Nefret. / bxb / texting /

79

Finale çok az kaldı 🥳

Bilge Atalay'ın ağzından...

Elimdeki suyu sarı saçlı kızın eline bıraktım ve yanına oturdum.

Ece'nin ağlaması çoktan kesilmişti ve kafasını toparlayıp Ege'yle yanımıza gelmişlerdi. Herkesi şaşkına çeviren o haberi vermelerinin üzerinden de on dakika geçmişti.

"Şimdi ne olacak peki?"

Ece gözlerini Erime çevirdi. Hala her an ağlayacak gibiydi, destek olur gibi elimle sırtını okşadım.

"Bilmiyorum.. ben ne hissedeceğimi bile bilmiyorum."

"Meriç biliyor mu?" Bu soru Şükrü'den gelmişti.

Başını salladı. "Söyledim.. Zaman ihtiyacı olduğunu söyledi aradım açmadı ama bir daha."

Bunu demesi üzerine Ege sinirle ayağa kalktı.

"Ne? Hay ben onun.." sinirle ilerledi ve ceketini aldı vestiyerden.

Ayağa kalktım hemen. "Nereye gidiyorsun?" Diğerleri de ona bakıyordu bu sırada.

"Şu piçi kendine getirmeye."

Ece bir şey söyleyecek gibi oldu ama Ege ona bakmadan hızla evden çıktı. Arkasından gitmek istedim bi an ama meriçle küçüklükten beri arkadaşlardı belki ikisinin yalnız konuşması daha mantıklı olurdu diye düşündüğüm için vazgeçip Ece'nin yanına geri oturdum.

"Ece bebeği aldırmak gibi bir seçeneğin de var." Erimin tepesinde dikilen Sezer konuştu. Gözlerimi onlara çevirdim. Sezer erimin omzuna masaj yapar gibi bir şekilde duruyordu. Erim ise Ece'yi ne kadar sevmese de endişeli bir ifadeyle ona bakıyordu.

"Biliyorum düşündüm.." bir iç çekti. "Ama bir yandan da belki de bu istediğim şeydir.."

Kaşlarımı çattım ve Ece'ye baktım. "Okuyorsun Ece, okulu mu bırakacaksın?"

Düşünceli bir şekilde gözlerime baktı. "Bilmiyorum.. ben gerçekten hiçbir şey bilmiyorum sadece Meriç'in yanımda olmasını istiyorum.."

Dayanamadım ve uzanıp sarıldım ona, buna çok ihtiyacı olduğu için hızla karşılık verdi. Başını göğsüme yaslarken bir nefes verip saçını okşadım.

"Meriç seni bırakmaz." Erimin sesiyle Ece'yle ikimiz ona baktık hemen. Çok ciddi duruyordu.

"Meriçi tanıyorum o asla bırakmaz seni hele böyle bir durumdayken."

Ece başını salladı yavaşça. "Biliyorum."

Deniz mutfak kapısına yaslanmış bedenini oradan çekip yavaşça yanımıza geldi. "Ece çok yorgun görünüyorsun istersen dinlen.."

Bende ona katılır gibi başımı salladım ve ayağa kalktım.

"Gel hadi doğru söylüyor Deniz." Yavaşça onu koltuktan kaldırdım. Buruk bir gülümsemeyle salondakilere baktı.

"Teşekkür ederim.. evet dinlensem iyi olur."

Ece'ye odayı gösterdim ve ihtiyacı olan her şeyi verdikten sonra onu uyuması için yalnız bırakıp salona geçtim. Herkes ilk bıraktığımdaki halleriyle duruyordu.

"Nasıl bu kadar sorumsuz davranabilir Meriç aklım almıyor."

Sezer konuşurken az önce kalktığım koltuğa oturdum ve bakışlarımı onlara çevirdim.

"Ece doğurmaya karar verirse ne olacak?"

"Onun vücudu kendi kararı bir şey diyemeyiz ama Meriç eşşeklik ederse ağzına sıçarız bu kadar basit." Dedi Deniz.