Photo වලින් ඇස් අහකට ගත්ත මගේ අැස් යොමු වුනේ photo වලට එහයින් තිබ්බ දොර දිහා..
මතක අතරේ ගිලිලා හිටිය මට එකපාරට මම මෙහෙට ආවේ ඇයි කියලා මතක් වෙද්දී ඉක්මනට ඒ දිහාට ගියේ දොර ලොක් කරලා නැතුව ඇති කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන ගමන්.
ප්‍රාර්ථනා කරපු විදිහටම දොර ඇරලා තියෙද්දී මම ඇතුලට ගියේ මම ගෙදර හිටපු කාලෙත් මේ කාමරේට වැඩිය ආවේ නැති නිසා පොඩි නුපුරැදු ගතියකුත් දැනෙද්දී.
Office මේසයක් කබඩ් තුනක් සෝෆා එකක් විතරක් තිබ්බ මේ කාමරය අයිති වෙලා තිබ්බේ අම්මට.මම කබඩ් අරින්න උත්සහ කලත් ඒ සේරම ලොක් කරලයි තිබ්බේ..ඊලඟට මම ගියේ ෆයිල් කිහිපයකුයි ලැප්ටොප් එකක් විතරක් තිබ්බ මේසේ ලඟට..ලැප් එක ඔන් කලත් password එකක් ඕනේ වුන නිසා සැකේට දෙක තුනක් ගැහුවත් ඔන් වෙන්නේ නැති තැන මම ඒක වහලා දැම්මේ කේන්තියෙන්..
මේසේ උඩ තිබ්බ ෆයිල් එකක් අතට ගත්ත මම ඒක නිකමට වගේ පෙරලලා බැලුවා..වාහන පර්මිට් ගැන තිබ්බ ඒක මම වහලා දාලා අනිත් තව එකක් අතට ගත්තේ මොකක් හරිම වැදගත් දෙයක් මට හොයා ගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා හිතා ගෙනයි..
"මේ ෆයිල් එක, නෑ"
"මේක...නෑ"
"මේකවත්...ඒත් නෑ"
"තව බලමු..මේකෙත් නෑනේ ?"
ෆයිල් දෙක තුනක්ම පෙරලලා බැලුවත් ප්‍රයොජනවත් කිසි දෙයක් හොයා ගන්න බැරි වුනේ මගේ ඔලුවේ කැක්කුමත් වැඩි වෙද්දී..
තව ටිකකින් අම්මලා ආවොත් ආපු එකත් වැඩක් නැති වෙනවා..ඊටත් වඩා මගේ හුස්ම ටික ටික හිර වෙලා මාව පීඩනෙන් පිරැනේ මාව නිකම් පුපුරන්න වගේ දැනෙද්දි..
"ෂිට් "
කේන්තියෙන් මම ලඟ තිබ්බ ෆයිල් එක පොලොවේ ගැහුවේ පේනීමත් මොහොතකට බොඳ වෙද්දි..
ඒත් එක්කම කොල වගයක් එක්ක ඒකෙන් එලියට විසික් වුන photo වගයක් මගේ ඇස් කොනට අහුවුනාම මම ඉක්මනට ඒ දිහාවට නැවුනා..
කලබලෙන් ඒ ටික අහුල ගත්ත මම ඒ දිහා හොඳට බැලුවම මට තේරැනා මගේ මුලු ඇඟේම හිරිගඩු පිපෙනවා..
YOU ARE READING
HUNTING PAST ✓
Non-Fiction❝ ඇයි ඔයා අඬන්නේ ?..... ඔයාට අඩන්න බැරි නිසා...... ❞ ⚠️ Trigger warning: This story contains content that may be distressing to some readers, including themes of sexual assault, drug use, and various mental health issues. Please proceed with cautio...
