Çişim geldi "
Poyraz anlayamadı o kadar sessiz söylemişti ki defne.
" Ne duymadım bir daha söyle "
Defne kafasını kaldırıp baktı karşısındaki adama. Söylemişti işte nasıl duyamazdı.
" Ya beni utandırmaya mı çalışıyorsun acaba sen söyledim işte " dedi yüksek sesle. Poyraz bu tepkiye anlam verememişti. Defne hiç böyle aşırı tepkileri olan bir insan değildi kii.
" Sakin ol sadece duymadım. Neden seni utandırmaya çalışayım ki hadi şimdi biraz sesli söyle ne istediğini "
" Çişim geldi ya ve bu halde gidemem e bir sen varsın şimdi bana çözüm bul "
Güldü poyraz. Bu muydu yani derdi.
Bu gülme defneyi kızdırdı.
" Ya gülmesene tamam buraya ederim temizlemek zorunda kalırsın görürsün o zaman " dedi surat asıp.
" Senden gelen herşeye razıyım ben çişinide temizlerim dert değil." dedi poyraz ve cevap vermesini beklemeden onu kucağına aldı.
Defne hem o sözlerin etkisindeydi hemde bir an kucağına alınmasının şokundaydı.
Poyraz onunla beraber tuvalete gitti. Onu klozetin üzerine oturttu ama altını tek elle çıkarmazdı ki defne. Ayaktada duramazdı zaten nasıl çıkaracaktı.
" Şey bak şimdi eşofmanı indiricem ve sen oturucaksın ben çıkıcam ve bitince çağırırsın tamam mı ?"
" Gözlerini kapat ama " dedi defne utanarak.
" Hatırmasanda kocanım defne görmediğim birşey yok "
" Of tamam kocam olabilirsin ama ben seni hatırlamıyorum tamam mı ? Napıyım hatırlamıyorum işte o nedenle bana sakın başka türde yaklaşma "
" Sapık gibi davranma bana ben sana yardımcı olmaya çalışıyorum burda tek başına yapabilirsen gideyim ben. Ki diğer konuya gelince beni hatırlamayan ve istemeyen bir kadına dokunmam merak etme. Aşkından ölsemde o kadın karım olsada asla dokunmam. "
Defnenin konuşmasına izin vermeden onu kaldırdı ve gözlerini kapatıp eşofmanı indirdi ve onu oturttu.
" Bitince çağır " diyerek çıktı.
Kapıyı kapatınca ona yaslandı. Gözlerini kapatıp derin bir nefes verdi. Resmen karısı ona sapık muamelesi yapmıştı. Bu çok çirkin birşeydi. Dediği gibi onu istemeyen bir kadına dokunmazdı. Bu aşkından öldüğü ve hala doyamadığı karısı bile olsa dokunamazdı. Nalet olsun daha karısına doyamamıştı ki ya evleneli ne kadar olmuştu ki zaten doyabilsin. Balayında yorgunluktan beraber olamadıkları anlara nalet etti şu an.
Çok büyük bir günah işlediğini düşündü o an yani başka açıklaması yoktu kesinlikle. Böyle birşey başka türlü açıklanmaz gibiydi.
Defne ise bir yandan çişini yaparken bir yandanda utançtan ölüyordu. Allahım bu nasıl birşeydi kii !
Tanımadığı bir adama muhtaçtı şu an herşekilde. Kendi başına birşey yapamazdı , hayatıyla ilgili hiçbirşeyi onsuz bilemezdi. Ha tabi babası hala yaşıyordu ama o adama baba demek çok saçmaydı baba olmazdı ondan kesinlikle.
Çişi bitince zorlukla peçeteye uzandı ve temizlendi. Şimdi poyrazı çağırmalıydı.
Dünyadaki en şanssız insansın kızım sen dedi kendi kendine.
" Gelebilirsin " dedi kıpkırmızı bir suratla.
