လူသားလိုမိစ္ဆာမျိုး...

Part 29.2

ဤအပြုအမူမှာ ကျုံးချန်းရှော်အား တက္ကသိုလ်‌အေ၏ နံပါတ်တစ်စာအုပ်ဘုရင်အဖြစ် ရာထူးတိုးသွားကြသောအခါ သူ၏ဘွဲ့ရကျောင်းသားရက်များ မတိုင်မချင်းဆက်ဖြစ်လာသည်။ မူလကသူ၏ချောမောသည့်မျက်နှာမှာ အမှတ်များစွာရရှိသော်လည်း သူတို့အားလုံးအား "သူ၏ထမင်းနပ်များအားလုံးအတွက် ပေါင်မုန့်ပေါင်းနှစ်ခုကိုစားကာ စာကြည့်တိုက်ထဲ သူ၏အချိန်အားလုံးကိုဖြုန်းတီး"သော သူ၏အမူအ‌ရာကြောင့် အမှတ်လျော့သွားသည်။

သို့‌သော်ကျောင်း၏အဓိကမှာ "စာလေ့လာခြင်း"မဟုတ်ပါလား။ ထို့ပြင်သူသည် ပျော်ပါးရာတွင်စိတ်မဝင်စားပေ။ ကျုံးချန်းရှော်မှာ သူဘာမှမမှားကြောင်း ခံစားမိသည်။ သဘာဝအတိုင်းသူသည် လုံးဝအထီးကျန်သူကဲ့သို့ မဟုတ်သော်လည်း အကြောင်းပြချက်အမျိုးမျိုးကြောင့် သူ၏"သူငယ်ချင်းများ"အများစုမှာ ယေဘုယျမိတ်ဆွေရာထူးကို ထိန်းသိမ်းထားသည်။

ဤအခြေအနေအောက် သူသည်နှစ်သစ်ကူးအားလပ်ရက်တိုင်း သူတို့ဆီမှအဖွဲ့စာများကိုသာ လက်ခံရရှိခဲ့သည်။

"ငါ့မှာအကျင့်ဆိုးရှိတဲ့ပုံပဲ" ကျုံးချန်းရှော်က အဆုံးသတ်လိုက်သည်။

"တကယ်လား" ယင်းရန်တွေဝေသွားသည်။ "မင်းကအရမ်းကောင်းတဲ့သူပဲလို့ ငါထင်တယ်"

သာမန်လူပုံစံအရ ဤကောင်လေးသည် တကယ်ပင်အဆက်ပြတ်နေသော်လည်း "အဆက်ပြတ်ခြင်း"မှာ "ဆိုးသွမ်းခြင်း"နှင့်မတူပေ။

အရှင်သရဲဘုရင်မှာ သူ၏အိမ်နီးချင်းဟောင်းများအကြောင်း ပြန်သတိရသွားသည်- သူတို့သည် ဘက်တံအမျိုးအစားအားလုံးကိုပြုလုပ်ရာတွင်အာရုံစိုက်ကာ ဘေးအန္တရာယ်အမျိုးမျိုးဖြစ်စေခြင်း သို့မဟုတ် အားနည်းသူများကိုသတ်ဖြတ်ရန် သို့မဟုတ် ရန်ဘက်များကိုရှာဖွေရန် အလုပ်များနေခြင်းဖြစ်သည်။ သေချာ‌ပေါက်ရန်ပွဲဖြစ်ရန် ယင်းရန်ဆီသို့ အပြေးအလွှားပြေးလာကြသည့်သူများမှာ သူ၏မနက်စာ၊နေ့လည်စာနှင့် ညစာတို့အတွက် ပါဝင်ပစ္စည်းများဖြစ်သွားကြသည်။

ကျုံးချန်းရှော်သည် မည်သည့်အချိန်တွင် အချိန်မှန်အိပ်ရာဝင်ရမည်ကိုသိကာ ဘဝကိုမည်သို့ လေးစားရမည်ကိုသိပြီး သူ့အစားအစာကိုမခိုးယူဘဲ သူ့ဖုန်းကိုပြင်ရန်ပင်အစပြုခဲ့သည်။