De Uitverkorene 2

102. Verteld

Ross

Marilou die naast me staat valt iets naar achter. Ik vang haar op en laat haar zitten. " snap je nu waarom ik hier ben?" Grijnst Aro. " ze hebben me ontmaskert " mompelt ze. " ja dus veel succes met het oplossen " zegt hij en staat op. Hij snelt weg en ik hoop dat ie weg gaat. " ze weten mijn geheim " zegt ze en ik haal een hand door mijn haar. Ik heb geen idee wat we moeten doen. Het journaal onderbreekt onze stilte.
" en dit zijn niet de enige beelden van Marilou die iets magisch doet. Hier is een fragment van november 2012 "
We kijken naar de beelden van Marilou die uit een bibliotheek komt als fee en dan verandert in een mens. Haar ogen worden nog groter en haar mond valt open. Ik zet snel de tv uit. " wat moet ik doen Ross?" Vraagt ze en laat haar hoofd in haar handen vallen. Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen. " ik heb geen idee, maar je hoeft het niet alleen te doen. Ik zal je helpen om dit op te lossen " stel ik haar gerust. Ik voel haar schouders schokken en trek haar naar me toe. " kom we gaan naar boven " zeg ik en ze knikt. Ze tilt haar hoofd op en veegt de paar tranen die waren gevallen weg. " Marilou " horen we als we net opstaan. We draaien ons om en zien Ray en Nik staan. " we hebben het gezien " zegt Nik meteen en de rest van vampieren komen ook binnen. Dit kan nog wel even duren.

Marilou

We zitten met alle vampieren in de eerste woonkamer. Iedereen bedenkt na over een oplossing. " okay ik heb er genoeg van " zeg ik en iedereen kijkt me aan. " het maakt niet uit wat we bedenken, want bij elke oplossing die we bedenken moet ik liegen en dat kan ik niet " zucht ik. " ze heeft gelijk. Het enige wat ze kan doen is de waarheid vertellen " zegt Christina. " dat kan ze niet doen. Mensen zullen haar zien als een monster " zegt Nik. " ze kan niet liegen Nikolaas " zegt Ray. " kan ze niet zeggen dat ze de wereld juist redt " zegt Jess. " ja, dat ze mensen redt. Dan vinden mensen haar toch geweldig " zegt Roland. " jongens ik zit hier " zeg ik. " misschien moet je Drake bellen " zegt Ross. " wat?! Waarom? Hij weet hier niks van " zegt Nik verwart. " hij weet wat ze moet doen tegenover de media " zegt Ross en geeft mijn telefoon. Ik glimlach als bedankje en zoek Drake's nummer. Ik sta op en loop naar de tweede woonkamer.

" Marilou?!"

" Drake ik heb een heel, heel groot probleem "

" ja, ik zag het op het nieuws "

" wat moet ik doen Drake?"

" ik denk dat er maar 1 ding is dat je kan doen "

" ja, ik denk het "

" ik werd net al gebeld door verschillende talk shows. Ik zal de aardigste voor je uitkiezen "

" bedankt Drake "

" kom je wel nog langs om te praten?"

" ja ik kom morgen middag langs "

" okay tot morgen "

" doei Drake "

