BLOODY MARY

Bölüm 6

Eğer hergün bu olacaksa açlıktan ölebilirdim. Yanlışlıkla çatalı yere düşürmüştüm. Sandalyeden kalkarak,masanın altına eğildim. Çatalı alıp masanın üstüne koydum tam bu sırada hemen karşımızdaki masada yemek yiyen bir grup vardı. Birisi bana dönüktü. Sinirle bana bakıyordu, elindeki demir kaşığı bir kağıt gibi kolayca büküvermişti. Rengimin attığını hissediyordum. Emir bana kimseyle göz teması kurmamam gerektiğini söylemişti ama ben kurmuştum. Bana bakan çoçuk sinirle masadan kalkarak bana doğru yürüdü. Çok korkuyordum, Emir nerde kalmıştı? Çoçuk birden elini boynuma geçirdi ve arkamdaki duvara kadar itti. Duvara çok sert çarpmıştım. İri elleri ise boynumu işgal etmişti. Çok fazla sıkıyordu.
"Merhaba güzel kız. Birazdan senin canını yakacağım. Ama burdan canın yanmadan kurtulabilirsin mesela bu okuldan giderek."dedi. Etraftaki herkes masalarından kalkmış buraya ilerliyordu. Aralarından bazıları ona bunu yapmamasını söylüyordu bazıları ise burdan kaçmaya çalışıyordu. Sanki yakalanmak istemiyorlarmış gibi.Ciğerlerim oksijen için bana yalvarıyorlardı. Gözlerinde korkunç bir öfke vardı. Çenesi kasılmıştı.
"Eğer buradan gitmezsen sen bu okuldan sağ çıkmayacaksın."dedi. Ne yani beni öldürcek miydi? Ama neden? Eliyle sıktığı boynum acıyordu. Kesin daha sonra boynumda bir iz kalacaktı, tabi sağ çıkabilirsem. Ciğerlerimdeki hava bitmek üzereydi. Ona bırakması için yalvararak bakıyordum ama boğazımdaki baskı o kadar büyüktü ki konuşamıyordum.Birisi birden çoçuğun yüzüne bir yumruk indirdi. Bu Emir'di. Yumruğun etkisiyle boynumu bırakmak zorunda kaldı. Aniden ciğerlerime dolan hava öksürmeme neden oldu. Düzenli nefes alamıyordum. Emir bileğimden tutarak beni yemekhaneden hızla dışarı çıkardı. Beni sıkıştıran çoçuk arkadan bağırıyordu.
"Eğer bir daha karşıma çıkarsan seni yaşatmam Mary!"dedi bağırarak. Adımı da nerden biliyordu. Bu konuyu daha sonra düşünmek üzere rafa kaldırdım. Yemekhaneden çıkmıştık Emir hala sımsıkı bir şekilde bileğimi tutuyordu. Acıyordu ama sesimi çıkarmadım çünkü ona bir can borçluydum. Boş bir koridora gelince durdu. Bana döndü. Gözlerinde korku vardı
"Sen iyi misin? Bir yerinde acı filan var mı? Okuldaki hemşirenin yanına gidelim iyi görünmüyorsun. Hem ben sana onlarla göz teması kurma demiştim ne yaptın da sana saldırdı."dedi. Gözlerimi şaşkınlıkla irileştirdim. Şimdi ben mi suçlu olmuştum.
"Ben yanlışlıkla ona baktım, o da üstüme saldırdı. Burada bakmak da mı suç?"dedim. Ellerini omzuma koydu.
"Tamam haklısın ama bilmediğin şeyler var."dedi. Beni öldürmek için can atan bir okuldaydım ve bu onları haklı kılıyordu.
"O şeyleri bilmek istiyorum bana olan nefretlerinin sebebini öğrenmek istiyorum. Onları hayatımda ilk defa görüyorum ben onlara ne yapmış olabilirim ki."dedim. Bakışlarını yere indirdi.
"Lütfen söyle yoksa ben burda kafayı yiyeceğim."diye devam ettim. Bana baktı ve ellerini omzundan indirdi.
