လူသားလိုမိစ္ဆာမျိုး...

Part 1.2

Part 1.2

ထိုအခိုက် ယင်းရန်က ရပ်သွားပြီး ပြတင်းပေါက်ကတစ်ဆင့် ပုံမှန်မဟုတ် သည်းထန်နေတဲ့မိုးကို ငေးကြည့်နေတယ်။ လောင်ကျန်းလည်း စိတ်ထင်လို့ပဲလားတော့ မသိဘူး... နီမြန်းနေတဲ့ လျှပ်စီးသွားတွေ မ​ကြာခဏလင်းလက်နေသလိုပဲ။ မည်းမှောင်နေတဲ့ တိမ်တိုက်တွေက လောင်ကျွမ်းထားတဲ့ အသားအရည်တွေလို ဖြစ်နေပြီး အမှောင်ထုဟာ အနီရောင်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ်။

အကြည့်တွေပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်တဲ့ ယင်းရန်ရဲ့မျက်နှာမှာ ခါးသီးမှုတွေအပြည့်။

"ကြည့်လေ သူတို့အားလုံး ကျွန်တော့်ကိုဖမ်းပြီး အကျဥ်းချချင်နေတာ"

ဒီကလေးရဲ့ရောဂါက သူ့ကိုယ်သူ အသတ်ခံရတော့မယ်လို့ ထင်​နေတာမျိူးဖြစ်မယ်။ လောင်ကျန်းသိနေတယ်။

'ကြည့်လေ'ဆိုတဲ့စကားက သူ့ကိုရည်စူးပြီးပြောတာလား ဝေခွဲမရတာကြောင့် လောင်ကျန်းက ပြတင်းပေါက်အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး သဘောတူချင်ယောင် ဆောင်လိုက်တယ်။

"ဟုတ်ပါ့..ငါဒီကိုရောက်တာဖြင့် ဆယ်စုနှစ်တွေမနည်းကြာနေပြီ... ဒီလိုရာသီဥတုမျိူး တစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး... ရက်စက်လွန်းပါပေ့... မဟာမိစ္ဆာတစ်ကောင် မွေးလာတာပဲဖြစ်ရမယ်"

လောင်ကျန်းဟာ ပါးစပ်ထဲရှိရာတွေပြောရင်း ယင်းရန်ရဲ့တုံ့ပြန်ပုံကို အရိပ်အချည်ကြည့်နေတယ်။ တမင်ရည်ရွယ်တာလားတော့ သူ မပြောတတ်... ယင်းရန်က ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် သူ့အကြည့်ကို ရှောင်နေသလိုပဲ။

တတိယထပ်ကိုဆင်းနေရင်း ရုတ်တရက် ယင်းရန်က ပြောလာတယ်။

"ဦးကြီး..ဒီနေ့ခေတ် *ရုပ်လွန်ကမ္ဘာမှာ ဘာတွေဖြစ်ပျက်နေတာလဲ ကျွန်တော် ရက်၄၀ကျော်လောက် နေ့တိုင်းသတင်းနားထောင်နေတာ..ဘာမှလည်းမကြားမိဘူး"

(*လူသားတွေနားလည်နိုင်စွမ်းကို ​ကျော်လွန်​နေတဲ့ တရားသဘော​တွေပါ)

"ဟင် သြော်..ဒီမသေမျိူးကြီးက အဲ့ဒီလိုကိစ္စတွေမှာ ဝင်မပါတော့ မသိဘူး"

လောင်ကျန်းက ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ပြီး ဘေးဘယ်ညာကြည့်နေရင်း...