Unicode
Chapter 09 သူက အ,အများလား
"မဂ်လာပါ ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ဘာကူညီရမလဲ" ကုပိုင် ထိုလူကိုမေးလိုက်သည်။
ထိုလူ၏မျက်လုံးများသည် စားသောက်ဆိုင်ငယ်ပေါ်တွင်သာ မြဲမြံနေပြီး ဘာမှပြန်မဖြေလာပေ။
ကုပိုင် ထပ်မေးလိုက်၏။"ခင်ဗျား ဗိုက်ဆာနေတာလား"
ထိုလူက တိတ်ဆိတ်နေပြန်သည်။
ကုပိုင် ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ချေ။
သူက အ,အများလား?
"တစ်ခုခုစားချင်လို့လား"
ထိုလူက ဆက်၍နှုတ်ဆိတ်နေ၏။
ကုပိုင် ဆွံ့အသွားရပြီး လှည့်ထွက်လိုက်ပြီးနောက် ထိုလူကို လျစ်လျူရှုလိုက်သည်။ အဆုံးတွင်တော့ ထိုလူ၏အကြည့်များက သူ့ကို မနာကျင်စေပါချေ။
သို့သော်လည်း ကုပိုင် စားသောက်ဆိုင်ထဲသို့ ဝင်ခါနီးတွင် ထိုယောက်ျား၏ဗိုက်ထဲမှ ရင်းနှီးနေသောအော်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။
ကုပိုင် ဤနေရာသို့ရောက်လာသည်က ရက်အနည်းငယ်သာ ကြာသေးသည်ဆိုလျှင်ပင် ကမ္ဘာပျက်ကပ်ကိုတော့ နှစ်အနည်းငယ်ကြာမျှ တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရသည်။
သူ့ယခင်ဘ၀တွင် လူတိုင်းက ဤအသံနှင့် ရင်းနှီးကြ၏။
"အထဲ၀င်လာခဲ့၊ ကျွန်တော် ခင်ဗျားအတွက် တစ်ခုခုချက်ပေးမယ်" ကုပိုင် ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြောလိုက်မိတော့သည်။
ယခင်ဘဝတုန်းကသာဆိုလျှင် ထိုလူကို တစ်ယောက်တည်း သူထားခဲ့မိလိမ့်မည်ဖြစ်၏။ အဆုံးတွင်တော့ ထိုအချိန်တုန်းက လူအားလုံးသည် လျို့ဝှက်ကြံစည်နေကြပြီး အသက်ရှင်သန်နိုင်ရန် ခဲယဉ်းလှသောကြောင့်ပင်။
ကူးပြောင်းလာပြီးသည့်နောက်တွင် သူသည် လူများအတွက် သနားညှာတာစိတ်ရှိလာပြီဖြစ်ပြီး ပြန်လည်မွေးဖွားလာရခြင်းကို တန်ဖိုးရှိစေရန် တစ်ခုခုလုပ်ရမည်ဟု သူယုံကြည်လေသည်။
သို့သော်၊ ကုပိုင်သည် သူ့ဟင်းလျာများက ဒုတိယမြောက်ကမ္ဘာတွင် ဗိုက်မပြည့်စေနိုင်မှန်း မေ့သွားခဲ့သည်။
