119. Rogue

127 6 0
                                    

Marilou

" kijk wat mooi " zeg ik bewonderend en kijk naar de tempels. Hij pakt zijn oldschool camera en maakt een foto. " kom dan gaan we naar boven " zegt hij en pakt mijn hand. We hebben vanochtend een ontbijt genomen in een klein restaurantje en zijn toen met zo'n fiets taxi hier naar de tempels gekomen. We lopen naar de top van de tempel en kijk dan naar het uitzicht. " het is zo mooi " zeg ik adembenemend. " prachtig " zegt hij. " draai je eens om " ik draai me om en hij maakt meteen een foto. De foto komt er meteen uit en hij wappert het heen en weer. Ik pak mijn telefoon en maak een foto van hem starend naar de foto. Hij is zo mooi. " je bent echt op elke foto mooi " zegt hij en laat me de foto zien. Je ziet de prachtige tempels van Bali achter me. Mijn haar lijkt wel naast mijn hoofd te zweven terwijl ik recht in de camera kijk en mijn mond een beetje open staat. Ik lijk wel een echt model. " die komt op de uitnodiging voor onze bruiloft " glimlacht hij. " nee het moet een foto zijn van ons samen " zeg ik en ga bij hem staan. Hij pakt zijn camera en richt het op ons. Ik glimlach en hij drukt een kus op mijn wang. Hij neemt de foto en we wachten weer tot de foto goed zichtbaar is. " deze komt op de uitnodiging " zeg ik gelijk. " nee die andere is echt mooier " zegt hij. Ik lach. " nee deze " " okay we doen ze beide. We lijken net een getrouwd stel zo " ik lach nog harder.

Ross

" kom het water is heerlijk " zegt Marilou vanuit de zee. Na de tempels wou Marilou perse naar het strand. " nee schat. Ik hoef niet " glimlach ik. Ze haalt haar schouders op en neemt een duik. Ik leg zit in het zand en kijk naar haar. Ze is zo elegant. Ik zie 2 jongen naar haar toe zwemmen. Ik voel meteen jaloezie op borrelen en ik haat het. Ik kan haar vertrouwen. Ja ik vertrouw haar, maar die jongens niet. En gelijk heb ik. De ene jongen gaat dichter naar haar toe en ik mag hopen dat hij zijn handen thuis houdt. Ik sta op, doe mijn shirt uit en ga snel naar het huisje waar je surfboards ga huren. Ik huur er 2 en leg een paar briefjes neer terwijl ik zeg dat hij het mag houden. Ik loop naar de zee. " hey babe, ik heb surfboards " als ze me zit straalt ze en zwemt naar me toe. De 2 jongens kijken we moordend aan, maar het laat me grijnzen. Ze is mijn meisje. Ik geeft haar een surfboard en we zoeken de golven op. " bedankt. Die gasten waren echt eng " zegt ze dankbaar. " geen probleem babe " glimlach ik. We gaan recht zitten op onze boards. " waar zijn die golven?" Vraagt ze. " geen idee " zucht ik als ik ook geen enkele goeie golf zie. Ze kijkt even om en ik volg haar blik. Ik zie die 2 jongens bij onze spullen staan. " heey ze stelen onze spullen " zegt ze. Ze richt een hand op het water en er ontstaat een golf. Ze draait zich om en peddelt wat en gaat dan staan. Ik doe haar na. Als ze bijna bij het strand is springt ze van haar board en zwemt het laatste stukje. Dan rent ze op de jongens af. Ik ben ook van mijn board gesprongen en ren haar achterna. " HEEY " roept ze en de jongens schrikken op. Ze nemen meteen de voeten. We rennen achter ze aan en Marilou duwt er 1 op de grond. De andere haak ik neer. Marilou pakt zijn arm en vouwt hij achter zijn rug om hem stil te houden. Ik druk mijn knie op zijn rug. Marilou pakt de spullen die ze van ons gestolen af en ik pak iets uit de handen van de gast die ik op de grond duw. Het is Marilou's ring. De klootzak. Ik trek hem overeind en zie de politie al klaar staan. Ik overhandig de jongen en Marilou de andere. Zij heeft ons kleding gered. Ik geef haar haar ring terug. " hij wou mijn ring stelen?!" Fluistert ze woedend. Ze maakt een klein waterbal en stuurt het naar zijn been. Hij schreeuwt van de pijn en zakt half in. Hij kijkt om met een moordende blik op mijn meisje. Ik duw Marilou achter me ook al weet ik dat ze dit haat. Hij kijkt weg en wordt dan afgevoerd. Marilou gaat weer naast me staan. Ze doet de ring om en we draaien ons om. Iedereen op het strand kijkt ons aan. " wedden over een paar uur zijn we op het nieuws " zegt ze en ik knik. " helaas wel " zeg ik. " kom we gaan " zegt ze. Ik loop naar de zee en pak de surfboards en breng ze terug. De man kijkt me met open mond aan. Ik loop terug naar Marilou zie staat te wachten met onze spullen. Ze geeft me mijn rugzak en we lopen het strand af. Ik doe hem om en pak Marilou's hand. We verdwijnen in de menigten alsof er niks gebeurt is. We lijken wel undercover agenten. Zo snel en onzichtbaar.

De Uitverkorene 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu