Tears Of Pain

Prologue

I am here right now standing of Avi's house.

Sobrang lakas nang ulan pero hindi ko na 'yon pinansin, wala na akong pakealam kahit basang-basa na ako.

Kanina pa ako rito nakatayo at sumisigaw dahil gusto kong kausapin si Avi.

"Avi, baby please, let's talk." Patuloy lang ako sa pagsigaw dahil gustong-gusto ko siyang kausapin.

Agad din naman akong napahinto sa pagsigaw ng makita ko si Avi at ang fiancee niyang si Kenneth na sabay lumabas sa gate.

"Avi." Pareho silang huminto nang nasa harap ko na sila.

Kitang-kita ko kung paano hawakan ni Kenneth ang waist ni Avi habang ang isa niyang kamay ay hawak ang payong.

"Hell, what are you doing here?" Her voice is so cold.

Napalunok ako at dahan-dahan kong inangat ang ulo ko para tingnan siya.

Sinalubong ko ang malamig niyang tingin at walang emosyon niyang mga mata.

"Avi, c-can we talk?" I know my voice is so desperate, fuck I can't believe this is happening, I'm fucking desperate just to talk to her.

Tinitigan niya muna ako nang ilang segundo tsaka niya nilingon si Kenneth at tinanguan, bago umalis si Kenneth ay hinalikan niya muna sa pisngi si Avi.

I looked away and clenched my jaw, I'm fucking jealous right now.

I saw on my peripheral vision na nakatingin pa rin si Avi kay Kenneth, hinihintay na makasakay sa kotse.

Kinuyom ko ang kamao ko tsaka ako huminga nang malalim.

"I will give you a minute to talk." Mabilis akong napalingon sa kanya.

Ramdam ko ang pagbilis nang tibok ng puso ko nang magtama ang tingin naming dalawa.

Her beautiful brown eyes that I always love to staring is no emotion and cold right now.

"A-avi." I called her.

"What?" Walang emosyon niyang tanong.

Dahan-dahan akong napayuko, hinayaan ko lang ang pagbuhos nang mga luha sa mata ko.

"W-why are you d-doing this? W-why do y-you need to hurt me like this?" I can hear the pain in my voice and the desperation.

Dahan-dahan ko siyang tiningnan, wala na akong pakealam kahit makita niya akong umiiyak dahil gusto kong malaman niya na nasasaktan ako sa ginagawa niya.

"You know that I love you and I know you love me too, right?" Umaasang tanong ko sa kanya.

Tinitigan niya lang ako habang ako umaasa na sana sabihin niya rin na mahal niya ako, I know she never admit that she loves me but I can feel it.

Dahan-dahan niyang binuka ang bibig niya at umaasa ako na sasabihin niya rin na mahal niya ako pero gano'n na lang ang pagguho nang mundo ko nang marinig ko ang sinabi niya.

"I never said that I love you." Ramdam ko ang pagkadurog nang puso ko dahil sa sinabi niya.

Nataranta ako ng bigla siyang tumalikod at humakbang, bago pa man siya tuluyang makalayo ay nagsalita ako ulit.

"T-then, what am I to y-you? P-paano 'yong pag-aalaga at pag-aalala mo sa akin? 'Yong pagseselos mo, wala lang ba 'yon sa'yo?" Ramdam ko na ang panghihina nang katawan ko pero gusto kong marinig ang sagot niya.

Huminto siya sa paglalakad pero hindi siya lumingon.

"You're assuming too much, you're nothing to me." Doon na ako tuluyang napaluhod dahil sa sinabi niya.

Tinitigan ko siya at umaasa ako na babawiin niya ang mga sinabi niya pero hindi 'yon nangyari dahil tuluyan na siyang sumama kay Kenneth.

Iniwan niya akong nakaluhod habang umiiyak, hindi ko na siya pinigilan dahil wala na rin naman mangyayari lalo na't sinabi niya na rin na wala lang ako sa kanya at hindi niya ako mahal.

Tinanaw ko lang ang sasakyan nila na paalis hanggang sa tuluyan na nga itong nakalayo.