Ruh Eşi

61."Ağır yaralı"

"Noldu! Ayaz ne oldu!"
Ayazın yüz ifadesinden Arenin zor durumda kaldığını tahmin ediyordu Devin.

Kızlar anlamasada kurtlar ve dişi kurtlar bunun kokusunu alıyordu.

Ayaz kapıya yönelmişken Devin hızla yiğiti bırakıp Ayazdan önce kapıya ulaşdı.

"Figen! Yiğitle ilgilen!" Diyerek evin içindeki olayınlda kontrol altına almayı unutmadı tabiki.
Figenin zaten bayılmasına çok az kalmıştı.

Sürgülü kapıyı sertçe açarak dışarı çıktı Devin. İçindeki korku Arenin hissetiklerini hissetmesini engelliyordu çünkü daha kendi duygularını yönetemiyordu.

Merdivenleri ikişer ikişer inerek etrafına baktı. Halki sessizliğe gömülmüş esin ile Asena uzaklarda hâlâ kavga ediyor Gözcüler ise Arasın arkasında olan vampirleri öldürmüş tek bir noktaya bakıyordu.

Arene.

Devin gözleri ile heryeri taradıktan sonra oda koruyucular ve Gözcülerin baktığı yöne baktı.

Aras yerde kıvranırken Aren ona iğrenerek bakıyordu.

Arenin acıma duygusu kalmamıştı artık.

"AREN!" Diyip dayanamayarak bağırdığında Devin
Herkesin gözü bu sefer onun üzerine kilitlenmişti.

Aren Devinin sesi ile kendine gelmis ardından hızli adımlarla ona yönelmişti.

İkiside koşarak birbirine sarılmış Devinin korkusu dinmis Aren sakinlemişti.

Sarılmaları sırasında Aren elini Ayaza doğrultup Arası işaret etti.

Ayazın derin soluğundan sonra hemen koşarak Murat'ın yanına vardı.

"Ah Çok korktum" dedi Devin. Kalbi çıkıcakmış gibi atıyordu.
"Korkma,iyiyim" diyip hâlâ saçlarını okşuyordu Aren.

Bir kaç dakika sonra heryer ölüm sessizliğine büründüğünde halk yavaş yavaş bu tarafa yaklaşıyordu.

Aren ile Devin ayrıldı.

Devin gözlerini Arenin vücudunda gezdirdiğinde ufak çizikler hariç bir şey olmadığı fark etti.

"Ama yiğit iyi değil" biliyordu Alfa en tehlikeli anda bile herşeyi kontrol altına alabilrdi. cevap vermek yerine başını salladı.

Kafasıni kaldırıp halkına baktığında hep bir ağızdan şu sözleri duydu.

"AL-FA A-REN!'

"AL-FA A-REN!"

Aren bir kaç saniye gururlu bakışlarını halkta gezdirdiğinde Devinin elinide sıkıca kavramıştı.

Sol, yani diğer elini havaya kaldırıp dur işareti verdi.

Bir anda bütün ses kesilmişti.

"TEŞEKKÜR EDERİM BÜTÜN HALKA, SİZLER BU ORMANIN,BU YERİN Bİ PARÇASI BİZİM" Devine döndü.
"AİLEMİZİJ BİR PARÇASISINIZ!"

Başını tekrar gülümseyen halka çevirdi.

"CİNSİMİZ,IRKIMIZ,DURUŞUMUZ, MEVKİMİZ BİZİ AYIRAMAZ! İSTER VAMPİR OLUN,İSTER KURT,İSTER CADI İSTER HAYVAN, İSTER İNSAN YADA SADECE CÜCE HİÇ FARK ETMEZ BİZ BİRİZ KİMİN ALFA OLDUĞUNU BİR KERE DAHA KANITLADIĞINIZ İÇİN TEŞEKÜRLER HALKIM!"

Halk yine ve yine doğru bi karar verdiğini anladığında kimisi ıslık kimisi alkış tutarak Alfanın eve girmesini izledi.

Ayaz esini dışarıda beklerken Asenanın kaybedeceğini biliyordu.

Çünkü esin normalde savaşmazdı,kazanamayacağınsavaşada görmezdi.

Aren ile Devin eleele içeri girdiğinde yiğit yarasına pansuman yapan Figeni gördüler. Bir kaç dakikalığına bu akıllarından çıkmıştı.

Devin hemen Aren ile ellerini ayırıp koşarak Figenin yanına koştu.

Yiğitin bilinci yerinde değildi fakat garip bir şekilde bir şey sayıklıyordu.

"Esin..."

Evet esin ile yiğitde ölüydüm yani evli.

"Ayaz esine yardıma git" diyerek hafif bir tonda konuştu Aren. Ayaz'ın kapıda beklediğini ve onu duyacağını biliyordu.

Aren diğerlerinden ayrı hışırtılar duyduğunda Ayaz'ın gittiğini anladı.

"Tut kaseyi geliyorum!" Dediğinde Devin koşturarak mutfağa yönelmişti. Figen birleştirip ilaç yaptığı bitkileri yaranın üzerine sürüp sürmemekte kararsızdı.

Alfanın evindekiler normal çiçekler değildi mavi ve mor karışımı içi sarı olan bir çiçekti.

Adını,cinsini veya rengini ilk defa görüyorlardı.

Devin bir bıçak aldı en alt çekmeceden mutfak havularinin olduğu bölümdende 3 tane havlu kaptı ardından elindekilerini zar zor tutarken birde çakmak almıştı.

Koşuşturma ile tekrar koltuğun başına geldiğinde Alfa hâlâ soğukkanlılığını korumaya devam ediyor ellerini göğsünde birleştirerek Devini izliyordu.

Devin Figenin elindeki kaseyi aldı onun yerine çakmağı tutuşturdu.

Diğer elinede bıçağı verdi.

"Bıçağı olabildiğince ısıt!"

Diyip havululardan bir tanesi ile yapip, yaraya sürdüğü karışımı temizledi.

Diğer havuluyu ise yaranın etrafıni sardı.

3. Havluyuda 2. getirdiği kasenin içindeki suya batırdı.

"Tamam" dediğinde Figen Devin dikkatlice bıçağı almıştı. Yeterince sapından tutmasına rağmen onunda eli yanıyordu.

Hızlıca yuvarlak yaptığı havluyu çekti ve yiğitin yarasına bıçağı bastı.

"AĞHH!" Yiğit ne kadar bilincini kaybetsede canı fena helde yanmıştı
Figen sıkıca gözlerini kapatırken Arende hiç bir tepki yoktum çünkü oda biliyordu. Eğer Devin bunu yapmasaydı ölüme doğru gidebilirdi sonu.

Devin bıçağı çekti ve ıslattı havuluyu yuvarlak yaptığı havulunun dışına sardım böylece hem sıcak soğuk ilişkisinden dolayı vücut atraksiyon göstermeyecek hemde biraz yani kısmen havlunun soğukluğu yaraya iyi gelecekti.

YİĞİT'TEN....

Canım çok yanmıştı fakat bunu benim iyiliğim için yapıyordu.

Bilincim yerinde değildi fakat kapı sesini net bir şekilde duymuştum.

Gelenin sesi ile Ayaz olduğunu anladım.

"Alfa!" Dedi korkuyla.

Arende vardı bu yerde.

"Esin ağır yarali uçurumun kenarında!"

Dediği an bilincim dahada kararmaya başladı fakat vücudum buz kesiyordu.

İliklerime kadar gücü hissediyordum. Ama felçli gibi hareket edemiyordum.