Gereksiz İşler Müdürü

Raund 2 - Bölüm 20

                  

"Tolga yeter artık, indir beni!"

"Henüz değil."

"Tolga!"

"İçeriye girince indireceğim merak etme."

"İçeriye falan girmek istemiyorum!"

"İstememek en doğal hakkın ama şu an aramızdaki demokrasi yürürlükte değil maalesef."

Kübra "Bırak" diyerek Tolga'nın sırtını yumruklamaya devam etti.

"Biraz daha sağa."

"Al!"

Kübra tüm gücüyle denilen yere bir yumruk indirdi.

"Ağrıyı almaz ama idare eder."

"Ya sen ne kadar gıcık bir insansın."

"Teveccühünüz."

"İltifat etmedim farkındaysan."

Tolga "Ben öyle algıladım ama." deyip kapıyı açtı.

"Kafana dikkat!"

İçeriye girdikleri an Tolga hemen önlemlerini almaya başladı. Önce sokak kapısını kilitleyip anahtarını cebine attı. Sonrasında balkon kapısını da kilitleyip anahtarını aldı. Tabii tüm bunları Kübra'yı yere indirmeden yapıyordu. Kübra çıldırmak üzereydi farkındaydı ama böyle bir muameleyi sonuna kadar hak etmişti. Anahtarları sağlama aldığından emin olduktan sonra kızı kanepelerden birine bıraktı.

Kübra'nın ilk tepkisi kanepedeki tüm kırlentleri Tolga'ya fırlatmak olmuştu. Bir taraftan da söyleniyordu.

"Sen var ya sen! Hayatımda gördüğüm en barbar, en yabani, en hanzo insansın!"

"Tüm enler bana ait, bilmiyor muydun?"

"En kötü enler demek istedin herhalde!"

Tolga "Yoo" deyip kıza bir adım yaklaştı.

"Hatta seninle evlendiğimde bu hayatta görebileceğin en harika koca olacağım."

"Git başkasının en harika kocası ol!"

"O biraz zor."

"Ya evlenmek istemiyorum cümlesinin nesini anlamadın sen?!"

"Hiçbir şeyini. O kadar manasız bir cümle ki. Bir anlam ifade etmedi benim için."

Kübra "Etmek zorunda!" diyerek ayağa fırladı.

Tolga kızın ellerini yakalayıp zorla tekrar kanepeye oturttu. Ardından kendisi de yanına çöktü. İkinci bir yumruk dalgasına maruz kalmamak için Kübra'nın ellerini sıkı sıkı tutuyordu.

"Zorunda falan değil! Bu zorunluluğu sen kendin yaratıyorsun."

"Anlamadığın nokta ne? Hayır cidden merak ediyorum ne? Al işte her şey ortaya çıktı. Dediğin gibi çocuklarımın hasta olmasını istemediğim için evlenmek istemiyorum."

"Yanlış. Sen çocuklarının seni suçlamasını istemediğin için evlenmek istemiyorsun. Üstelik hasta olma olasılıkları yokken."

"Ama..."

"Ama taşıyıcı olabilirler."

"Bak anlamışsın. Evet olabilirler!"

Tolga "Peki. Öyleyse sana bir sorum var." deyip Kübra'nın ellerini bıraktı.

Kübra neymiş dercesine bakıyordu.

"Bu dediğine göre sen tüm hayatın boyunca anne ve babanı suçladın."