Fated To Be The Demon's Wife

CHAPTER LIX

***
Where am I? I roam my eyes around, feeling at awe with the scene in front of me. The orange-reddish sky, the sun at it's peak, and the stilled ocean where the sky is reflecting on it. How did I get here?

I was in the vacation house earlier, talking with Ryoushin when suddenly the place changed. Napalingon lamang ako pero hindi ko akalain na mapapadpad ako rito. This is not real.

Napahawak ako sa aking kuwintas na ibinigay ni Ryou sa akin kanina. Kinakabahan man ngayon sa nangyayari ay pinipili ko pa ring maging matatag.

I started walking beneath the shore, the cold water splashed on my feet. I halted and stared at it. Why does it feels so real? What is happening?

I heard a female voice, calling my name. Napalinga-linga ako pero hindi ko makita kung saan ito nanggagaling. This is not real, alam ko yun. Maybe this is some sh*t made by someone from the dark realm. Someone is manipulating me.

"Amara...." I heard Ryoushin's voice. It echoes but I don't know where should I look for it.

"Ryou!" Sigaw ko pero nag-echo rin ang boses ko na tila nakasilid ako sa isang garapon. Tumakbo ako pero wala akong makita na kahit anong bahay sa paligid.

Napatigil ako at inilibot ang aking paningin, tila nasa isa akong remote island. Walang mga puno rito at walang kabahayan pero hindi mainit.

"Amara!" Sigaw ng isang babae. Napalinga-linga ako. "You finally came, my dear" I heard a female voice behind me. I turn around, my forehead creased when I finally saw who it is.

"M-Mama?"

I could not believed it. Why is she here? She's already de*d. She smiled and walk towards me. I was just staring at her, totally baffled. She immediately embraced me. I was just standing there, frozen.

"Na-miss kita, anak. Kumusta ka na?" She asked. I could not answered, I was still baffled with this scenario. How come that she is still alive?

Hindi...hindi...Amara...Isa lamang itong imahinasyon! Hinawakan niya ako sa aking kamay saka humiwalay ng yakap sa akin.

"B-Bakit po kayo nandito? P-Patay na kayo"

"Ano bang sinasabi mo?" Tumawa siya saka hinawakan ang aking mukha. "Hindi mo ba ako na-miss?"

Napalunok ako. "Syempre po, na-miss ko kayo pero kasi..."

"Ayon naman pala e. Halika nga rito" Niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi ko rin mapigilang yakapin siya. Alam konh hindi ito totoo pero bakit ganun? Ramdam na ramdam ko ang mainit nitong yakap.

"M-Ma, salamat po sa lahat. Sa pagsakripisyo niyo para maging safe ako. Matagal ko na po kayong gustong yakapin ulit" Bulong ko saka hindi ko mapigilang mapahikbi. Naramdman ko ang paghaplos niya sa aking likuran.

"Basta para sa 'yo, anak. Gagawin ko ang lahat para maging maayos ka at ligtas" Humiwalay siya ng yakap sa akin saka hinawakan ang magkabilang-kamay ko.

"Na'mimiss na rin kayo ni papa, mama" Saad ko. Ngumiti siya sa akin. Dumapo ang paningin niya sa aking palasingsingan, napansin ko ang pagbabago ng kaniyang ekspresiyon.

"A, Ma. Ikakasal na po pala ako. Katulad po ng iniwan niyong sulat ay tinupad ko po ang gusto niyong gawin ko" Saad ko sa kaniya. "G-Gusto ko nga po sana na nandoon kayo kasama ko habang papunta ako sa altar pero alam ko pong hindi po iyon mangyayari"

Ngumiti ito ng tipid. "Huwag kang magsalita ng ganiyan. Nandito pa ako, hindi pa ako p*tay" Nag-umpsiya siyang maglakad kaya napasama ako sa kaniya. "Miss na miss ko na kayo ng papa mo. Sana talaga ay lagi tayong magkasama. Puwede bang dito ka na lang, anak?"