Ruh Eşi

4."Göz"

Şimdi bu adam bana, pardon bu kurt adam bana. Eşi olduğumu ve beni kokumdan bulduğunu mu söylüyordu? Peki benim buna inanacağımı düşünüyormuydu gerçekten?

Hiç bir şey söylemeden sadece gözlerinin içine bakıyordum.

İçimden histerik bi kahkaha attım.
"Sen buna inanıcağımımı düşündün?" Dedim.
Çünkü mantığım bunları kabul etmiyordu. Kurtadamlar sadece masallarda olurdu. Gerçek hayatta değil. Sadece masallarda.

"Bak inanması güç geliyor ama anlattım gibi. Ben bir kurt adamın ve eşimi buldum. Kokundan buldum." Dedi.

"Aren" dedim. İlk defa adı ile hitap ettim.
Mor gözleri çok güzel bir ton alırken dikkatimi toplayıp cümlemi devam ettirdim.
"İnanmıyorum. Üzgünüm ama çok saçma geliyor böyle şeyler" dedim gerçeği söyleyerek.
Bir insan nasıl kurt adam olurdu?

Çok şaşırmıştım çok ama çok şaşırmıştım. Fakat kurtadam diye bir şey anca kitaplarda veya filmlerde olurdu.

"Tamam. İstersen gösterebilirim." Dedi kendinden emin kanıtlamak ister gibi.
"Peki. Görmek isterim." Dedim. Aynı tavırla.

"İlk önce dışarı çıkalım. Ev küçük kalır dönüşemem" diyip ayakalandı.

Şaşkındım, içimden sadece bunların bir rüyadan veya şakadan ibaret olmasını istiyordum.

Bende ayağa kalktığımda onu takip etmeye başladım.

Büyük geniş bir evdi. Tek katlı
Bir Bungolov evdi.

Merdivenlerden inip bir açıklığa geldik.

Bana baktı.
Ellerimi göğsümde birleştirdim.
"Evet bekliyorum" dedim hızlı atan kalbime rağmen sakin bir tonda.

Dudağının sağ tarafa yukarı doğru kıvrıldı.
"Kalbin" dedi gözlerim içine bakarak.

Kalp atışlarımı mı duymuştu?
Hayır, kurt adam diye bir şey yoktu. Büyük bir ihtimal tahmin yürütüyordu.

"Neyse... Hazır mısın?" Diyip kendini topladı.
Cevap vermek yerine
Başımı hafifçe salladım.

Bir iki adım geri gitti.
Sonrada yüksek bir atlayış yapıp bir,iki saniye havada büyük siyah bir kurda dönüştü.

Ellerim kendiliğinden çözülürken, ağzım çoktan '0' şeklini almıştı.

Bu nasıl olurdu. O ciddende kurt adamdı. Üstündeki kıyafetler parçalanıp yere düşmüştü.

Benim boyumdan büyüktü boyu.
Normal bi kurttanda çok büyüktü.

Karşımda bütün heybeti ile dururken benim gözlerim,gözlerindeydi.

Rengi değişmişti.

Sarı olmuştu. Altın sarısı olmuştu.

Anlamadığım bir şekilde tüyleri dahada siyahlaştı. Siyahın dahada koyu rengiydi.

Gözleri ise dahada parlamaya başladı.

Bunu kendi iradesi ile yapıyordu. Bana yeteneklerini gösteriyordu.

Gerçi adamin en büyük yeteneğini; bir kurt adam olmasiydi ama neyse.

Bir kaç adım bana yaklaştı. İstemsizce bende bir iki adım geriledim.

Olduğu yerde kaldı. Bana baktı.
Yeşil ile karışık mavi gözlerimin içine baktı.
Sonra bir kaç adım geriledi.

Ona baktım. Gözlerinde kırgınlık vardı. Sanki hiç bitmeyecekti.

Bu sefer bi cesaretle nerden geldiğini bilmediğim bi cesaretle ben ona adım Attım.

Gözlerinde hafif bi ışık vardı.
Yaklaştım.

Dahada yaklaştım.

Dibine kadar geldim. Sadece onun bütün ormani çekmeye yetecek kadar büyük olan nefes seslerini dinledim.

Bilmiyorum içimden geldi. Sebebini cidden bilmiyorum ama elimi alnına koydum.

Sevmeye başladım.

İmkansız dedi gurur