Nefret. / bxb / texting /

33

—

Şükrü havaalanına gelmiş bir yere oturmak yerine ayakta Bartunun gelmesini bekliyordu. Aşırı sigara içme isteği bastırmıştı ama içeride olduğu için içemiyor belki Bartuyu kaçırırım diye de dışarı çıkamıyordu.

Bartuyu havaalanından almak istemesinin tek nedeni cidden buralarda işi olmasıydı.

Bir yarım saat daha etraftaki insanları izleyerek geçirdikten sonra anonsu duydu ve yaklaşık on dakika sonra gözleri hafif turuncu kıvırcık saçlı çocuğa takıldı. Bartu.

Bartu valizini sürükleyerek ona doğru ilerledi.

"Sen Şükrü müsün?"

Sırıttı. "Bilmem öyle miyim?"

Bartu kaşlarını çatıp cidden sorgulamaya başlayınca Şükrünün gülümsesi soldu ve sert olmayacak şekilde bartunun omzunu pat patladı.

"Benim tabi lan gel hadi."

"Abim fotoğrafını atmıştı da tanıyamadım fotoğraftan." Dedi ama bir yandan valizini Şükrü'ye verdi.

"Ver bakayım fotoğrafa." Şükrü çocuğun elindeki telefonu alıp baktı.

"Lan beşinci sınıftaki fotoğrafım bu amina koyayım."

"Küfür etme."

Telefonu çocuğa geri verirken aniden kahkaha attı öyle bir gülmüştü ki havaalanı çıkışında çoğu kişi ona bakmıştı bu neden Bartu kendisi yerine utanmayı tercih etti.

"Kaç yaşındasın sen şimdi bakayım? 16? 15?"

Çocuk kaşlarını çattı ve sinirle söylendi. "Reşitim ben.."

Şükrü piç bir şekilde gülmeye devam ederken arabasının bagajını açıp valizi içeri soktu. "Amerika da ehliyeti 16 da falan alıyorlar eğer ondan bahsediyorsan.."

Bartu ayağını yere vurdu sinirle "18'im ben Şükrü abi!"

"Tamam çok konuşma bin hadi.." dedi Şükrü ama çocuğu sinir etmek hoşuna gitmişti.

Bartu ne kadar Şükrü'ye sinir olsa da arabaya bindi. "Şükrü abi.. önce babamlara uğrasak olur mu? Görmeden geçmeyeyim abimin evine."

Şükrü arabayı çalıştırıp otoparktan çıkarken ona baktı. "Uzun sürer mi?"

"Yok ya.. selamlaşırım sadece cidden. En son geldiğimden beri görmüyorum özledim onları da.." en son geldiği zaman bir kaç hafta önceydi onda da abisini görmüştü sadece.

"İyi tamam len hallederiz." Şükrü hızla sigarasını yaktı bu sırada bartu yüzünü buruşturdu.

"Şunu içmesen olmaz mı ya.." dedi söylenerek.

Şükrü camı iyice açarken ağzında sigarayla ona döndü. "Olmaz tabi seni beklerken imanım gevredi yemin ederim. Çocuk musun sen aslan gibisin bir sigara dumanından bir şeycik olmaz."

Bartu onaylamasa da kollarını kendine doğru bağlayıp yana doğru döndü. "Çabuk bitir o zaman.."

Şükrü çocuğa ters ters bakıp inadına yavaş yavaş içerken bi yandan bilgenin daha önce adresini attığı yeri bulmaya çalışıyordu.

Bartu aslında hastalık hastası bi çocuktu en son başı ağrıdığında kendini kanser zannedip herkese hakkınızı helal edin adlı mesajını atmıştı da herkes intihar edeceğini sanmıştı o günden beri kimse ona pek güvenmiyordu bu konuda tabii.

"Vay anam babam be.."

Malikanenin önüne geldiler burası kocaman bir yerdi hiç böylesini görmemişti Şükrü. Zenginler de yaşıyor bu hayatı diye geçirdi içinden. Tamam Bilgenin ve bartunun babasının çok zengin olduğunu biliyordu ama bu kadarı da şovdu yani.