Gereksiz İşler Müdürü

Bölüm 31

"İlkay kalk!"

"Kızım kalk artık."

"Beş dakika daha"

"Beş dakika falan yok. Çocuk kalkalı kaç saat oldu."

"Atilla ve Mete'den bana ne anne ya..."

"Ne Atilla ve Mete'si. Buğra'dan bahsediyorum. Kalk da kahvaltı yapalım artık."

Buğra mı? Sahi Buğra bizdeydi değil mi? Nasıl unuturum.

"Anam unuttum ben onu."

"A benim Leyla kızım."

Yorganı üzerimden atıp yerimde doğruldum.

"Öff anne." dedim hala yatakta otururken.

"Öff möf yok. Yüzünü yıka, üzerini değiştir, gel çabuk."

"Emriniz başım üstüne." deyip kalktım yataktan. Banyoya geçip yüzümü yıkadım. Süpürge püskülü gibi saçlarımı tepemde topuz yapıp odama geçtim. Pijamalarımı çıkarıp üzerimi değiştirdikten sonra da mutfağa daldım. Sadece annem vardı.

"Ee neredeler?"

"Salonda."

Mutfaktan ayrılıp hemen salona geçtim. Buğra ve babam karşılıklı oturmuş bir şeyler konuşuyorlardı.

"Günaydın"

"Günaydın kızım."

"Günaydın."

Gülümsemesi bile güneş gibi. Sabah güneşim benim.

"Hayırdır kız, erkencisin."

"Öyle gerekti" deyip babamın yanına oturdum.

Nurten'in gazabından kim kaçabilir. Hele bir kalkmayayım.

"Ee ne konuşuyordunuz bakayım?"

"Buğra'nın işinden gücünden konuştuk."

"Hımm" deyip Buğra'ya baktım.

Gülümseyerek evet anlamında başını salladı.

İşin var mı? Sigara, alkol kullanır mısın? Kumar oynar mısın? Evin var mı? Her ebeveynin soracağı klasik sorulardı değil mi?

"Cancanlar nerede?"

"Bakkala gittiler. Gelirler şimdi."

O sırada annem içeriye elinde özel günlerde kullandığı masa örtüsüyle girdi.

"Apartmana girdiler bile. İlkay gel şu sofrayı hazırlayalım."

"Geleyim de, salonda mı yiyeceğiz. Çok kalabalık değiliz ama."

"Misafirlerimiz var. Mutfağa sığmayız."

Buğra'dan başka kim vardı ki?

"Kim?"

"Mevra teyzenle Çetin amcan."

Nasıl da düşünemedim. Başka kim olacağdı.

Bizimkiler tanıştı ama onlar Buğra'yı görmedi. Üst mercilerden de onay almak lazım tabii.

Annemle mutfağa geçip kahvaltılıkları taşımaya başladık. Sofrayı kurduktan sonra cancanlar geldi.

"Hele şükür" dedim.

"Ne yapalım abla, sıra vardı" dedi Mete.

"Erken çıkın o zaman." deyip öptüm yanağından.