Ruh Eşi

16."yaşa abim"

"Tamam abi" diyerek çıktı evden küçük kız.
Devin, abisinin onu markete göndermesi üzerine evden çıkmıştı.
Fakat unuttuğu bir şey vardı.

Para.

Para almayı unutmuştu.
Devin, markete minik adımlarla girdi. Ekmeklerin oldugu reona girdi.
Dolabın sert plastikten yapılmış kapılarını açıp zıplayarak bir tane poşet aldı ve ekmekleri içine doldurmaya başladı.
"Abimin... Benim... Annemin... Babamın..." Herkes için birer tane ekmek aldı.

Dolabın önünden çekildiğinde kapak sertçe kapanmıştı.

Ekmekleri düzeltip elini poşete geçirdi. Sonrada kasaya yöneldi.

Kasaya geldiğinde ekmekleri ona gülümseyerek bakan kadına verdi.

Bu kadın Ayşegül ablasıydı. Artık her gün gidip geldiği için öğrenmişti.

Market evlerinin iki dükkan yanındaydı.

"Ver bakalım tatlım" diyerek aldı eline Ayşegül poşetleri.
Kasada geçirdi.
"14.90 kuruş" diyerek fiyatı söyledi.
Devin gülümseyip elini cebine attı fakat parayı bulamadı.
Bu sefer diğer cebine baktı.
Ama para yoktu.

Aklına abisine seslenirken parayı yere bıraktığı geldi.
Evet,evet ayakkabılarını giyip abisine seslenip hızla çıkmıştı evden. Para evde kalmıştı.

"İstersen sonra ver devincim ben şimdi kendi cenimden ödeyim yanında yoksa" diyerek Ayşegül durumu fark etmişti.
"Hayır, olmaz annemle babam beni uyardu böyle şeylerde. Kimsenin parasını kabul etme dedi" diyerek kapıya yöneldi.
"Ama ben senin abl-" derken devin çoktan marketten çıkmıştı.

Koşarak evine doğru ilerledi. Birimci dükkanı geçti...

İkinci dükkanı geçti...

Apartmanın önüne geldiğinde tam kapıdan giricekken abisi ile çarpıştı.
"Abi!(?)"
"Devin, abicim iyimisin? Bir yerine bişi oldumu?"
Devin hızla başını iki yana salladı
"Hayır. Parayı unutmuşum onu almaya geliyordum" dedi aceleyle.
Abisi gülümseyip, sağ elini havaya kaldırdı ve avucunun içini açtı.
"Bunu mu?"
"Yaşa abim!" Diyip boynuna atladı Devin
Yağızda ona sarıldığında kısa bir sevinçten sonra geri çekildi.
Abisinin elinden parayı kaptığı gibi koşarak nerdivenlerdn inci.

Bir adım daha atmıştıki çözülen bağcına basarak yere düştü.
"Aghhh!" Canı fazla yanmıştı.
"Abim!" Diyerek ona yetişti yağız.
Hemen iki kolundan tutup kaldırdı.
"Çok acıdımı? İyimisin?" Diyerek eline,koluna, bacağına bakmaya başladı. Hasar tespiti yapar gibiydi.
"Evet ama çok acımadı" diyerek abisinn korkusunu hafifletmeye çalıştı devin.
"Tamam gel şöyle" diyerek merdivene otutturdu onu.
"Ben şimdi ekmeklero alıp gelecem bir de yarabamdı getiricem tamam mı? Sen bekle burda beni" diyip devinin cevabını bile beklemden koştu yağız.
Kardeşi onun için herşeydi.
O çocuk aklı ile Bağcılara kızcaktı niye düşürdünüz diye.

...

"Acıyor üfle!" Diyerek dizine yapıştırılan yara bandına biaz daha yumuşatıyodu.
"fuffffuuufff" abisi derince üfleyerek yarabandını yapıştırdı.
"Oldu mu?" Diyip gülümsdiğinde devinin yüzündede vir gülümseme oluşmuştu.