Ruh Eşi

41."Alyans"

Klinikte nerdeyse bir saat kadar kalmıştık, ve gelen beşinci hayvanımdı.

"Dediğim gibi bol bol su verin, mamayı sabah akşam veriyorsanızda tek öğün verin. Yanlız bir hafta kadar. Sonra tekrar normal beslenebilir. Verdiğim ilaçlarıda 1 ay boyunca kullanın. Bir ay sonra sağlıklı bir şekilde burda görmek istiyorum bu küçük beyfendiyi" dedim.

Kadın gülümseyip,
"Teşekür ederim Devin hanım sağolun iki gündür böyle. Getiricem getiremedim bir türlü çok sağolun" dediğinde bende ona gülümsemiştim.

"Gel oğlum hadi" diyerek hayvanını alıp çıktı.

Arkamı döndüğümde,
Kalçasını muane ettiğim tezgaha yaslamış kollarını önünde birleştirmiş beni izliyordu.

"Ne oldu?"
Dedim bir iki adım ona yaklaşarak.
"Düşünüyorum... Acaba ben normal bir insan olsam nasıl tanışırdık diye"
"Hmmm" dedim bende ellerimi önün gibi göğsümde birleştirerek.

"Büyük ihtimalle, benim büyük köpeğim rahatsız olurdu sende ondan korkardın falan. Bende yardım ederdim sana, sonra ufak ufak gülmelere,bi kıskanmalar  falan derken bi bakmışsın akşamına evlenmişiz" dedi. Hem şakalaşıyor hemde akşamına gerçektende evleneceğimizi söylüyordu.

"Öyle mi?"  Dedim bizimde bu muhabbetimiz benim çok hoşuma gidiyordu, birde köpecik ile küçük kız muhabbeti.
"Öyle" dedi beni belimden kavrarken.

Sonrasa tek hamle ile

O muhteşem hamleler.

Beni kendi ile yerdeğiştirtti.

Şuanda ben tezgaha yaslaniyor oda bana hafifçe ağırlığını veriyordu.

"Ya biz karşılaşamasaydık?" Diyip aklıma gelen soruyu hiç düşünmeden ona yönelttim.

"Karşılaşırdik"
"Ya karşılaşamasydık Aren"
"O zaman ben seni bulurdum. Sana,evime gelirdim."
"Ya gelemezsen"
Derin bi nefes aldı.
"Şimdi gelirim dicem ya gelemezsen diyeceksin o yüzden şöyle söyliyim, iki insanin yani iki kişinin kaderi birlikte yazılmışsa yolları mutlaka kesişir. İster birbirinden saklansınlar isterse yer gök birbirini arasinlar. Ama kesişir" dedi.

Bu benim için yeterli bi sebepti, aslında ya kaderimiz bir değilse?' falan diye sorardım. Sadece şansımı zorlamak ve Areni kızdırmak istemedim.

"Gidelim mi artık küçük kız?" Dedi üstümden çekilirken.
"Gidelim köpecik, gidelim" dedim gülümseyip.

Aren çantama uzandığında bende önlüğümu çıkarıyordum.

(.......)

Aren ile yine yoldaydik. Bizim birbirizimizle yollarımız kesişmişti.
Peki ya birleşen yollarımızin sonundaki acılar biticek miydi?

Şu günler çok sakindi.

Mutluydum.
Hiç derdim yokmuş gibi mutluydum.

"Dur dur dur!" Dedim bir anda.
Aren sakince frene basarken çatık kasları ile bana döndü.
"Ne oldu Devin?"

"Kuyumcu!" Diye çıkmıştım bir anda.
"Benim elimde yüzük var" diyip sol elimi kaldırdım.
"Ama sende yok, seninde olsun" dedim
"Devin herkes biliyor senin benim eşim olduğunu."
"Ya ama şehirdekiler bilmiyor ki! İkinci gelen kadının sana nasıl baktığını görmediğimi sanma" dedim ellerimi küsen çocuk gibi önümde birleştirerek.
Derin bir soluk verdi seslice.
"Off tamam sür gidelim ormana" dedim kafamı cama çevirerek. Bir anda arabanın kontağıni kapattı.

"İn!" Dedi
"Ne?"
"Devin in!" Diyip emir vererek arabanın kendi kapısını açtı.

O ininca arkasından bende indim.

"Aren?"

Hızlıca elimi tuttu.

Kuyumcuya girdiğimizde, geri çeviremediği tek kişi ben olduğum için seviniyordum.

Yüzüklerin arkasındaki adam bize döndüğünde yüzünde bir gülüş belirdi.

"Hoş geldiniz buyrun efendim" diyip gülümsemesini sürdürürken Aren dikdk ona bakıyordu. Durumu toplamak için,
"Hoş bulduk biz alyans bakacaktik" dediğimde Aren bana döndü.

Ne yani cevap vermiyip sen gibi öküz mu olayım?

"Tabi beyfendi için mi?"

Yine Alfa Alfalığıni yapıp,

"Evet kardeşim benim için çıkar" dedi.

Adam gülümsemesini bozmuyordu.

Camı açıp elindeki paletlerden, güzel göz alıcı alanları camın üstüne sıraladı.

"Seçim sizin buyrun" dedi elini çekerek.

Yüzükler göz alıcıydı.

Hepsi birbirinden güzel, birbirinden şahane.