De Uitverkorene 2

196. Derde Kerstdag

Marilou

Ik sta gapend op door mijn wekker. Ik kijk naar de tijd. 5:45. Gezellig. Ik moet Bo weg brengen naar het vliegveld, omdat ze naar haar ouders gaat. Ik gaap en sta op. Alina en Ross liggen nog rustig te slapen, dus kleed ik me zachtjes om en ga dan snel de kamer uit. Ik loop naar Bo's kamer toe en open de deur zonder te kloppen. Ze staat zich al klaar te maken. "Jezus wat zie jij er uit" lacht Bo als ze me ziet. "Ik ben moe, wees blij dat ik je nog uitzwaai" zeg ik en ga op haar bed liggen. "Doe dan tenminste een staart in en een zonnebril op zodat niemand je wallen kan zien" zegt ze en geeft me een zonnebril. Ik zucht en haal mijn haar uit de knot en doe het in een staart. "Waarom moet je nou ook zo vroeg weg" klaag ik. "Ik bepaal die vluchttijden niet" verdedigt ze zichzelf. "Als Ross je nou kom vliegen met zijn vliegtuig hoefde we niet zo vroeg op" zeg ik. "Ja, maar jij wil je man de hele dag niet missen" zegt ze. "Stop met gelijk hebben" zucht ik en ze lacht. "Kom, help me met mijn koffers" zegt ze. Ik pak de grote zware koffer en zij pakt haar rugtas. Ik til het ding mee naar beneden waar niemand is, omdat het bijna 6 uur 's ochtends is! Onze ouders slapen trouwens in de kamers van B-Brave tot dat die terug zijn. Dan slapen ze in de dansruimte die ik heb omgetoverd tot 2 kamers met bedden. Man ik heb mijn krachten gemist. Ik loop naar de keuken en pak een banaan. "We gaan ontbijten op het vliegveld" zeg ik. "Is goed" zegt ze en checkt haar papieren. Ze wil altijd zeker weten dat ze alles heeft, dus checkt ze het 5 keer voor we vertrekken. Als ik mijn banaan op heb en zij alles heeft gecheckt gaan we. "Man het is koud" zegt Bo als ik de voordeur open. "Het is Nederland" zeg ik terug. We lopen snel naar de auto en leggen haar spullen in de kofferbak voor we zelf in de auto stappen. Gelijk zet ze de verwarming aan. "Aansteller" ze geeft me een duw en ik rij lachend de weg op. "Komt Todd ook?" Vraag ik als we rijden. "Nee, hij kan niet. Hij moet nog van alles regelen voor het verhuizen naar hier" zegt ze. "Heeft hij al een huis?" "Een appartement. Hij zei dat ik het maar moest inrichten, omdat hij dat niet kan" vertelt ze met een glimlach. "Dat is mooi Bo. Ik ben blij dat hij je gelukkig maakt" glimlach ik. "Ja, ik ook" zucht ze. Ik rij naar de parkeerplaats op en zoek een plekje. "Waarom is het zo vol hier?" Zucht ik. "Daar is een plekje" zegt ze en wijst naar een leg plekje. Ik parkeer er snel voor iemand anders de plek pakt. We stappen uit en halen haar koffers uit de kofferbak.

"Dit is echt lekker" zegt Bo als ze een hap van haar broodje doorslikt. "Zeker" zeg ik en neem nog een hap. "Ik kan niet wachten tot ik weer even thuis ben" zegt ze. "Nog maar een paar uurtjes" zeg ik. "Maar toch. Ik blijf niet zo lang. Voor oud en nieuw ben ik al terug" zegt ze treurig. "Maar als je terug komt komt Todd bijna hier" zeg ik en ze glimlacht. "Ja, dat is waar" zucht ze. "Hebben je ouders hem wel eens ontmoet?" Vraag ik. "Ja, al 3 keer" "en ik nog niet een keer" zeg ik beledigd. "Jij zal hem snel genoeg ontmoeten" lacht ze. "Ja, dat is waar" glimlach ik om haar vrolijkheid. "Nou eet je broodje. Je moet zo weg" zeg ik. We eten ons broodje en drinken onze thee op voor het tijd is om haar uit te zwaaien. "Nou heb een goeie vlucht en bel me als je bent geland" "zal ik doen. Nou bye schat. Zorg goed voor je kleintjes en de rest" zegt ze en geeft me een dikke knuffel. "Bye schat. Love you" zeg ik en zwaai haar uit. "Love you too" zegt ze en loopt al zwaaiend weg. Als ze uit het zicht is loop ik terug naar de auto.

