"මොකක් ?! නැති වෙලා?!"
අයාල් අයියට කියවෙද්දී මම හැරැනේ වේගෙන්..
එයාගේ මූනේ මෙච්චර වෙලා තිබ්බ සැහැල්ලු පෙනුම නැති වෙලා ගිහින් කලබලෙන් මගේ දිහාට යොමු වුනාම මම වැට අල්ලගත්තේ හිතින් මම හිතන දේ වෙන්න එපා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන ගමන්..
අනේ නෙතිල් අයියේ !
දැන් පැය කිහිපයකට කලින් එයාගේ උනුසුමේ තුරැලු වෙලා හිටිය විදිහ මතක් වෙද්දී හදවත වේගෙන් ගැහෙන කොට මම පපුව ගිනි ගන්නවා වගේ දැනුනා..
එයා මම දිහා බලාගෙන එක අතකින් මාව අල්ලගත්තේ මම කලන්තේ දායි කියලා බයෙන් වෙන්න ඇති..
"අයියේ ඇයි ?"
මොහොතක් එහා පැත්තේ ඉන්න කෙනාට ඇහුම් කන් දුන්න එයා මගේ දිහා එකපාරක් බැලුවේ අනුකම්පාවෙන් වෙද්දී මගේ ඉවසීම පැන්නා..
"මොකක්ද අයියේ වෙලා තියෙන්නේ ?"
මාව අල්ලගෙන හිටිය එයාගේ අත අනෙක් අතට තදින් අල්ලගත්ත මම ඇහුවම එයාගේ මුකුත් නොකියා පෝන් එක කට් කලා..
"මල්ලි කලබල වෙන්න එපා..ගිහින් ඇදගන්නකෝ..මතීෂ දැන් එනවා..එයා කියාවි"
එයා මාව උඩට තල්ලු කරන් යන්න හැදුවත් හිතේ ගින්න තව වැඩි වෙද්දී එයාට තිබ්බ බය පැත්තකින් තියලා මම අයාල් අයියාගේ අත ගසලා දැම්මා..
"කියනවද නැද්ද මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ කියලා ?"
මම මටත් හිතා ගන්න බැරි තරම් දරැනු කටහඬකින් ඇහුවම ගැස්සිලා ගිය අයාල් අයියා සුසුමක් හෙලුවා..
"ඔයාගේ තාත්තා නැති වෙලා "
ඇවිලිලා තිබ්බ කේන්තිය එහෙම්මම යටපත් වෙලා යද්දී මම මුකුත් හිතා ගන්න බැරැව මම දිහා අනුකම්පාවෙන් බලන් හිටිය අයාල් අයියා දිහා බලන් හිටියා..
තාත්තා....මැරිලා...?
ඒත්..එයා හොඳින් හිටියා නේ ? ටිකක් ලෙඩ පාට තිබ්බා නම් තමා...ඒත්..?
"මොකක් වෙලාද ?"
තප්පර කිහිපයක් නිහඬව හිටිය මම ඇහුවම එයා මගේ උරහිසෙන් අල්ලගත්තා..
YOU ARE READING
HUNTING PAST ✓
Non-Fiction❝ ඇයි ඔයා අඬන්නේ ?..... ඔයාට අඩන්න බැරි නිසා...... ❞ ⚠️ Trigger warning: This story contains content that may be distressing to some readers, including themes of sexual assault, drug use, and various mental health issues. Please proceed with cautio...
