Dünyada evcilleştirelemyen tek hayvan kurttur. Eğer bir kurdu hapsederseniz pençeleri ile boynunu kopararak intihar eder
"Ruhumun eşi"
Kurt, masum bir kızı aşkıyla koruyabiliecek mi?
Kız o aşka inanıp kurda sığınabilecek mi?
🤍✨
"Bişi sorucam" diy...
Herşey çok güzel giderken saat 00.00 ye yaklaşıyordu.
Aren ile biraz konuştuğuma göre saat tam 00.00 hepsinin hep bir ağızdan yemin vererek nikah kıyacaklarmış.
Bütün kurtların hepsi uluyarak öbür güne girecek ve böylece yeminleri tamamlanıp eşlerini seçmiş olacaklardı.
Masamızda olan içinden Aren sayısını bilmediğim kadar içiyor fakat bana içtirtmiyordu.
Ki doğru yapıyordu. Çünkü içkiyi fazla kaçırınca kuş gibi ötüyordum.
"Birazdan yemin edecekler sonsuzluklarına. Şimdi, ondan önce bir şey yapmam lazım." Dedi dizimin üstündeki elimi tutarken.
Ona ne yapacağını çözecekmişim gibi bakarken ayağa kalktı benide kaldırdı.
3 basamaklı merdivenden indiğimizde heryer sessizleşmiş bütün gözler bizdeydi.
Yürüdü ve partinin ortasına kadar geldi.
Gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.
"Seni bu kadar geç beklemiyordum. Hayatıma geç girdin ama tam vaktinde geldin. Belki seni etkileyecek kadar bir şey söyleyemem, fakat emin ol kalp atımını hızlandırabilicek kadar severim"
Ellerimi hiç bırakmadan diz çöktü.
"Devin, kurtlarımızin annesi, Ruhumun eşi, Alfanın kadını,benim küçük kızım olur musun?" Diyip gözündeki saf aşkla bana baktı.
İlk defa abimin gözünün önünde demesi haricinde ilk defa bana "Seni seviyorum" dedi fısıltıyla. Sade bir şekilde. Ne küçük kız' ekledi ne 'Gelinim dedi ne 'Devin dedi. Sadece 'seni seviyorum' dedi.
Bilmiyorum aslında o kadarda duygusal bir insan değilim ama gözlerim doldu.
Bir erkek,bir Alfa, Ruh eşim Bana evlenme teklifi etmiş, bana beni sevdiğini söylemişti.
Sanki başka bir boyuttan, başka bir evrenden gelen biri gibiydi.
Hani şarkıdada diyorya;
Başka bir evrende, en güzel halinle Sen hayata karış ben dahada biteceğim.
"Aren" dedim hâlâ sarılırken. Elleri gevşedi. Benden huzursuzca ayrıldı. "Efendim?" Dedi sorarca. Ne söyleyeceğimi kestiremiyordu. Bekledim. Etrafta bir sessizlik oluştuğunda buna hazır hissetmediğimi atan kalbimden anlayabiliyordum.
"Seni sevi-" derken büyük kurtlar partinin ortasına atladı 4 yanımızı sarmışlardı.
Hepsi hırlıyor ve gelecek bi tehlikeye hazırlanıyor gibilerdi.
Herkes birbirine bakıp ne olduğunu anlamak isterken ben sadece Arenin gözlerine bakıyordum.
Gelen kurtlara baktı.
Kurtlar bir anda insan formuna döndüğünde o grubun başı olan diğerlerinden daha kasli olan Kurtl Arene bir adım attı.
"Bölgeye izinsiz biri girdi Alfa" dedi kalın, tüyler ürperten sesi ile.
Bunlar bizi koruyan Gözcülerdi. Diğer kurtların bağzıları Aren kadar olmasada normal kurtlardan daha büyük bir kurda dönüşürken, bağzıları dişi kurtların etrafını sarmıştı.
"Aren!" Dedim korkuyla. "Devin Ayazın yanına git ah! Bekle!" Diye Ben Ayazı tanımıyordum ki
"AYAZ!" diye bağırdığında kurtların arasından insan görünümlü aynı Aren gibi -Aren kadar değil olamazda- biri sıyrılıp bu tarafa doğru gelmeye başladı.
"Aren!" "Gel Ayaz, yengeni al eve götür" dedi gözlerini etrafta kulağı gelen yabancıda, eli belimdeydi.
"Tamam. Gel yenge" dedi Ayaz. "Hayır! Aren gitmiyeyim!" Dedim telaşla. "Korkuyorum!" Dedim. Arenin mor gözleri bana döndü sanki zamanı durdurmuş odağını bana vermişti. "Devin. gelicem. Seni tehlikeye atamam. Söz eve git. Sana gelicem, evime gelicem" dedi. Elleri yanaklarımi okşarken.
Ben onun eviydim. Ve gününün sonunda her zaman bana geleceğini söylüyordu.
"Ayaz götür yaklaştı!" Dedi Aren bakışlarını benden çekti, elleri gibi.
Ayaz kolumdan tutarak beni nazikçe ikna ediyordu.
"Yenge gidelim gelecek Alfa. Hadi yaklaşıyor yabancı" diyip beni götürüyordu.
Arene son kez baktığımda bütün kurtlardan daha büyük ve görkemli olan o Alfa kurda dönüştüğünü gördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