Ik hang op en haal een hand door mijn haar. Ik loop weer terug naar de rest. " hij zal een interview regelen " zeg ik en Ross knikt. " ik vind het geen goed idee " zucht Nik. " ik kan niet anders Nik. Mensen zullen vragen blijven stellen en ik kan niet liegen. Ik kan niet voor eeuwig alles verzwijgen " zeg ik. " je had geen zangeres moeten worden " ik schrik van zijn woorden. De Carroll's hebben mij altijd gesteund in mijn zang carrière en hebben nooit een negatief woord gezegd over mijn carrière. Dat hij dit zegt doet me pijn. " wat?" Vraagt ik verwart. " door je carrière is je geheim naar buiten gekomen " zegt hij kil. " waarom doe je nu opeens zo? Alleen omdat mijn gave naar buiten is gekomen?" " het is niet zomaar iets Marilou " " dat weet ik Nik, maar ik kan het nu niet meer veranderen " " nee maar je had het wel kunnen voor komen " zegt hij boos. " jij zou moeten weten dat mijn passie voor muziek groter is dan wat dan ook " zeg ik boos. " jij moet eens een keuze maken. Je carrière of de wereld " zegt hij en gaat voor me staan. Ross staat ook op en gaat achter me staan. Carlo en Ray gaan ook staan. " waarom zegt iedereen hoe ik me moet gedragen als Uitverkorene? Iedereen verteld me wat ik moet doen om de perfect Uitverkorene te worden, maar wie heeft gezegd dat ik dat wil? Ik heb ook nog een privé leven, een gezin. Ik ben geen robot waar je iets tegen zegt en dan kan verwachten dat ik alles opvolg. Ik ben dankbaar dat iedereen me helpt, maar je hoeft me echt niet te zeggen wat ik wel en niet moet doen. Ik ben 18 en dat moet je niet vergeten. Ik kan mijn eigen beslissingen maken, maar ik heb mijn rust nodig en dat is muziek. En dat jij zegt dat ik moeten kiezen tussen mijn rust en de wereld is belachelijk. Door mijn rust kan ik de wereld redden, dus die keuzen zou ik niet kunnen maken " spreek ik hem tegen. " je kan je carrière laten vallen " zegt hij kil. " door mijn carrière kan ik muziek blijven maken en dat weet jij " sis ik. Ik begin lichtelijk geïrriteerd te raken. Hij zou dit moeten snappen. Ross die blijkbaar mijn irritatie aanvoelt legt een hand op mijn schouder om me rustig te krijgen. " misschien is het beter als we gaan Nikolaas " zegt Helena voorzichtig. " nee, ze moet eerst een keuze maken. Je carrière of de wereld " zegt hij en kijkt me aan. " ik ga geen keuze maken, dus je kan lang wachten " zeg ik rustig. Zijn ogen worden zwart, een truc om me te intimideren. Het lukt niet. " jij moet je taak om de wereld te helpen eens serieus nemen " zegt hij en neemt een stap naar me toe. Nu staan Roland en Jack ook op. " ik neem mijn taak bloedserieus " zeg ik en kijk hem in de ogen. Hij weet al lang dat hij me niet klein kan krijgen, maar probeert het toch. " het probleem bij jou is niet dat je een meisje bent, je bent gewoon te jong " zegt hij en opdat moment heeft hij het vuur ontstoken in mij. Ross merkt het meteen en pakt mijn schouder steviger vast. 'Heb controle over je gevoelens' waren opa's wijze woorden en ik probeer me er aan te houden, Nik verpest het alleen. " je bent gewoon te jong voor zo'n zware taak " " Nikolaas stop " zegt Ray en trekt hem bij me weg. Ik steek mijn hand op. " hoe oud was ik toen ik Uitverkorene werd?" Vraag ik Nik. Ik lijk rustig, maar van binnen kook ik van woede. " 16 " zegt hij. " en hoe oud was ik toen ik het Uitverkorene gevecht won?" " ook 16 " " hoe oud was is toen ik voor het eerst tegen Aro vocht?" " 16 " " hoe oud was ik toen ik mijn krachten terug pakte?" " 16, wat wil je hier mee bereiken?" Zucht hij. " ik laat je inzien dat ik op mijn 16e meer heb gevochten dan jij in 100 jaar hebt gedaan " zeg ik. Hij is stil. " dus ga me niet zegen dat ik te jong ben want ik sta hier nog steeds na alles " zeg ik en hij weet niks te zeggen. Ik weet dat hij nooit sorry zal zeggen, dus dat verwacht ik ook niet. " misschien moeten we gaan Nikolaas " zegt Ray en Nik knik. Hij kijkt me nog 1 keer aan en loopt dan de hal in. " sorry voor zijn gedrag " zegt Ray, maar ik wuif het weg. " het is goed " zeg ik en hij geeft me een korte knuffel. De rest vertrekt ook. " succes meisje. Jij kan dit " zegt Carlo en heeft me een knuffel. Ik zet een glimlach op en ze vertrekken.