Ruh Eşi

25."Tamam"

Yine sessizlik.

Yolun,arabanın altından kayıp gidişini izlerken yine bir suskunluk.

Bu suskunluk niye vardı?
Sessizliğimizle anlaşmayı mı öğretiyordu bize?

Veya düşünmemiz doğruyu yanlışı fark etmemiz için mi komuşmuyorduk?

Areni bilmem ama ben konuşmak istiyordum.
Sesini duymak, yüzüne bakmak, o gülünce oluşan küçük gamzelerini seyretmek.

Ben nasıl aşık olacam diyip durdum ya hani. İşte çok fena aşık olmuştum.

Ona sonsuz güveniyor galibada...

Seviyordum.

Aslında bilmiyorum, bu 'seni seviyorum' sözü benim için çok önemliydi insanlar böyle sakız olmuş bi sözü herkese söylerken, benim için bu sözler çok özeldi.

Mesela,
Gözlerin çok güzel"  benim için üst düzey bir iltifattı.

Ben böyle şeyleri hiç bir zaman normalmiş gibi söyleyemedim.

Artık yavaş yavaş kabul etmeye başlıyordum, biz Ruh eşiydik.

Bizim kaderimiz, daha biz doğmadan yazılmıştı.

İstemsizce Arene baktığımdq gülümsediğini gördüm.

Kaşlarımı çatmış neye gülümsediğini anlamaya çalışırken, bana döndü hiç gözünü gözlerime değdirmeden yüzüğüme baktı.

Bende başımı eğdiğimde morumsu bir şekilde parıldadığını gördüm.

Tekrar önüne döndüğünde hızlı bir hareketle hic beklemeden yüzüğü parmağımdan sökerce çıkartmıştım.

Sakin... Çok çabuk sinirleniyorum.

Aren hiç duruşunu bozmadan kartal nidası ile yola bakarken elini kaldırıp avcunu açtı. Ben yine kavga edeceğimizi beklerken yüzüğü istediğini anladım.

Eline yüzüğü koyduğumda hafif bir kuvvetle elini sıktı ve bir kaç çıtırtı sesi geldi.

Yüzüğü kırmıştı.

Yarım açık olan camdan, yüzüğün parçalarını fırlattı.

"Aren" dedim şaşkınlıkla.
"Artık ihtiyacın yok bugün dolunay var. İşimiz dediğim oydu. Abinin yanında dönüşmek istemem" dedi gözünü yoldan ayırmadan.

Şimdi anlıyordum. O benim tamamen aklımdan çıkmıştı.

"Hee" dedim jeton düşerek. Peki ama yüzüğümü neden kırmıştı?

"Nasıl ihtiyacım yok?" Diyip durumu anlamaya çalıştım.
"Eşlerimiz bu yüzükleri dolunaya kadar takarlar seni geç bulduğum için kısa bir süre takmış oldun. Baska bir yüzük vericem ama evlendiğimizde." Demesi ile gözlerimi pörtletmem bir oldu.

Kocaman açılmış gözlerimle yüzüne bakakaldım.

"Evlendiğimizde?"
"Evet. Aslında dolunayda  evlenir kurtlar
Asırlardır olduğu gibi. Ama seninle geç tanıştığımız için dediğim gibi.
Biraz daha zaman geçtikten sonra yapacaz. Hem birbirimizi daha iyi tanırız hemde sen biraz daha alışırsın." Dedi gözlerini yoldan ayırmamıştı.

Anladığımı belli ederce başımı salladım. Görmese bile, biliyordu.

"Şimdi sadece alış verişin kaldı"
"Alış verişim?"
"Akşama ilk sana elbise sonra bana bir smokin bakacaz. Bizde insanlardan bir şey kaparak mediniyeti çok şükür biliyoruz bakma öyle" dedi
Bana bakmıyordu ama mimiklerini biliyordu.

"Ben öyle bir şey demedim köpecik,
Tamam kır madem ana yola şehre gidelim" dedim. Bakın 'köpecik' lafını bekler gibi ağzımdan çıkışı ile bana döndü.

Gözleri,gözlerimin içine baktı.

"Baştan uyarayım açık giyipte beni uğraştırma orada bir sürü teklik var" dedi.
'teklik' kelimesi hariç beni diğer kurt adamlardan kıskandığıni anlamıştım da
O ne demekti?

"Teklik?"
"Bizim dilimizde bekar erkekeler demek yani bakir olan" diyip gözlerini yola çevirdi.

Ana yola sapığtıni görünce,
"Hmm anladım kurt kültüründe." Dediğimde cevap vermek yerine başını sallamakla yetinmişti. 

Ayıp olacaktı belki,belki düşünmem bile yanlıştı ama acaba o bakir miydi?

Şakaya vurup sorsammıydı?

Ne zaman aklıma zengin ve güçlü birisi gelse tek geceliklerle takıldığıda gelirdi. Yani bildiğim için değil öyle tahmin ettiğim için.

"Bakirim" dedi bir anda.

Tekrar ediyorum, hissettiklerimi hissedebilirdi.

Düşüncelerimi okuyamazdı.

"İçindeki Merak duygusunu hissediyorum ve bu konudan dolayı tahmin ettim." Dedi hala ve hâlâ yola bakarken. Bu adam beni benden iyi tanıyordu.

"Hiçte bile banane senin bakirkiğinden!"
Dedim çıkışarak.

Adamla evlilik konuşuyoruz banane senin bakirkiğinden diyorum

"Devin" dedi sus' der gibi.
"Ne!"
"Açık giyme şimdilik bana yeter" diyip söylediklerimi görmezden geldi.
"Tamam" dedim itiraz etmeden.

Bir iki saniye ciddi miyim diye kafasını çevirip bana baktı fakat ben yola bakıyordum.

Galiba yine sinir olup bağırıcağımı düşündü ama öyle yapmayacaktım.

-Tamam- derken bakir olduğuna tamam demiştim.

Bunu bilmesede içimdeki sinsiligini hissediyordu ve mağazadada bir şey yapacağımı biliyordu.