Poyraz sesi duyunca önce arkası dönük girdi.
" Gözlerimi kapatıyorum beni yönlendir " dedi defneye ve gözlerini kapatıp döndü.
" Şimdi biraz sağa gel ve dümdüz ilerle " dedi defne.
Poyraz denileni yaptı ve elini uzatınca defnenin kafasına çarptı.
" Ah " dedi defne sert vurmuştu çünkü. Poyraz onun ahlamasıyla korktu birşey oldu sandı. Hemen açtı gözlerini.
" İyisin dimii birşeyin yok " diye sordu telaşla bu süreçte hep defnenin gözünün içine bakıyordu.
" Elin kafama çarptı " dedi defne şu an yarı çıplektı adamın karşısında ve o sadece gözlerine bakıyordu.
" Özür dilerim özür dilerim " dedi poyraz saçlarına öpücük kondururken. Bu hali defnenin kalbini eritti.
" Şey korkma iyiyim ben birşeyim yok gerçekten ama artık buradan çıkalım"
Poyraz o an durumu fark etti.
" Ah tamam tek emini omzuma koy destek al " dedi. Defnede dediğini yaptı.
Poyraz onu kaldırıp biraz hızlı şekilde kaldırdı eşofmanı. Gözlerini kapatmamıştı ama defnede birşey dememişti sonuçta. Ona destek olup ellerini yıkadı.
Sonra onu salona götürdü. Kanepeye oturtup ayağını yastıkla destekleyerek kaldırdı.
" Şimdi ben kahvaltı hazırlıyım tamam mı ?" defnenin kafasını olumlu anlamda salladığını görünce hemen mutfağa gitti. Annesinin yaptığı börekleri mikrodalgada ısıttı. Portakal suyu ve salamda koyarak defnenin en sevdiği şeyleri hazır etti.
Salona geçince defne öylece baktı.
" Sende benimle ye yalnız bırakma beni " dedi. Bu hali poyrazın hoşuna gitmişti.
Kendisinede bardak aldı geldi.
Defnenin ayaklarına koydukları tepsiden beraber yemeğe başladılar.
" Zor olmuyor mu ?" Dedi defne sessizliğe dayanamayarak.
" Ney zor değil mi ? "
" Seni hatırlamayan bir karın olması ve onun herşeyiyle uğraşmak "
Güldü poyraz. Çok seviyordu bu kadını ve yanında olsunduda ne olursa olsundu işte.
" Hayatta hiçbirşey kolay değil ki. Sen benim yanımdasın bana gülümsüyorsun. Hani dedin ya herşeyiyle uğraşmak işte en güzel kısmıda o"
" Gerçekten acayip bir adamsın sen gerçekten merak ediyorum seni "
Güldü poyraz hiçbirşey demedi doktorun dediğini yapacaktı. Üstüne gitmeyecekti defnenin.
" E birşey demicek misin ?" diye sordu.
" Ne demem gerekiyor ki birşey bilmek istiyorsan sorarsın "
" Tamam soruyorum o halde kaç yaşındasın ?"
" 27 "
" Mesleğin ?"
" Avukat "
" Ne kadardır tanıyorsun beni? "
" 6 yıl "
" 6 yıldır sevgilimiyiz yani biz "
Şaşırmıştı defne 6 yıl vaay bee dedi.
" Hayır 5 aydır sevgiliyiz 12 gündür evliyiz "
" Ee 6 yıl dedin ?"
" 6 yıldır tanıyorum dedim 6 yıldır sevgilimsin demedim defne "
" Benimle çok uğraştın yani "
" Fazlasıyla " dedi poyraz gözlerini büyüterek.
" Seni tanımıyorum ama bana bir bakıyorsun sanki dünyada senden başka güvenebileceğim kimse yokmuş gibi. "
" Bana güvenebilirsin ne olursa olsun bana güven "
Gülümzedi defne başka yolu mu vardı sanki...