လူသားလိုမိစ္ဆာမျိုး...

Part 11.1

Part 11.1

11 01

အခန်း (၁၁)

အငွေ့ပျံသွားခြင်း

လျန်ရှန်းက မြို့တော်စည်ပင်သာယာရေးအစိုးရဌာနမှာ ရုံးတက်ရတဲ့ ရှီအန်းဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်တယ်။ သိပ္ပံရာထူးတော့ မဟုတ်။

ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အနေနဲ့ သူ့ပါရမီက စိတ်ပျက်စရာဆိုပေမယ့် လူကတော့ ဉာဏ်ကောင်းသလို စရိုက်လည်းကောင်းတယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် သတင်းစုဆောင်းတာနဲ့ ဆက်သွယ်ရေးလောက်ပဲ သူတာဝန်ယူရတာ။ အခုတော့ မိစ္ဆာဝိညာဥ်တစ်ကောင် စည်းကျိူးပြီးလွတ်လာတဲ့ကိစ္စနဲ့ လူမလောက်လို့ သိပ္ပံမဟုတ်တဲ့ရာထူးတွေအကုန် အချိန်ပိုဆင်းနေရတာကြောင့် သူပါ အခင်းဖြစ်တဲ့နေရာတွေဆီသွားပြီး အချိန်ပိုင်းလုပ်နေရတယ်။

သူ အခု ဖန်းဟွားအိမ်ယာရဲ့အပေါက်ဝမှာ ရောက်နေတယ်..ကားတစ်စီးကိုကြိုဖို့။

လျန်ရှန်းတစ်ယောက် သက်ပြင်းချပြီး ဘေးပတ်လည်က အိုဟောင်းနေတဲ့ အဆောက်အဦးကြီးတွေကို ကြည့်လိုက်တယ်။

၁၂ထပ်မကတဲ့အထပ်တွေမှာ ပြေပြစ်သပ်ရပ်တဲ့ ပြတင်းပေါက်တွေရှိနေပေမယ့် အနည်းစုသာ မီးရောင်လင်းနေတယ်။ ဝင်ဝင်ချင်းအပေါက်ဝမှာ ရေးဆွဲထားတဲ့ ဖန်းဟွားအိမ်ယာဆိုတဲ့ ရွှေစာလုံးကြီးတွေဟာလည်း ရွှေတွေကွာကျနေပြီ။

လွန်ခဲ့တဲ့ရက်ပိုင်းလေးက ဒီအိမ်ယာမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ပျောက်သွားတယ်။

ကောင်းမုန်ယွီတဲ့။ အသက်က ၂၇။ အရင်က ဘဏ်စာရေးလုပ်ခဲ့ပေမယ့် ဒီနှစ်အစပိုင်းမှာပဲ ဘွဲ့လွန်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ဖို့ သူမ အလုပ်ထွက်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ သူမ ဖန်းဟွားအိမ်ယာမှာ တစ်ယောက်ခန်းလေး ငှားနေနေတာ။

ရဲဘက်ကပေးတဲ့ အမှုတွဲဖိုင်ထဲမှာ ကောင်မလေးဓာတ်ပုံပါတယ်။ ဆံပင်မြှင့်စီးထားတဲ့ ကောင်းမုန်ယွီက လေးထောင့်ပုံမျက်နှာကျရယ်၊ မှေးမှေးစင်းစင်းမျက်ဝန်းတွေရယ်၊ မဆိုစလောက်လေး ကြီးတဲ့နှာခေါင်းရယ်နဲ့ သာမန်ရုပ်သွင်မျိူးပဲ။ ပုံထဲမှာ သူမက ကင်မရာကို ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့ကြည့်နေတယ်...မသိမသာ တောင့်တင်းနေတဲ့ မျက်နှာအမူအရာတွေနဲ့။