Ruh Eşi

37."Ten"

Ayaz ile Figen gitmişti. Yine Aren ile başbaşa kalmıştk.

İkimizde yanyana sessizce sanki iki yabancı gibi oturuyorduk.

Bu durumumuza dayanamamış olacakki,
"Diyorum ki düğünü yarın mı yapsak?"
Diyip Doğrulunca şaşkınlıkla ona döndüm.
"Ne bu acela Aren? Kaçmıyorum ya" diye sitem ettiğimde
"Devin bana kalsa şimdi çıkardık yatağa ama sizin kültürünüze göre evlenmemiz lazım. Ayrıca kurt adamlar eşlerini seçtikleri gün onunla birlikte olurlar" dedi.

Duraksadım.

Gözlerinin içine baktım.

Eğer cevabından korkmasaydım bi soru soracaktım, fakat çok korkuyordum.

İçimdeki merak korkumu kenara atıp o soruyu sormam gerektiğini söylüyordu.

Ben cesaret edemiyordum.

Gözleri ile yüzümü inceliyordu.

"Aren" dedim merakıma her zamanki gibi yenik düşüp.
"Sor" dedi yine Ruhumun eşi beni benden iyi biliyordu.
"Asena ile birli-"
"Hayır!" Diyip kestirip attı bir anda.
"Bak eğer böyle bişi varsa söy-"
"Yok! Devin öyle bir şey olmadi ne kadar istesemde içgüdülerim izin vermedi" dediğin rahatlamıştım.

"Sakin ol tenim,teninden başkasına değmedi" diyip bana yaklaştı.
Elinin tersini yanağıma sürttü.
"Kalbim, kalbinden başka nabzı sevmedi"
Eli, boynumda olan atar damarıma doğru indi.
"Bu nabız atsın diye neler yapabileceğimi bilmiyorsun" diyip kulağıma doğru fısıldadı.

"Köpecik... Elini çek" dedim zar zor.
Yoksa aksi takdirde çok başka olacaktı.
Boynumdaki eli durdu.
Şakağını, şakağıma yasladı.
Sertçe yutkundu.
"Devin" dedi elini çekerken.
Bu sefer eli belimi kavramıştı.
"Aren, çek" diyip bende yutkundum.

Nefes seslerimiz birbirine karışıyordu.
Gözlerini kapattı.
"Bu üç oldu" dedi. Sonrada,hemen sonrada beklemeden bi anda ayağa kalktı.

Mutfağa doğru ilerlemeye başladı.
Kalp ritimlerim haddinden fazla atıyor yanaklarım fazla kızarıyordu.

Arenin o kendine has,erkeksi gülüşünü duyduğumda kalbimi dinlediğini anladım.

(...)

"Aren" dedim. Film izliyorduk. Evde TV'den başka bir ışık kaynağı yoktu.
Sehpada çerezler battaniyenin altında onun koluna yatmış film izliyorduk.
"Efendim"
"Benim şehre gidip kliniğe bi bakmam lazım aklım hep orda kaldı." Diyip sıkıntımı dile getirdim.
"Tamam gideriz." Diyip ağzına biraz mısır attı.
"Tamam o zaman sonrada..." Sustuğumda kafasını filmden gözlerime çevirmişti.

"Evleniriz" dedim gülümseyerek.
"Ne!" Yüzündeki mutluluğu gördüğümde
Tekrar bir şey söylemek için dudaklarıni aralamıştı.
"Hadi yatağa" dediğinde istemsizce kıkırdamıştım. Zaten akşam olmuştu. Biraz daha vakit geçirip uyumalıydık.

Gülüşüm solduğunda aklıma Murat geldi. Sahi onu hiç görmemiştim.
"Aren" dedim bir kere daha.
"Efendim bebeğim"

YAAAA ŞU KELİMELERİ YATAKTA SÖYLESEN OLMUYİR MU? ERİYECEM ERİYEMİYORUM.

"Murat... Ne oldu ona?"
"Senin sözünü dinleyip selbest bıraktım. Şimdilik sesi çıkmıyor belkide bizimle uğraşmaktan vazgeçmiştir" bu dediğine Arende inanmamıştı. Ama gelecek şeyi beklemekten başka çaremizde yoktu.

Ses çıkarmadım. Fikrini duymak istemiştim duydum.

Aren beni kollarımdan tutarak kendi ile beraber kaldırdığında, ne olduğunu anlamadan ona bakıyordum.

Beni biraz kenara çekip ayağa kalktı. Ve koşturarak verandaya çıktı.

Bataniyeyi üstümden atarak arkasından bende çıktım.

Balkonun ahşaplarıma tutunarak etrafta o kartal gözlerini gezdirdi. Bem göremiyordum fakat o gündüzmüş gibi görebiliyordu.

Biraz bekledi öylece etrafa baktı. Ses çıkarmak istemiyordum. Dikkatini dağıtmak.

"İçeri gir" dedi bir anda.
"Ne? Arem ne diyorsun?"
"Murat burda" diyip biraz eğilerek iyice dikkatle baktı.

İçeride hafif gelen filmin sesinden ve ormanın hayvan seslerinden başka ses yoktu etrafta.

Biraz daha bekledi. Ayaklarım ağrımaya başlamıştı.

Elini ağzına götürüp yüksek bir ıslık çaldı.

Bunun anlamını bilmiyordum.

Bi 10 saniye geçti geçmedi, hışırtı geliyordu bize yaklaşarak.

Arenin yanına varıp kolundan tuttuğumda gelenin bir kurt olduğunu gördüm.

Normal kurt değil.

"Evi güvenceye alın" dedi gözlerini etrafta  ayırmadan. Kurt bir kere hırladığında Aren bir kere başını sallamıştı.

Sonra bana döndü elinden tutarak beni içeriye soktu.

Anlaşılan bu gece Aren uyumayacaktı.