Ruh Eşi

45."Aren kaybetmişti"

YAZARIN ANLATIMI İLE

'Devini ver!'

"Yalan söyleme!" Dedi Aren onun sözünü keserek, dişlerinin arasından.

Nasıl onun kardeşi olmaz?

Kimin kardeşiydi?

"Yalan söylemiyorum, şu DNA testimidir nedir ondan yaptım" diyip birbiki adim Arene doğru yaklaştı.

"Ve ben..." Diyip gözlerini herkesin üzerinde gezdirdi 

"Ayazın abisi çıktım" dedi göz kırparak.

Ayaz bu yalana inanmak istemiyordu.

Aya şuan burda olmakta istemiyordu.

Ayaz, Ayaz olmak istemiyordu.

Arkasında onu korumak için arkasında olan Figeni unuttu.

Areni unuttu.

Düğünü unuttu.

Ve aklına gelen şeyi yapmak için zıpladı.

Koyu kahverengi büyük bir kurda dönüştüğünde, Murat'ın üzerine atlamıştı.

Aren engellemedi, istese atlamadan önce durdururdu. Ama istemedi.

Aslında şüpheleniyordu kardeşi olduğundan, oda Ayaz gibi kabul etmek istemiyordu.

Ayaz, Murat'ın vücudunu, kurt dişlerini arasına almış sıkıştıırken, Asena hızlıca atlatıp oda kurda dönüştüğünde Ayaza pençe atmıştı.

Murat Ayaz'ın dişlerinin arasından Asena sayesinde kurtulmuştu.

Asena ile Ayaz birbiri ile hırlaşırken,
Sadece ne dediklerini yiğit,esin ve Murat, tabikide birde Aren anlıyordu.

Tam son hırlamayi yapmıştı ki Ayaz.

Havaya açılan silah sesi ile durdu.

Bir iki adım geriledi.

Kurtlar için silah ölüm demekti.

Bütün kurtlar hırlamaya başladı.

"Durun! Bu kadar yeter!" Diye silahı Ayaza doğrulttu Murat

"İNDİR SİLAHI PİS YARATIK!" diye haykırdı Figen, esin koşarak eşinin yanına gitti. Yiğit Aren ile esinin arasındaydı.

Devin Arenin arkasından korkulu gözlerle olayı izliyordu.

"Tamam Murat! Madem kardeşim değilsin neden o Zaman öyle davrandin? Neden uğraştın bizimle?"

Murat pistçe sırıttı.

"Benim babam nasıl öldü biliyor musunuz?" Diyerek söze girdi.

O zaman anladılar ki bu savaş onlar doğmadan önce başlamıştı.

"Baban, Aren senin baban, babama köle gibi davranmış, öyle kötü görevler öyle kötü şeyler vermişki babam kinlenmiş, ve yemin etmiş. Biliyorsun bizim yeminimiz kutsaldır"
Dedi.

Herkes onu dikkatle dinliyordu.

Asena Arene, Ayaz Murat'a, Murat Devine, Devin esine, esin ise Figene baktığında yiğit herkesin üzerinde gözlerini gezdirdi. Arenden bir şey bekliyordu.

"Oğlun, oğluma yalvaracak demiş" dediğinde, Aren elini biraz geriye götürerek Devinin belini kolunda hissetti. Devine temas etmek istiyordu. Onun arkasında olduğunu bilmek.

Çünkü, Arenin yalvarmasını sağlayan tek şey Devindi.

Muratta bunu biliyordu.

"Murat!" Dedi uyarınca Aren.
Murat gülümsedi.
"Bende babam öldüğü için onun sözünü tuttmaya geldim" dedi.

Ayaz bir anda insan formuna geri döndü.

"BABAMIN BENDEN BAŞKA OĞLU YOK P!Ç" Diye bağırdı Ayaz.

"Abicim böyle söyleme bak çok üzülüyorum" diyip dudağını büzdü. Ardındanda koca bir kahkaha attı.

"Vardı. Babamın sana, anneme söylemedi şeyler vardı. Onun oğlu olduğum gibi." Diye bitirdi cümlesini Murat.

"MURAT ELİNDEKİ ŞEYLE KORKUTAMAZSİN BİZİ! DEFOL GİT YOKSA BEN ATARIM SENİ!" diye bağırdı Aren.

"Aren" diyerek silahı Arene çevirdi Murat.

"Devini ver!" Dedi

"SİKT!R GİT İT! ASLA!" Diye haykırdı Aren.

"Devini ver Aren!" Diye bir kere daha istedi onu.

"SENİN GİBİ BİR İTE ASLA VERMEM GEL KENDİN AL SIKIYORSA MURAT!"

Murat bir el daha ateş etti havaya.

"Öldürürüm seni Aren!" Diyip tekrardan ona doğrulttu silahı.

Hani Aren, demişti ya.
"Ama sen ölme, nolursa olsun sen ölme, senin yerine ben ölürüm"

Gerçekten ölüyordu. Çünkü şuan Murat'ın işaret parmağı tetiğe baskı uyguluyordu.

"Aren!"

Aren ona cevap vermek yerine, başını sağa çevirdi ve Devine konuştu.

"Sen ölme küçük kız. Yemin olsun ben ölmeyecem" dedi.

Tam o anda hiç beklemeden silah patladı.

O kurşun çıktı.

Figenin çığlığı ormanda yankılandı.

Ve,

Devinin beyaz gelinliği,kırmıziya boyandı.

Kana....