Ruh Eşi

34."sadece öp"

Medya: kalben-yara

"ufak bir sorun?" Dedi Aren hızlıca başımı salladım.
"Küçükçuk" dedim çocuk edasıyla.

"Küçük kız. Bu kendin gibi küçük bir sorun değil" dedi aly ederce. Hem bana laf sokmaya çalışmış hemde sorunun büyük olduğunu dile getirmişti.

"Aren! Şimdi gidip Figeni alıyoruz ve buraya getirip herşeyi anlatıyoruz" dedim kararlı bir şekilde yaptığı alaycıliktan sonra.

Derin bir nefes aldı.

"Tamam. Getirelim ama şoka girer düşüp bayılır veya delirirse karışmam sorumluluk sende" diyip iki elini teslim olur gibi havaya kaldırdı.

Zafer kazanmış gibi gülümseyip,
"Bende, merak etme böyle fantastik şeylere ilgisi vardır benden daha hızlı alışır emin ol" dedim oturduğum yerden kalkarken.

Oda bir anda ayağa kalktığında bir inilti çıktı ağzından.
"Agh!" Dedi kafasını geriye atarak.

Canı yanmıştı.

Ama neden? Ne yapmıştı?

Yoksa Muratlamı kavga etmişlerdi çıkarken.

"Ne oldu Aren! Neyin var!" Dedim telaşla.
"Bir şeyim yok aniden kalkınca belim tutulmuş" dedi.

Benim alnımda salak mı yazıyordu?

"Aren söyle neyin var?"
"Ya yok bir şeyim Devin had9 Figeni almaya gidelim" diyip bir adım attı.

Hemen kolundan tutup bana çevirdiğimde canı daha çok yanmıştı.

"Devin!" Dedi dişlerinin arasından hırlar gibi.

"Ö-özür dilerim istemeden oldu. Aren neyin var söyler misin lütfen? Murat ile kavga mı ettiniz?" Dediğimde benim onu bırakmayacağımı anlamıştı.

Ve söylemeye karar vermişti.

"Offf Devin şu inadın..." Diyip sustu.

Bencede susmalıydı. Yoksa sinirlenip kavga çıkaracaktım.

"Kurban ol sen benim inadıma. Göster hadi!" Dedim kızarak.

Koltuğa oturup kafasını kaldırdı.
"Ben hepten sana kurbanım" dedi çapkın gülüşü ile.

Şimdi bu cümleye erime sırası değildi.

Neden hep erieyeceğim zaman bir terslik oluyor bende kendimi o tersliğe veriyordum?

"Aren! Konuyu dağıtma!" Dedim ayağımı yere vurarak.

"Tamam sakin ol küçük kız" dedi.

Hala kararsız gibiydi.
Ama sonra bir anda Sağ eli ile tişörtünün, sol kolundan tutup bir hışımla hiç zorlanmadan yırttı.

Şaşkınca ona bakarken birazcık sağa döndü.

Dövmesinin olduğu yeri gördüğümde bir iki adım geriledim. Ayağım ortada olan sehpaya çarpmıştı.

Arenin dövmesine, pardon eskiden dövmesi olan yere baktım.

Çok çok kötüydü. Kıpkırmızı olmuş baloncuk baloncuk kabarmıştı derisi.

Onun belki o an sırtı çok acımıştı ama,
Şuan benim kalbimde sırtından fazla acıyordu.

"Dövme mi sildirdim" dedi düz bir sesle.
Yönü hâlâ o tarafa dönüktü.
"Aren" dedim donmuş bir şekilde.

Yara gibiydi. Çok kötü olmuş,tarif edilemezdi.

"Bu" diyip sustum. Konuşacağımı düşünemiyordum.