Ross

Riker trekt zijn pak recht. "Man stress niet zo. Je gaat uiteten, niet trouwen" zucht Rocky. "Hou je bek" zegt Riker en bekijkt zichzelf in de spiegel. "Rustig Riker. Het komt wel goed" zegt Ryland. "Ja, dus doe je schoenen aan en ga naar beneden. Savannah is waarschijnlijk al klaar" zeg ik. Gelijk doet hij zijn schoenen aan. "Nu lukt het hem wel snel" lacht Ellington. We lachen en lopen met Riker naar beneden. Daar staat Savannah met Rydel en Marilou. De 2 lopen naar elkaar toe als ze elkaar zien en ik ga naar Marilou. "Ga naar onze kamer" zeg ik zacht. Ze fronst, maar ik duw haar al naar de trap. Ze loopt naar boven. Ik zwaai glimlachend het koppel uit met de rest en ga dan zelf ook naar boven. Ik open de deur en wordt aangevallen door mijn eigen vrouw. "Deze jurk is zo mooi" zegt ze vrolijk en laat me los. Ik kijk naar haar in de jurk die ik voor haar heb gekocht. Hij zit perfect om haar lichaam heen en je ziet haar mooie figuur. "Je bent echt prachtig" zeg ik bewonderend. "Je zegt dat te vaak" bloost ze. "Ik kan het nooit genoeg zeggen" zeg ik en geef haar een kus. "Nou maak je klaar. We gaan zo weg" zeg ik. "Waar gaan we geen?" Vraagt ze enthousiast. "Naar een restaurant" zeg ik. Meteen begin ze vrolijk rond te springen en haar make-up te zoeken. Ik loop naar onze inloop kast en kleed me in een zwart pak. Ik doe nog mijn haar en ga dan naar de kamer waar Marilou nog bezig is met haar make-up. "Zal ik me haar los laten?" Vraagt ze. "Ja" zeg ik en doe nog een luchtje op. Ze doet nog de laatste dingetjes en staat dan op. "Mijn vrouw" zeg ik en ze glimlacht. "Nou kom" zeg ik en we lopen naar beneden. Iedereen kijkt ons bijna met open mond aan. "Ik wil ook z'n lichaam nadat ik bevallen ben" zegt Rydel en Marilou lacht. "Dat komt wel" zegt ze en pakt mijn hand. Ik glimlach naar haar. Wat is ze toch mooi. "Nou wij gaan" zeg ik. "Veel plezier" zeggen ze en we lopen naar de hal.

Ik parkeer de auto voor het restaurant. Fotograven dringen om ons heen. Een medewerker komt naar ons toe en opent de deur voor Marilou. Ik stap uit en vragen worden naar onze hoofd gesmeten. De medewerker brengt onze auto veilig weg. Marilou pakt mijn arm en we lopen naar binnen de vragen negerend. "Hallo, meneer en mevrouw Lynch" zegt een medewerkster achter de balie. Meneer en mevrouw Lynch, het klinkt geweldig. "Ik zal u naar uw tafel brengen" zegt ze beleeft en loopt voor ons uit naar een tafel. We volgen haar en eindigen bij een tafeltje bij het raam. "Er wordt zo een menu gebracht" zegt ze. "Bedankt" glimlach ik en ze glimlacht terug voor ze weg gaat. "Gaat u zitten mevrouw Lynch" glimlach ik en schuif haar stoel naar achter. Ze gaat glimlachend zitten en ik schuif haar aan. "Heel erg bedankt meneer Lynch" glimlacht ze. Ik zelf ook zitten en bekijk haar. "Hier uw menu en alvast champagne van het huis" zegt een serveerster die het op tafel legt. "Heel erg bedankt" zegt Marilou en de serveerster vertrekt weer. Ik schenk champagne voor ons in en geef haar een glas. Ze kijkt al door het menu en ik kijk er vluchtig doorheen. De serveerster komt al snel terug en wij bestellen. Als ze weer weg ik pak ik mijn glas champagne. "Op onze toekomst" zeg ik en hef mijn glas. "Op onze toekomst" glimlacht ze en heft haar glas om het zacht tegen de mijne te slaan. Een prachtig geklink is er kort te horen. En zo begon de avond van onze laatste kerstavond. De mooiste dagen van het jaar. Alles met kerst lijkt goed te gaan. Wat er voor gebeurt wordt vergeten en we kijken enkel naar de mooie dagen met veel verlichting en lekker warme dekens. Ja, kerst is mooi.