"Bunları başka bir zaman konuşalım mı? Bugün senin için zor bir gündü. Ben seni odana götürüyüm sen de yat dinlen."dedi. Ben yatıp dinlenmek istemiyordum. Herkesin bana karşı olan bu tutumunun sebebini merak ediyordum. Ama bu konuyu konuşmayacak gibiydi.Elimden tutup beni götürmeye başladı. Ona dokunmamam gerekiyordu hızla elimi onu elinden çektim. Şaşırarak bana baktı.
"Noldu?"dedi. Ona şimdiden mesafe koymalıydım yoksa daha da samimi olucak gibi gözüküyorduk.
"Elimi tuttunda o yüzden."dedim. Biçimli kaşlarını havaya kaldırdı,şasırmıştı.
"Benim yanlış bir amacım yok sadece sana yardım etmeye çalışıyorum."dedi. Bunu biliyordum. Zaten gözlerinde hiçbir art niyet belirtisi yoktu.
"Bunu biliyorum ama Bora buradaki hiçbir erkekle yakın olmamamı istedi."dedim. Tabi daha fazlasını istemişti ama bunu ona söylemem yanlış olurdu.
"Hım o senin sevgilin mi?"dedi. Değildik ama birbirimizi seviyorduk bu sevgili olarak sayılır mıydı?
"Gibi gibi. Aslında değiliz ama birbirimizi seviyoruz. Birazcık karışık bir durum."dedim. Elini dağınık saçlarına daldırdı
"Buradan uzun bir süre ayrılmayacağını biliyorsun değil mi?"diye sordu. Malesef bunu biliyordum.
"Evet biliyorum ama aşkta mesafeler ve zaman önemli değildir."dedim.
"Bu dediğin şey ancak filmlerde ya da romanlarda olur ama biz gerçek hayattayız. Sana karışmak istemem ama benden bir dost tavsiyesi kendini her şeye karşı hazırla."dedi. Bu dediği olmazdı demi Bora hala beni severdi. Çok şey istiyordum. 1.5 sene beklemezdi etrafında çok güzel kızlar vardı. Emir devam etti. Konuşmasını istemiyordum gerçekleri duymak istemiyordum.
"Ama hemen üzüldün ya belki Bora o romanlardaki adamlar gibidir. Neyse artık gitsek iyi olur."dedi. Kafamı sallıyarak onu onayladım. O önde ben arkada odama gittik. Hiç konuşmadan odama kadar gelmiştik. Cebimden anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. Emir'e döndüm.
"Bugün yaptıkların için çok teşekkür ederim."dedim. Gülümsedi
"Her zaman."dedi. Odaya girmemi bekledi, ben de odadan içeri girdim. Çok açtım mutfağa geçtim. Dolapları karıştırmaya başladım. Kahvaltılık gevrek bulmuştum. Bir tabak çıkararak içine doldurdum. Buzdolabından bir kutu süt çıkardım. Onu da tabağın içine boşaltıp buzdolabına koydum. Tabağı elime alarak masaya geçtim. Sandalyeye oturup tabaktakini yemeye başladım. Her lokmayı yutarken boğazım acıyordu. Ne halde olduğunu bilmiyordum ama herhalde morarmıştı. Bu tür şeyler normal değildi. Birkaç gün içerisinde hiç aklıma gelmeyecek şeyler başıma gelmişti. Kafam karışmıştı. Annem benden temelli kurtulmak için bu okula göndermişti ama bir okul bana ne yapabilirdi ki? Bugün olanlar da çok saçmaydı, hiçbir okul yeni gelen öğrencilerine böyle davranmıyordu. Beni sıkıştıran çoçuk bu okuldan gitmezsem burdan ölü çıkacağımı söylemişti. Peki neden? Beni neden öldürmeye çalışıyorlardı. Emir bana bunu açıklayamıyordu ama bunu yarın ona soracaktım ve mantıklı cevap alacaktım.
Tabağımı yıkayarak tezgaha koydum. Bugün çok yorucuydu. Kendimi yatağıma attım. Saat daha erkendi ama vücudum buna aldırmamıştı. Saniyeler içerisinde gevşedi. Üstümü çıkarmaya üşendim, şimdi kalkamazdım. Gözkapaklarım yavaş yavaş kapanırken kendimi uykunun yumuşak ve sıcak kollarına bıraktım.